در دعای روز ۱۱ ماه رمضان می‌گوییم: خدایا در این ماه نیکی را پسندیده من گردان، و نادرستی‌ها و نافرمانی‌ها را مورد کراهت من قرار ده.
فرادید| در دعای روز ۱۱ ماه مبارک رمضان از خداوند می‌خواهیم:
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسَانَ، وَ کَرِّهْ إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ، وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ، بِعَوْنِکَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ.
خدایا در این ماه نیکی را پسندیده من گردان، و نادرستی‌ها و نافرمانی‌ها را مورد کراهت من قرار ده، و خشم و آتش برافروخته را بر من حرام گردان، به یاری ات‌ای فریادرس دادخواهان.
تفسیر دعای روز یازدهم:اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الاِحْسانَ
آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح «اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الاِحْسانَ» می‌گوید: خدایا کاری کن که من خوبی را دوست داشته باشم و از بدی و گناه بدم بیاید. خدایا کاری کن که کار خوب انجام دهیم. یا به درهمی، یا به قدمی و یا به زبانی آدم باید از انجام کار‌های خوب لذت ببرد و در احسان ریاکاری نکنند تا در این صورت در قیامت به او اجر دهند.
بهترین خوبی‌ها این است که کسی به بستگان فقیرش کمک کند. بعضی‌ها به فامیل مستحق خود رسیدگی نمی‌کنند و به اشخاص دیگر کمک می‌کنند. مرحوم آقای بروجردی احتیاط می‌کرد و می‌فرمود که اگر در شهرتان مستحق است، اشکال دارد کمک خود را به شهر‌های دیگر بفرستید. برخی مراجع نیز معتقد بودند که فطریه را باید به مستحقان همان شهر پرداخت کرد.
و کّره الىَّ فیه الفسوق و العصیان
خدایا! گناه و معصیت کردن را براى من مکروه‌بدار، از معصیت متنفر باشم. مهم این است که از گناه‌نفرت داشته باشیم، و الاّ خیلى از معصیت‌ها را آدم‌نمى‌کند، چون اسبابش فراهم نیست یا به دلایل دیگرى‌معصیت نمى‌کند. نه از باب این که معصیت را زشت‌بدارد، نه، دلش مى‌خواهد معصیت بکند، مثلاً دوست‌مى‌دارد که فرضاً غیبت بکند، دوست مى‌دارد که دروغ‌بگوید، ولى تحفظ مى‌کند یا براى رضاى خدا، یا براى‌جهتى دیگر.
این چندان ارزش ندارد، این دروغ نگفتن واین غیبت نکردن وقتى ارزش پیدا مى‌کند که انسان ازدروغ بدش بیاید، از شراب خوردن بدش بیاید، از زناکردن بدش بیاید و از همه این بدى‌ها متنفر باشد. آن‌وقت مؤمنى است که ایمان در اعماق قلبش قرار گرفته‌است.
خلاصه مؤمن باید به مرتبه‌اى برسد که اصلاًخوشش بیاید که کار خوب بکند و بدش بیاید که کار بدانجام بدهد. این دعا، این دو منظور را بیان مى‌کند و ازخدا مى‌خواهم که من چنان باشم که کار خوب را دوست‌بدارم و وقتى که دوست مى‌دارم، قهراً انجام مى‌دهم وکار بد را زشت بدارم و از آن گریزان باشم.
وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ
آیت‌الله مجتهدی تهرانی همچنین در شرح «وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ» می‌گوید: خدایا غضب و آتش خودت را بر من حرام کن. جهنم مصیبت‌های بسیاری دارد و إن شاء‌الله هر کسی با ولای امیرالمؤمنین (ع) و ولای اهل بیت (ع) از دنیا برود، جهنم نمی‌رود. امام صادق می‌فرمود: «ایمانتان را با خودتان بیاورید، ما دستگیری و شفاعت می‌کنیم.»
وی با بیان اینکه آیات شفاعت موجود در قرآن مربوط به کسانی است که با ایمان از دنیا می‌روند، می‌گوید: در قرآن دو نوع آیه درباره شفاعت داریم. به اذن خدا برخی که ایمان دارند، شفاعت می‌شوند؛ اما آن‌ها که بی‌ایمان هستند شامل شفاعت نمی‌شوند.
در آخر این دعا توسل مى‌جوییم و چنگ‌مى‌زنیم به صفت یارى رسانى خداوند و مى‌گوییم: «بعونک یا غیاث المستغیثین» ببخشاى بر من لذت‌انجام خوبى‌ها را و لذت ترک بدى‌ها را و حرام کن برمن جهنم را. اى پروردگارى که فریاد رس فریادکنندگان‌هستى.
