رژیم غذایی قلیایی یا آلکالاین چیست

رژیم غذایی قلیایی که به رژیم آلکالاین مشهور است، ممکن است با محدود کردن غذاهای فرآوری شده و ترویج بیشتر غذاهای کامل و سالم از سلامتی حمایت کند اما با تأثیر بر سطح pH بدن شما به مبارزه با بیماری کمک نمی کند. رژیم قلیایی مبتنی بر این ایده است که جایگزینی غذاهای اسیدی با غذاهای قلیایی می تواند سلامت شما را بهبود بخشد.

طرفداران این رژیم حتی ادعا می کنند که می تواند به مبارزه با بیماری های جدی مانند سرطان کمک کند.

این مقاله به بررسی علم پشت رژیم غذایی قلیایی می پردازد.

گفته می شود که رژیم غذایی قلیایی با بیماری و سرطان مبارزه می کند اما ادعاهای آن توسط علم پشتیبانی نمی شود. اگرچه ممکن است با محدود کردن غذاهای ناسالم و ترویج بیشتر غذاهای گیاهی به سلامت شما کمک کند اما این ربطی به سطح pH بدن شما ندارد.

رژیم قلیایی چیست؟

رژیم غذایی قلیایی به عنوان رژیم اسیدی-قلیایی یا رژیم غذایی خاکستر قلیایی نیز شناخته می شود.

فرض آن این است که رژیم غذایی شما می تواند مقدار pH – اندازه گیری اسیدیته یا قلیاییت – بدن شما را تغییر دهد.

متابولیسم شما – تبدیل غذا به انرژی – گاهی اوقات با آتش مقایسه می شود. هر دو شامل یک واکنش شیمیایی هستند که یک توده جامد را تجزیه می کند.

با این حال، واکنش های شیمیایی در بدن شما به صورت آهسته و کنترل شده اتفاق می افتد.

وقتی همه چیز می سوزد، پسماند خاکستر باقی می ماند. به طور مشابه، غذاهایی که می خورید، باقی مانده «خاکستر» به نام ضایعات متابولیک به جا می گذارند.

این ضایعات متابولیک می تواند قلیایی، خنثی یا اسیدی باشد. طرفداران این رژیم ادعا می کنند که ضایعات متابولیک می تواند به طور مستقیم بر اسیدیته بدن شما تأثیر بگذارد.

به عبارت دیگر، اگر غذاهایی بخورید که خاکستر اسیدی به جا می‌ گذارند، خون شما را اسیدی‌ تر می‌ کند. اگر غذاهایی بخورید که خاکستر قلیایی به جا می گذارند، خون شما را قلیایی تر می کند.

بر اساس فرضیه خاکستر اسیدی، خاکستر اسیدی شما را در برابر بیماری و بیماری آسیب پذیر می کند، در حالی که خاکستر قلیایی محافظ در نظر گرفته می شود.

با انتخاب بیشتر غذاهای قلیایی، باید بتوانید بدن خود را قلیایی کنید و سلامت خود را بهبود بخشید.

اجزای غذایی که خاکستر اسیدی به جا می گذارند شامل پروتئین، فسفات و گوگرد است در حالی که اجزای قلیایی شامل کلسیم، منیزیم و پتاسیم هستند.

گروه های غذایی خاصی اسیدی، قلیایی یا خنثی در نظر گرفته می شوند:

اسیدی: گوشت، مرغ، ماهی، لبنیات، تخم مرغ، غلات، الکل خنثی: چربی های طبیعی، نشاسته ها و قندها قلیایی: میوه ها، آجیل، حبوبات و سبزیجات

خلاصه

به گفته طرفداران رژیم قلیایی، ضایعات متابولیک – یا خاکستر – باقی مانده از سوزاندن غذاها می تواند مستقیماً بر اسیدیته یا قلیایی بودن بدن شما تأثیر بگذارد.

سطح pH منظم در بدن شما

هنگام بحث در مورد رژیم غذایی قلیایی، مهم است که pH را درک کنید.

به زبان ساده، pH اندازه گیری اسیدی یا قلیایی بودن چیزی است.

مقدار pH از 0 تا 14 متغیر است:

اسیدی: 0.0 تا 6.9 خنثی: 7.0 قلیایی (یا پایه): 7.1 تا 14.0

بسیاری از طرفداران این رژیم پیشنهاد می کنند که افراد PH ادرار خود را کنترل کنند تا مطمئن شوند که قلیایی (بیش از 7) و اسیدی (زیر 7) نیست.

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که pH در بدن شما بسیار متفاوت است. در حالی که برخی از قسمت ها اسیدی هستند، برخی دیگر قلیایی هستند – هیچ سطح مشخصی وجود ندارد.

معده شما مملو از اسید کلریدریک است که به آن pH 2 تا 3.5 می دهد که بسیار اسیدی است. این اسیدیته برای تجزیه غذا لازم است.

از سوی دیگر، خون انسان همیشه کمی قلیایی است، با pH 7.36 تا 7.44

هنگامی که PH خون شما از محدوده طبیعی خارج می شود، در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد.

با این حال، این فقط در شرایط بیماری خاص مانند کتواسیدوز ناشی از دیابت، گرسنگی یا مصرف الکل اتفاق می افتد.

خلاصه

مقدار pH اسیدیته یا قلیایی بودن ماده را اندازه گیری می کند. به عنوان مثال، اسید معده بسیار اسیدی است، در حالی که خون کمی قلیایی است.

غذا روی PH ادرار شما تاثیر می گذارد اما روی خون شما تاثیر نمی گذارد

ثابت ماندن pH خون برای سلامتی شما بسیار مهم است.

اگر قرار بود از محدوده طبیعی خارج شود، سلول های شما از کار می افتند و در صورت عدم درمان خیلی سریع می میرند.

به همین دلیل، بدن شما راه های موثر زیادی برای تنظیم دقیق تعادل pH خود دارد. این به عنوان هموستاز اسید-باز شناخته می شود.

در واقع، تغییر مقدار pH خون در افراد سالم برای غذا تقریبا غیرممکن است، اگرچه نوسانات کوچکی ممکن است در محدوده طبیعی رخ دهد.

با این حال، غذا می‌ تواند مقدار pH ادرار شما را تغییر دهد اگرچه تأثیر آن تا حدودی متغیر است.

دفع اسیدها در ادرار یکی از راه های اصلی بدن برای تنظیم pH خون است.

اگر یک استیک بزرگ بخورید، چند ساعت بعد ادرار شما اسیدی تر می شود زیرا بدن شما مواد زائد متابولیک را از سیستم شما خارج می کند.

بنابراین، pH ادرار یک شاخص ضعیف برای pH کلی بدن و سلامت عمومی است. همچنین می تواند تحت تأثیر عواملی غیر از رژیم غذایی شما قرار گیرد.

خلاصه

بدن شما به شدت سطح pH خون را تنظیم می کند. در افراد سالم، رژیم غذایی تاثیر قابل توجهی بر PH خون ندارد اما می تواند pH ادرار را تغییر دهد.

غذاهای اسیدساز و پوکی استخوان

پوکی استخوان یک بیماری استخوانی پیشرونده است که با کاهش محتوای مواد معدنی استخوان مشخص می شود.

این به ویژه در میان زنان یائسه شایع است و می تواند خطر شکستگی را به شدت افزایش دهد.

بسیاری از طرفداران رژیم غذایی قلیایی بر این باورند که برای حفظ pH خون ثابت، بدن شما مواد معدنی قلیایی مانند کلسیم را از استخوان‌ ها می‌ گیرد تا اسیدهای موجود در غذاهای اسیدساز را که می‌ خورید، حفظ کند.

بر اساس این تئوری، رژیم های اسیدی مانند رژیم غذایی استاندارد غربی، باعث کاهش تراکم مواد معدنی استخوان می شود. این نظریه به عنوان “فرضیه خاکستر اسیدی پوکی استخوان” شناخته می شود.

با این حال، این نظریه عملکرد کلیه های شما را نادیده می گیرد، که برای حذف اسیدها و تنظیم pH بدن ضروری است.

کلیه ها یون های بی کربنات تولید می کنند که اسیدهای موجود در خون شما را خنثی می کند و بدن شما را قادر می سازد PH خون را از نزدیک مدیریت کند.

سیستم تنفسی شما نیز در کنترل PH خون نقش دارد. هنگامی که یون‌ های بی کربنات از کلیه‌ ها به اسیدهای موجود در خون شما متصل می‌ شوند، دی اکسید کربن را تشکیل می‌ دهند که آن را بیرون می‌ دهید و آبی را که ادرار می‌ کنید تشکیل می‌ دهند.

فرضیه اسید-خاکستر همچنین یکی از محرک های اصلی پوکی استخوان را نادیده می گیرد که از بین رفتن پروتئین کلاژن از استخوان است.

از قضا، این از دست دادن کلاژن به شدت با سطوح پایین دو اسید – اسید ارتوسیلیک و اسید اسکوربیک یا ویتامین C – در رژیم غذایی شما مرتبط است.

به خاطر داشته باشید که شواهد علمی مبنی بر ارتباط اسید رژیم غذایی با تراکم استخوان یا خطر شکستگی متفاوت است. در حالی که بسیاری از مطالعات مشاهده‌ ای هیچ ارتباطی پیدا نکرده‌ اند، دیگران پیوند قابل‌توجهی را شناسایی کرده‌ اند.

کارآزمایی‌ های بالینی که تمایل به دقت بیشتری دارند، به این نتیجه رسیده‌ اند که رژیم‌ های اسیدساز هیچ تأثیری بر سطح کلسیم در بدن شما ندارند.

در هر صورت، این رژیم‌ ها با افزایش احتباس کلسیم و فعال کردن هورمون IGF-1 که ترمیم عضلات و استخوان را تحریک می‌ کند، سلامت استخوان را بهبود می‌ بخشد.

به این ترتیب، یک رژیم غذایی با پروتئین بالا و اسیدساز احتمالاً با سلامت استخوان بهتر مرتبط است نه بدتر.

خلاصه

اگرچه شواهد مختلط است اما بیشتر تحقیقات از این نظریه که رژیم‌ های اسیدساز به استخوان‌ های شما آسیب می‌ رسانند، پشتیبانی نمی‌ کنند. پروتئین، یک ماده مغذی اسیدی حتی به نظر می رسد مفید باشد.

اسیدیته و سرطان

بسیاری از افراد استدلال می کنند که سرطان فقط در محیط اسیدی رشد می کند و می توان آن را حتی با رژیم قلیایی درمان کرد.

با این حال، بررسی های جامع در مورد رابطه بین اسیدوز ناشی از رژیم غذایی – یا افزایش اسیدیته خون ناشی از رژیم غذایی – و سرطان به این نتیجه رسیدند که هیچ ارتباط مستقیمی وجود ندارد.

اولاً، غذا به طور قابل توجهی بر pH خون تأثیر نمی گذارد.

دوم، حتی اگر فرض کنید که غذا می تواند به طور چشمگیری مقدار pH خون یا سایر بافت ها را تغییر دهد، سلول های سرطانی به محیط های اسیدی محدود نمی شوند.

در واقع، سرطان در بافت طبیعی بدن رشد می کند که دارای pH کمی قلیایی 7.4 است. بسیاری از آزمایش‌ ها سلول‌ های سرطانی را با موفقیت در یک محیط قلیایی رشد داده‌ اند.

در حالی که تومورها در محیط های اسیدی سریعتر رشد می کنند، تومورها خودشان این اسیدیته را ایجاد می کنند. این محیط اسیدی نیست که سلول های سرطانی را ایجاد می کند، بلکه سلول های سرطانی هستند که محیط اسیدی را ایجاد می کنند.

خلاصه

هیچ ارتباطی بین رژیم غذایی اسیدساز و سرطان وجود ندارد. سلول های سرطانی نیز در محیط های قلیایی رشد می کنند.

رژیم های غذایی اجدادی و اسیدی

بررسی نظریه اسید-قلیایی هم از منظر تکاملی و هم از منظر علمی، اختلافات را آشکار می کند.

یک مطالعه تخمین زد که 87٪ از انسان های قبل از کشاورزی رژیم غذایی قلیایی مصرف می کردند و استدلال اصلی پشت رژیم غذایی قلیایی مدرن را تشکیل می دادند.

با تحقیقات جدیدتر تخمین زده می‌ شود که نیمی از انسان‌ های قبل از کشاورزی رژیم‌ های خالص قلیایی‌ ساز مصرف می‌ کردند، در حالی که نیمی دیگر از رژیم‌ های خالص اسیدساز استفاده می‌ کردند.

به خاطر داشته باشید که اجداد دوردست ما در آب و هوای بسیار متفاوت با دسترسی به غذاهای متنوع زندگی می کردند. در واقع، زمانی که مردم به سمت شمال خط استوا، دورتر از مناطق استوایی حرکت می کردند، رژیم های اسیدی رایج تر بودند.

اگرچه حدود نیمی از شکارچیان از رژیم غذایی خالص اسیدساز استفاده می کردند، اعتقاد بر این است که بیماری های مدرن بسیار کمتر شایع بوده اند.

خلاصه

مطالعات کنونی نشان می‌ دهد که حدود نیمی از رژیم‌ های غذایی اجدادی، مخصوصاً در میان افرادی که دور از خط استوا زندگی می‌ کردند، اسیدساز بوده است.

حرف آخر

رژیم قلیایی کاملاً سالم است و مصرف زیاد میوه‌ ها، سبزیجات و غذاهای گیاهی سالم را تشویق می‌ کند و در عین حال غذاهای ناسالم فرآوری شده را محدود می‌ کند.

با این حال، این تصور که رژیم غذایی به دلیل اثرات قلیایی آن باعث افزایش سلامتی می شود مشکوک است. این ادعاها توسط هیچ مطالعه انسانی قابل اعتمادی اثبات نشده است.

برخی از مطالعات اثرات مثبت را در زیر مجموعه بسیار کوچکی از جمعیت نشان می دهد. به طور خاص، یک رژیم غذایی قلیایی کم پروتئین ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی مفید باشد.

به طور کلی، رژیم قلیایی سالم است زیرا بر اساس غذاهای کامل و فرآوری نشده است. هیچ مدرک قابل اعتمادی نشان نمی دهد که ارتباطی با سطح pH داشته باشد.

منبع:

healthline