تازه‌ترین نسخه از تئوری توطئه‌ای که بیان می‌دارد منظومه شمسی دارای دو خورشید است، در گروه فیسبوکی «پیروان ناشناس نیبیرو» منتشر شده است. شواهد نظریه‌پردازان این تئوری، هاله‌ای از نور است که گاهی در اطراف خورشید دیده می‌شود. این نور درواقع حاصل پدیده اتمسفری معروف به «هاله خورشیدی» است.
هاله حلقه یا نوری است که با شکست نور خورشید یا ماه هنگام عبور از کریستال‌های یخ موجود در پرده نازکی از ابر‌های سیروس تشکیل می‌شود. هاله معمولا به شکل حلقه سفید و روشنی دیده می‌شود، گرچه گاهی نیز می‌تواند رنگی باشد.
هرچه تئوری توطئه وجود دو خورشید در منظومه شمسی بی‌معنا است (یک لحظه فکر کنید چرا کسی بخواهد وجود خورشید دوم را پنهان کند)، نسخه‌های احمقانه‌تری از آن نیز وجود دارد.
در سال ۲۰۱۶، پل کاکس ستاره‌شناس درحال اجرای پخش زنده گذر عطارد از مقابل خورشید بود که جسمی کروی روی صفحه ظاهر شد که احتمالا خطای نوری بود.
کاکس به شوخی گفت: «ممکن است از خود بپرسید آن جرم گرد بزرگ در سمت راست خورشید چیست؟ خوب این خورشید دوم ما است. نمی‌دانم که آیا می‌دانستید که خورشید دومی هم داریم یا نه. اما چنین چیزی وجود دارد و معمولا از دید ما پنهان است. ناسا و سازمان‌های دیگر معمولا این چیز‌ها را از ما پنهان می‌کنند.»
شوخی کاکس توسط نظریه‌پردازان توطئه به‌عنوان اثبات وجود خورشید دوم مورد استفاده قرار گرفت.
اگر خورشید دومی داشتیم، از آن با خبر می‌شدید. ستاره‌شناسان صد‌ها سال مدار سیاره‌ها را مطالعه کرده و مدلی از آن ساخته‌اند. اختلالات جزئی در مدار سیاره‌ها قابل تشخیص است و از این اختلالات برای کشف سیاره‌های دیگری استفاده می‌شود که مدارشان تحت تاثیر گرانش آنها قرار دارد. ما جرمی به اندازه یک ستاره در منظومه شمسی خود نداریم.
برخلاف ماه که در وضعیت قفل کشندی با زمین قرار دارد (یعنی همواره فقط یک نیمه از آن را می‌بینیم)، خورشید هر ۲۷ روز یکبار می‌چرخد، به این معنا که کل آن در طول یک ماه از روی زمین دیده می‌شود. خورشید دوم در صورت وجود باید دقیقا با سرعت مناسب دور خورشید واقعی بچرخد تا هرگز از روی زمین دیده نشود. این درحالی است که حتی فضاپیما‌هایی که به منظومه شمسی فرستاده شده‌اند، هرگز چنین چیزی ندیده‌اند، زیرا محله کیهانی ما فقط یک خورشید دارد.
منبع: زومیت
