به گزارش صراط به نقل از فارس،
«۴ سرنشین پراید که اعضای یک خانواده بودن جان خود را از دست دادند» این‌ها بخشی از خبرهایی است که هرازگاهی درباره میزان تلفات تصادفات می‌شنویم.این در حالی که به گفته رئیس پلیس راهور فراجا تیمور حسینی «بیش از ۱۷ هزار نفر طی تصادفات رانندگی در ایران سال ۱۴۰۲ کشته شده‌اند».
همچنین بر اساس آمار یک چهارم جمعیت کشور در سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۱ درگیر پیامدهای فوت و مصدومیت ناشی از سوانح رانندگی در کشور بودند، جمعیتی که اغلب آن‌ها مولد بودند.با این وجود معاون بهداشت وزیر بهداشت حسین فرشیدی با اشاره به اهتمام جدی برای افزایش آمار تولد می‌گوید «با اینکه پیش‌بینی می‌شد در سال 1402 با کاهش ۴۰ هزارتایی تولد روبرو شویم، اما این کاهش به عدد ۱۷ هزار تا رسیده است».
همچنین بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان پزشکی قانونی در ۱۰ سال اخیر (۱۳۹۳_۱۴۰۲) تعداد کشته شدگان تصادفات فقط در ایام تعطیلات نوروزی به بیش از ۹ هزار و ۸۱۵ نفر رسید.
در این راستا «سازمان بهداشت جهانی»، مرگ ناشی از تصادف‌های جاده‌ای به عنوان یکی از ۱۰ علت اصلی مرگ‌ومیر در جهان می‌داند.این در حالی که به گفته کارشناسان تعداد مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات در ایران با کل مرگ‌ومیر تصادفات رانندگی در اتحادیه اروپا با ۲۷ کشور و جمعیت ۴۵۰ میلیون نفری برابری می‌کند.
با اینکه در سند ملی راهبردی افزایش امید به زندگی و ارتقاء سلامت جوانان «حوادث ترافیکی اولین عامل مرگ» در گروه سنی ۱۸ تا ۲۹ سال (بهترین سن برای زاد و ولد) در ایران ذکر شده، چنین آماری نشان از پیامدهای پنهان مانند خسارات اقتصادی سنگین، کاهش متوسط سن امید به زندگی و کاهش قشر مولد دارد. طبیعی است به دنبال آن، احتمال بروز بحران‌های اجتماعی ـ فرهنگی بالا برود.
کارشناس جمعیت مریم طباطبایی می‌گوید مسأله مهم برای توازن نسبت جوانی جمعیت، کاهش سن ازدواج و فرهنگسازی‌ها برای تسهیل امر ازدواج است، در حالی که دیگر فاکتور‌ها تأثیر چندانی در افزایش موالید ندارد.
در مقابل کارشناس جمعیت شهلا کاظمی‌پور می‌گوید اگر فقط بر روی موالید تمرکز کنیم، زمانی که مرگ و میر رها و زیربناها اصلاح نشده است، مرگ و میر اطفال، جوانان و نوجوانان و مرگ و میرهای ناشی از تصادفات افزایش می‌یابد، در نتیجه «رشد جمعیت منفی می‌شود».
