10 ژوئن 2003، فضاپیمای اسپیریت با پرتاب از زمین، مأموریت مریخ‌نورد اکتشافی ناسا را آغاز کرد.
اسپریت سه هفته زودتر از همتای آن، آپورچونیتی، وارد سیاره سرخ شد.
اهداف اصلی این مریخ‌نورد تحلیل طیف وسیعی از خاک و سنگ‌ها جهت مشخص‌کردن آثار قدیمی شواهد آب در مریخ بود.
ناسا این مأموریت را تنها برای 90 روز مریخی برنامه‌ریزی کرده بود؛ زیرا محققان فکر نمی‌کرند که آپورچونیتی و اسپیریت قادر به پشت‌سرگذاشتن نخستین زمستان خود در مریخ باشند؛ فصلی که تا دوبرابر بیشتر از زمستان زمینی طول می‌کشد.
هر دو مریخ‌نورد در نیم‌کره جنوبی سیاره فرود آمدند که نور چندانی از طرف خورشید دریافت نمی‌کند. بنابراین شارژ دو دستگاه به کمک پنل‌های خورشیدی غیرممکن به‌نظر می‌رسید.
بااین‌حال ناسا توانست راهی برای چرخاندن مریخ‌نوردهایش به‌سمت شمال بیابد که در زمستان تا حدی از نور خورشید بهره‌مند می‌شود. درنهایت طی سال 2009 بود که مریخ‌نورد اسپیریت در ماسه‌های روان به دام افتاد و نتوانست در چهارمین زمستان خود به‌سمت نور خورشید بچرخد.
