نخستین نکته ای که دراین باره به ذهن همه ایرانیان می رسد این است که آیا ایرانیان باید در جزییات فعالیت های اقتصادی حکومت و دولت قراربگیرند یا لازم نیست؟ اگر لازم نیست - که مقامهای سیاسی جنین اندیشه ای دارند -باید هرگز هیچ پرسشی طرح نشود. اما بیشتر ایرانیان باوردارند نهادهای قدرت باید آنها را در جریان چگونگی دخل وخرج کشور قراردهند. با فرض اینکه عرف و متطق ونیز شفاف بودن نتیجه گیری دوم را قبول می کند.درباره مساله صادرات نفت خام و قیمت دلار در دوسال تازه سپری شده پرسش هایی مطرح است. این پرسش ها بسیار اهمیت دارند و اگر پاسخکارشناسانه به آنها داده نشود شهروندان را به گزارش ها بی اعتماد تر می کند. ر
به طور مثال وقتی یک خبرگزاری حکومنی گزارش نی دهد : براساس اطلاعات منتشر شده از سوی موسسات داخلی و خارجی صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران نسبت به ابتدای دولت سیزدهم به ترتیب 2 و 3 برابر شده و این موفقیت در حالی است که آمریکا تقریبا ماهانه تحریم‌های تازه وضع می کند می توان پرسید ایا درآمدهای حاصل از صادرات نیز دوبرابر شده است . ونیز می توان پرسید دلارهای اضافه حاصل از صادرات نفت خام و میعانات گازی به چه مصرفی رسیده است؟ آیا هزینه ارزی دولت دوبرابر شده است؟ آیا واردات شناخته شده دوبرابر شده است؟ آیا درامدهای صندوق توسعه ملی دوبرابر شده اند؟ ایا دلارهای به دست امده در جاهایی هزینه شده که نباید برملا شود؟ ایا فقط بشکه های صادرشده افزایش یافته و با توجه به ورود روسیه به بازار نفت قاچاق وارزان درامدها تثبت کرده است؟ همه این پرسش ها به این دلیل به ذهن می اید که همزمان با افزایش دوبرابری صادرات قیمت هردلار آمریکا نیز در بازار تهرانآزاد ارز دوبرابر شده است. کسی این معما را حل می کند؟
