درحالی‌که متخصصان در اتاقی مخصوص نشسته‌اند، صحنه‌ای آشنا روی مانیتور نقش می‌بندد: جرثقیلی خودکار در یکی از شلوغ‌ترین بنادر چین، کانتینرهای حاوی محموله‌ی وارداتی را از روی یک کشتی باری کره‌ای برمی‌دارد داخل کامیون‌های خودران قرار می‌دهد. این صحنه در نگاه اول عادی به نظر می‌رسد، اما تداعی‌کننده‌ی آینده‌ای است که هواوی پس از تحریم‌های سرسختانه‌ی ایالات متحده برای خود تصور می‌کند.
شاکله‌ی اصلی «پایانه‌ی هوشمند» بندر تیانجین در شرق پکن (پایتخت چین)، شبکه‌ی دادهی جدیدی است که هواوی ساخت آن را برعهده داشته. هواوی در اقدامی برای کاهش آسیب‌پذیری در برابر تنش بین واشینگتن و پکن بر سر فناوری و امنیت، کسب‌و‌کارش را بازآفرینی کرده و وارد فعالیت جدی‌تر در حوزه‌های خودروی خودران، کارخانه‌ها و سایر صنایع شده است.
حزب کمونیست چین علاقه‌ی زیادی به اتوماسیون دارد و همزمان با افزایش سن جامعه و کاهش تعداد ساکنان این کشور، از دستگاه‌های خودکار در حوزه‌های متنوعی استفاده می‌کند، از مراکز تولیدی گرفته تا تاکسی‌های داخل شهر.
مدیران چینی می‌گویند پایانه‌ی هوشمند هواوی که بخشی از بندر ۲۰۰ کیلومترمربعی تیانجین است، به ۲۰۰ کارمند امکان می‌دهد باری را که قبلاً توسط ۸۰۰ نفر قابل جابه‌جایی بود، به کامیون‌ها انتقال دهند.
یوئه کان، مدیر ارشد فناوری کسب‌و‌کار بنادر هواوی، می‌گوید: «ما معتقدیم که این راهکار در تیانجین، پیشرفته‌ترین در دنیا است. ما معتقدیم که می‌توان این راهکار را در سایر بنادر نیز اعمال کرد.»
هواوی که در ایران به‌خاطر تولید گوشی هوشمند شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین تأمین‌کننده‌ی تجهیزات شبکه‌ی اپراتورهای موبایل در دنیا است. به دنبال وضع تحریم‌های شدید توسط دولت دونالد ترامپ، هواوی امکان تهیه‌ی پردازنده و دسترسی به فناوریهای آمریکایی را از دست داد. تحریم هواوی نتیجه‌ی تنش سیاسی-اقتصادی دولت آمریکا با دولت چین بود. ترامپ در آن زمان گفت هواوی ارتباطات تنگاتنگی با حزب کمونیست دارد و از دادهی کاربران آمریکایی سوءاستفاده می‌کند.
دولت واشینگتن می‌گوید هواوی «تهدیدی امنیتی» است و از طریق تجهیزات شبکه، جاسوسی دولت چین را در سراسر دنیا امکان‌پذیر می‌کند. هواوی قویا این ادعا را رد کرده است. آمریکا و متحدانش مثل ژاپن و استرالیا، استفاده از تجهیزات شبکه‌ی هواوی را در برج‌های مخابراتی خود ممنوع یا به‌شدت محدود کرده‌اند.
پس از وضع تحریم‌های آمریکا، استفاده از خدمات موبایلی گوگل در گوشی‌های هواوی ممنوع شد. با تشدید تحریم‌ها و قطع دسترسی هواوی به پردازنده، عملاً شاهد فلج شدن کسب‌و‌کار موبایلی این شرکت بودیم. هواوی در سال ۲۰۲۰ آنر را به شرکتی مستقل تبدیل کرد تا با دور زدن تحریم‌ها، فروش گوشی‌های این برند را بالا ببرد و در نهایت درآمدش را افزایش دهد.
هواوی که تقریبا ۲۰۰٬۰۰۰ نیروی کار دارد، از طریق بازار پررونق چین و سایر کشورهایی که آمریکا نفوذ زیادی در آنجا ندارد، توانسته است جایگاه خود را به‌عنوان برترین تولیدکننده‌ی تجهیزات شبکه حفظ کند. برخی از کشورها با درخواست آمریکا برای ممنوعیت تجهیزات شبکه‌ی هواوی موافقت نکردند.
پاول بادی، تحلیلگر، می‌گوید هواوی همین حالا «بازیگری کلیدی» در بازار شبکه‌های داده است و دانش بسیار زیادی در این حوزه دارد.
بر اساس نوشته‌ی آسوشیتد پرس، هواوی ۲۰ تیم مجزا ایجاد کرده است که روی کارخانه‌ها، معادن، بیمارستان‌ها، نیروگاه‌ها و صنایع دیگر متمرکزند. کسب‌و‌کار فناوری خودران هواوی ۳٬۰۰۰ نیرو دارد و در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ بالغ‌بر دو میلیارد دلار بودجه کسب کرد. هواوی یکی از اولین شرکت‌ها بود که شبکه‌ی موردنیاز «شهرهای هوشمند» را برای کنترل ترافیک و نظارت پلیس توسعه داد.
پاول بادی می‌گوید: «با این‌حال مسائل ژئوپلیتیکی همچون ابر سیاه بزرگی روی هواوی سایه افکنده‌اند. این مسائل که ارتباطی با فناوری ندارند و کاملا سیاسی هستند، مانع مشارکت هواوی در بازارهای بین‌المللی می‌شوند.»
پس از دست‌گیری منگ وانژو، مدیر ارشد مالی هواوی و دختر بنیان‌گذار این شرکت در سال ۲۰۱۸ در کشور کانادا، فشار آمریکا بر هواوی به تنشی سیاسی در سطح بین‌المللی تبدیل شد. در آن دوران آمریکا مدعی شد وانژو تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را نقض کرده است.
چین در واکنش به دست‌گیری منگ وانژو، دو تبعه‌ی کانادا را به اتهام جاسوسی دستگیر و برای آزادی مدیر ارشد مالی هواوی تلاش کرد. وانژو در نهایت پذیرفت که مسئولیت معاملات تجاری هواوی با ایران را می‌پذیرد و در نتیجه‌ی این اتفاق، اجازه‌ی بازگشت به چین را دریافت کرد. پس از آزادی وانژو، دو کانادایی دست‌گیرشده در چین نیز آزاد شدند.
هواوی می‌گوید تمرکز روی حوزه‌های جدید مثل کارخانه‌ها و بنادر باعث شده است این شرکت بتواند مسیر بازیابی ثروت ازدست‌رفته‌اش را شروع کند.
اریک شو، یکی از سه مدیر هواوی که به‌صورت دوره‌ای ریاست هیئت‌مدیره را برعهده می‌گیرند، اواخر سال گذشته در نامه‌ای به کارکنان شرکت گفت: «در سال ۲۰۲۰ با موفقیت خودمان را از شرایط بحرانی بیرون کشیدیم. اکنون به محدودیت‌های ایالات متحده عادت کرده‌ایم و کسب‌‌‌وکارمان به روال معمول برگشته است.»
مدیر ارشد هواوی در نامه‌اش گفت که پیش‌بینی می‌شود درآمد ۲۰۲۲ این شرکت با تغییری جزئی نسبت‌به سال ۲۰۲۱ به ۶۳۶٫۹ میلیارد یوان (۹۱٫۶ میلیارد دلار) برسد. رشد اندک درآمد هواوی در حالی اتفاق می‌افتد که این شرکت یک دهه قبل به رشد دو رقمی عادت کرده بود. در نیمه‌ی نخست دهه‌ی جاری میلادی درآمد هواوی ۵٫۹ درصد افت کرده بود. این یعنی غول چینی صنعت فناوری توانسته است پس از سال‌ها مجدداً به روند افزایش درآمد برگردد.
اریک شو هیچ جزئیاتی درباره‌ی درآمد واحدهای تجاری مختلف هواوی ارائه نداد، اما این شرکت در سال ۲۰۲۱ در بیانیه‌ای گفته بود فروش محصول به مشتریان صنعتی به ۱۰۲٫۴ میلیارد یوان (۱۶٫۱ میلیارد دلار) رسیده است. در نیمه‌ی نخست ۲۰۲۲ فروش گوشی هوشمند و سایر دستگاه‌ها ۲۵٫۳ درصد نسبت‌به بازه‌ی زمانی مشابه در سال ۲۰۲۱ افت کرد و به ۱۰۱٫۳ میلیارد یوان (۱۵ میلیارد دلار) رسید.
واحد خودروی هواوی که قطعات و نرم‌افزار مرتبط‌به ناوبری، نمایشگر داشبورد و سیستم‌های مدیریت خودرو را تأمین می‌کند، در تولید پنج مدل خودرو که توسط سه خودروساز چین ساخته شده‌اند نقش ایفا کرد.
با کاهش جمعیت گروه ۱۶ تا ۵۹ ساله در چین (افرادی که توانایی کار دارند)، تأکید حزب کمونیست بر اتوماسیون به‌شدت افزایش یافته است. جمعیت این گروه از افراد چینی در سال ۲۰۱۱ به اوج رسیده بود. آمار نشان می‌دهد سهم افراد ۱۶ تا ۵۹ ساله در جمعیت چین پنج درصد افت کرده و از ۷۰ به ۶۲ درصد رسیده است.
مدیران بند تیانجین به هواوی گفته‌اند که برای پیدا کردن و نگه داشتن راننده‌‌کامیون به مشکل خورده‌اند. یوئه کان می‌گوید: «فناوری ما می‌تواند به رفع نگرانی درباره‌ی افزایش سن جمعیت کمک کند.» این مدیر هواوی می‌گوید شرکت موردبحث با «افرادی در خارج از چین» که ممکن است از فناوری استفاده‌شده در بندر تیانجین بهره بگیرند، مذاکره کرده است. او هیچ جزئیاتی درباره‌ی این مذاکرات ارائه نداد.
بر اساس برآوردها، ارزش سالانه‌ی بازار فناوریهای مرتبط‌به بنادر به حدوداً دو میلیارد دلار می‌رسد؛ اما به ادعای پاول بادی، فروش جهانی دستگاه‌های مربوط‌به کارخانه و تجهیزات پزشکی، خودرو و سایر دستگاه‌ها سالانه مرز ۶۰۰ میلیارد دلار را رد می‌کند. بادی می‌گوید این بازار بزرگ از پتانسیل لازم برخوردار است تا جایگزین کسب‌و‌کار فلج‌شده‌ی موبایل هواوی شود، البته به شرطی که مشتریان خارجی به دلایل امنیتی از همکاری با هواوی خودداری نکنند.
ناوگان کامیون‌های خودران بندر تیانجین که شامل ۸۸ خودروی مجهزبه باتری می‌شود، انرژی موردنیاز خود را از طریق توربین‌های بادی تأمین می‌کنند. سخنگوی بندر تیانجین می‌گوید: «توربین بادی بسیار ایمن‌تر است و از انرژی پاک استفاده می‌کند.»
۱۲ اپراتور در اتاقی ویژه که به پنجره‌های کف تا سقف بزرگ مزین شده، مشغول تماشای ۶ نمایشگر هستند که عملکرد جرثقیل‌های خودکار را به هنگام برداشتن کانتینر از روی کشتی پایش می‌کنند. هر یک از این اپراتورها در آنِ واحد روی ۶ کانتینر نظارت انجام می‌دهند. این در حالی است که اپراتورها در بنادر سنتی صرفا روی یک کشتی نظارت می‌کنند.
یانگ جیه‌مین، قائم‌مقام گروه تجاری بندر تیانجین، می‌گوید: «مردم مجبور بودند در ارتفاعات زیاد در داخل جرثقیل کار کنند. اکنون اپراتورهای ما در داخل دفتر می‌نشینند و از راه دور روی تجهیزات نظارت می‌کنند.»
اگر حسگرها بروز مشکل را شناسایی کنند، اپراتورها کنترل جرثقیل یا کامیون خودران را به دست می‌گیرند. هواوی می‌گوید هدف اصلی بندر تیانجین این است که «نرخ دردست‌گرفتن کنترل جرثقیل و کامیون‌ها» به ۰٫۱ درصد برسد؛ به بیانی بهتر، یک از هر ۱٬۰۰۰ کانتینر.
شبکه‌ی پرسرعت هواوی به جرثقیل و کامیون‌های خودران امکان می‌دهد در یک‌صدم ثانیه به دستور صادرشده از سوی اپراتور واکنش نشان دهند. این دستاورد در حالی عملی می‌شود که کشتی‌ها ۵۰۰ متر از اتاق کنترل فاصله دارند. لیو شی‌وانگ، مدیر واحد اطلاعات بندر تیانجین، می‌گوید: «نمی‌توانید تأخیر را حس کنید.»
یوئه کان به این سؤال که ممکن است سیستم‌های خودران هواوی به تراشه‌های تحریم‌شده توسط آمریکا نیاز داشته باشند، واکنش خاصی نشان نداد. او در پاسخ به سؤال خبرنگار آسوشیتد پرس مبنی‌بر منبع تأمین قطعات حیاتی هواوی گفت: «واقعا جواب سؤال شما را نمی‌دانم.»
کان خرید این قطعات را به خرید یک فنجان قهوه تشبیه کرد: «نمی‌دانم تأمین‌کننده‌ی فنجان، دانه‌های قهوه و آب چه کسی است.»
