خطرات درمان های خانگی برای بیماری های جدی چیست

بسیاری از مردم حتی برای درمان سرطان، سرماخوردگی و اختلالات خودایمنی خود نیز به سراغ درمان‌ های خانگی می روند اما بعضی از این‌ درمان های خانگی می‌ توانند بیش از آنکه فایده داشته باشند، به ضرر و آسیب بینجامند. در روزگاری که می‌ توانید تقریباً هر چیزی را با یک ویدیوی خودتان در یوتیوب درست کنید، ممکن است فکر کنید درمان بیماری در خانه کاری ندارد.

اما درمان خانگی هم به توصیه اطرافیان شما ممکن است کارساز نباشد و هم ممکن است شما را بیمارتر کند یا حتی شما را بکشد.

این دقیقاً همان چیزی است که برای یک مرد استرالیایی اتفاق افتاد که پس از مصرف دوزهای بالای عصاره هسته زردآلو دچار مسمومیت با سیانید شد، به این امید که بتواند از بازگشت سرطان پروستات خود جلوگیری کند.

این مورد به عنوان غذایی دارای خواص ضد سرطانی شناخته می شود. این ادعایی است که هیچ مدرک علمی قابل اعتمادی برای پشتیبانی آن وجود ندارد.

عصاره هسته زردآلو در کنار افزایش خطر آسیب رساندن به سلامتی شما تنها نیست. مردم به دلایل مختلفی از درمان های خانگی استفاده می کنند که می تواند شامل مبارزه با سرطان، کاهش وزن، افزایش میل جنسی یا کاهش علائم بیماری هایی باشد که درمان های پزشکی کمی دارند.

با این حال، اکثر درمان‌ های خانگی یا درمان‌ های طبیعی، با همان آزمایش‌ های بالینی دقیقی که از داروهای شیمیایی انتظار دارید، مورد بررسی قرار نگرفته‌ اند.

بنابراین، آیا این بدان معناست که شما باید آنها را به طور کامل نادیده بگیرید؟

لازم نیست. بیشتر مسئله این است که با دوز سالمی از شک و تردید به سراغ آنها بروید.

دکتر هریت هال، پزشک و جراح سابق پرواز نیروی هوایی، و نویسنده ستون SkepDoc در مجله Skeptic، یکی از کسانی است که متهم به درمان‌ های پزشکی است که توسط علم پشتیبانی نمی‌ شود.

مانند دیگران در جامعه پزشکی و علمی، هال از این نگران است که بسیاری از درمان‌ های خانگی مشکوک که ممکن است زمانی به نام‌ های طب عامیانه یا طب حاشیه‌ ای خوانده می‌ شدند، اکنون زیر چتر «طب جایگزین» پناه گرفته‌ باشند.

هال گفت: «چیزی به نام «طب جایگزین» وجود ندارد. “طب جایگزین یک اصطلاح بازاریابی است، نه علمی.”

معمولاً مردم فکر می کنند که “طبیعی” به معنای سالم بودن است اما بسیاری از چیزهای طبیعی هم می توانند شما را بکشند از جمله آزبست، تشعشعات یونیزه از رادون، شوکران سمی، و شب بو کشنده.

همانطور که ممکن است تعجب آور به نظر برسد، برخی از مکمل های گیاهی که در فروشگاه ها یا داروخانه های معتبر مواد غذایی طبیعی فروخته می شوند نیز می توانند به شما آسیب برسانند، حتی در دوزهایی که روی بسته توصیه شده است.

مکمل ها ممکن است به خودی خود سمی باشند، با ترکیب دیگری که سمی است آلوده باشند یا با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند.

بر اساس یک مطالعه، علیرغم خطر تداخلات خطرناک بین مکمل ها و داروها، تنها حدود یک سوم افراد در مورد مکمل هایی که مصرف می کنند به پزشک خود اطلاع می دهند.

کودکان به ویژه در معرض خطر مسمومیت ناشی از مکمل های گیاهی یا غذایی هستند.

مطالعه‌ ای که تابستان امسال منتشر شد نشان داد تماس‌ هایی که با مراکز کنترل مسمومیت در سراسر کشور درباره مکمل‌ های گیاهی و رژیمی گرفته شده است بین سال‌ های 2005 تا 2012 تقریبا 50 درصد افزایش یافته است.

مکمل‌ های غذایی دلیل اصلی این تماس‌ ها بودند و پس از آن محصولات گیاهی، هورمونی و سایر محصولات قرار داشتند.

در حدود 4 درصد از این تماس ها مشکلات پزشکی جدی رخ داده است. نود و پنج درصد موارد جدی در کودکان زیر 6 سال بود. اکثر این مسمومیت ها غیرعمدی بوده است.

یکی از دلایل محبوبیت مکمل‌ های گیاهی این است که خرید آن‌ ها آسان است و بدون مراجعه به پزشک یا نیاز به نسخه می توانید آنها را تهیه کنید.

همچنین مقررات دولتی کمی در مورد این محصولات وجود دارد. اگر شرکت‌ ها ادعا نکنند که محصولشان می‌ تواند یک بیماری را درمان کند، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آنها را به زحمت نمی‌ اندازد.

سال گذشته، FDA هشداری صادر کرد که قرص ها و ژل های دندان درآورنده هومیوپاتی ممکن است برای نوزادان و کودکان خطرآفرین باشد.

در داروهای هومیوپاتی مقادیر کمی از مواد – گاهی سمی – برای درمان علائمی که آن مواد در دوزهای بالاتر ایجاد می کنند استفاده می شود. تحقیقات FDA بیش از 400 گزارش از واکنش های بد به این محصولات را طی شش سال گذشته نشان داد. واکنش ها شامل لرزش، تب و تنگی نفس بود. در 10 مورد هم کودکان فوت کردند.

علاوه بر خطرات برخی داروهای هومیوپاتی، شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد آنها درمان‌های مؤثری برای هر بیماری هستند.

سرویس بهداشت ملی بریتانیا اخیراً تصمیم گرفت از بودجه دولتی برای پرداخت هزینه های درمان هومیوپاتی خودداری کند.

با این حال، بحث در مورد هومیوپاتی فقط در مورد نبود آزمایش‌ های بالینی نیست. یکی از اصول راهنمای هومیوپاتی این است که هر چه بیشتر مواد فعال را رقیق کنید، مواد تشکیل دهنده در آب یا الکل، فواید درمانی بیشتری دارند.

منتقدان می گویند که برای این کار، ما باید آنچه را که در مورد زیست شناسی، فیزیک و شیمی می دانیم، به طور اساسی تغییر دهیم.

هال گفت: «همیوپاتی نه تنها جواب نمی دهد، بلکه احتمالاً نمی تواند مؤثر هم باشد.»

سرطان مدت‌ هاست که توسط افرادی که درمان‌ های طبیعی را تبلیغ می‌ کنند، هدف قرار گرفته است.

یک مطالعه تخمین می زند که استفاده از داروهای مکمل و جایگزین توسط بیماران سرطانی در 18 کشور از 25 درصد در دهه 1970 به 49 درصد پس از سال 2000 افزایش یافته است. استفاده از این محصولات در ایالات متحده بالاترین میزان بود.

مطالعه دیگری نشان داد که مکمل‌ های گیاهی رایج‌ ترین درمان خانگی برای سرطان هستند و پس از آن هومیوپاتی، مکمل‌ های ویتامین و مواد معدنی، چای‌ های دارویی، درمان‌ های معنوی و تکنیک‌ های آرامش‌ بخش قرار دارند.

یکی از محبوب ترین روش های درمانی، چای اسیاک است که از دهه 1920 به عنوان یک درمان سرطان مطرح شده است. این ترکیب گیاهی حاوی ریشه بیدمشک، گیاه ترشک میشی، پوست نارون لغزنده، ریشه ریواس ترکی و گاهی مواد دیگر است.

علیرغم شهرت طولانی آن به عنوان یک داروی ضد سرطان، هیچ کارآزمایی بالینی تکمیل و در یک مجله معتبر منتشر نشده است.

برخلاف عصاره هسته زردآلو، عوارض جانبی اسیاک کمتر است اما شامل حالت تهوع، استفراغ، افزایش حرکات روده و سردرد خفیف است.

یکی دیگر از درمان های خانگی سرطان، روش گرسون است. این شامل پیروی از یک رژیم غذایی سخت، نوشیدن مقدار زیادی آب میوه و سبزیجات تازه، مصرف مکمل های غذایی و تنقیه قهوه می باشد.

اگرچه مطالعاتی در مورد روش گرسون منتشر شده است، هیچ یک از آنها کارآزمایی های بالینی تصادفی دقیقی نبودند که اینکه آیا این درمان خانگی واقعاً کمک می کند یا خیر را تعیین کنند.

سه نفر نیز بر اثر تنقیه قهوه جان خود را از دست داده اند. اگر آنها را خیلی زیاد انجام دهید، می توانند شیمی خون طبیعی شما را کاهش دهند.

داروهای خانگی بسیار بیشتری برای درمان سرطان وجود دارد که عوارض جانبی آن از جزئی تا شدید متغیر است.

اما حتی درمان‌ های طبیعی سرطان که مستقیماً شما را نمی‌ کشند، همچنان می‌ توانند شما را بکشند.

در مطالعه ای که اوایل سال جاری منتشر شد، محققان ییل میزان بقای 840 بیمار مبتلا به سرطان سینه، پروستات، ریه یا کولورکتال را بررسی کردند.

افرادی که فقط از درمان‌ های طب جایگزین استفاده می‌ کنند، در مقایسه با افرادی که از درمان‌ های مرسوم سرطان مانند شیمی‌ درمانی، رادیوتراپی، جراحی یا هورمون‌ درمانی استفاده می‌ کنند، بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند.

همچنین این واقعیت وجود دارد که مردم پول زیادی را صرف درمان های اثبات نشده می کنند.

بر اساس مطالعه ای در سال 2007، 83 میلیون بزرگسال تقریباً 34 میلیارد دلار از جیب خود برای اینگونه درمان ها در آن سال خرج کردند. این 1.5 درصد از کل هزینه های مراقبت های بهداشتی در ایالات متحده را تشکیل می دهد.

یک مطالعه نشان داد که اگر افراد بیمه نباشند، از داروهای تجویزی و بدون نسخه بیشتری استفاده کنند یا شرایط سلامت خاصی داشته باشند، احتمال بیشتری دارد که از مکمل های گیاهی استفاده کنند.

تحقیقات دیگر استفاده از مکمل های گیاهی بیشتری را در بین زنان و افراد دارای تحصیلات عالی نشان داده است.

برخی از شایع ترین بیماری هایی که افراد سعی می کنند با گیاهان درمان کنند عبارتند از سرماخوردگی، بیماری های معده یا روده و مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، فیبرومیالژیا و آرتروز. همه اینها شرایطی هستند که درمان های پزشکی موثر کمی در دسترس دارند.

فرهنگ یک فرد همچنین ممکن است بر استفاده آنها از این درمان ها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، پزشکی گیاه شناسی برای بسیاری از فرهنگ های بومی مکزیک و جنوب غربی ایالات متحده مهم است. طب گیاهی چینی قرن ها توسط مردم چین و چینی-آمریکایی ها مورد استفاده بوده است.

این مطالعات سعی دارند توضیح دهند که چرا مردم در وهله اول به درمان های خانگی روی می آورند.

اما یک سوال بزرگتر این است که چرا مردم از داروهای خانگی استفاده می کنند که هیچ مدرک علمی دال بر موثر بودن آنها وجود ندارد.

به گفته یک متخصص بیهوشی در بیمارستانی که در آن تحت درمان قرار گرفته بود، مرد استرالیایی که در اثر مصرف عصاره هسته زردآلو – ترکیبی از مکملی که خریداری کرد و دم کرده ای که در خانه درست می کرد – دچار مسمومیت با سیانید شد، ظاهراً “پیشینه علمی” داشت.

پزشکان او همچنین در مورد خطرات عصاره به مرد هشدار دادند و گفتند که سیانید سلول‌ های بدن او را از دریافت اکسیژن مورد نیاز برای زنده ماندن مسدود می‌ کند.

او همچنان حاضر به دست کشیدن از مراسم روزانه خود نبود.

مغز سرخپوشان ما را هدایت می کند

هال در پستی در Skeptic نشان می دهد که تکامل انسان باعث شده است که ما به راحتی در دام فکر کنیم که یک گیاه ممکن است سرطان ما را درمان کند، سوزاندن شمع در گوش ما می تواند سلامت کلی ما را بهبود بخشد یا اینکه یک داروی هومیوپاتی برای ما مناسب است.

اول اینکه مغز ما طوری طراحی شده است که به دنبال الگوها باشد، حتی اگر آنها اشتباه باشند.

در گذشته های دور، اگر سایه ای شبیه شیر را در بوته ها می دیدیم، به سرعت واکنش نشان می دادیم. بهتر است الگویی را ببینید که وجود ندارد تا اینکه از دیدن یک شیر واقعی غافل شوید.

ما همچنین تمایل داریم به آنچه دیگران به ما می گویند گوش دهیم. اگر دوست شما بگوید شیرهایی در آن سوی تپه وجود دارند، اغلب به جای اینکه تحقیق خود را انجام دهید به حرف او گوش می دهید.

احساسات ما – به ویژه ترس – همچنین می توانند ما را به انجام عمل ترغیب کنند، مانند فرار هر چه سریعتر از شیر.

در حالی که این ویژگی ها به ما کمک کردند در دنیایی بدون فناوری زنده بمانیم اما امروزه می توانند ما را به دردسر بیندازند.

اگر دوستی سرماخورده باشد، یک مکمل گیاهی مصرف کند و خوب شود، ممکن است فکر کنیم که قرص او را درمان کرده است اما به احتمال زیاد سرماخوردگی به خودی خود از بین رفته است. بدون مطالعات بالینی، ما فقط حدس می زنیم.

یا اگر سردرد دارید و دوستتان می گوید: «من سه قطره روغن لیمو را روی مچ دستم ریختم و سردردم برطرف شد»، ممکن است آن را امتحان کنید.

یا اگر سرطان دارید و از مرگ می ترسید، ممکن است هر کاری را برای بهتر شدن امتحان کنید – حتی اگر هرگز در یک کارآزمایی بالینی اثربخشی آن اثبات نشده باشد، در وهله اول اصلاً معنی ندارد که چگونه ممکن است کار کند. یا باید هزاران دلار در کلینیک در کشوری دیگر برای درمان خرج کنید.

انتخاب درمان برای بیماری شما با تحقیقاتی پیچیده همراه است که نشان می دهد بسیاری از مطالعات منتشر شده حتی مطالعات علمی هم اشتباه می کنند.

علم خطاناپذیر نیست اما روشمند و خود تصحیح کننده است. با گذشت زمان، مطالعات جدید یا نتایج گذشته را تایید می کنند یا اشتباهات را از بین می برند.

همه افراد پیشینه قوی در علم یا آزمایشات بالینی ندارند، بنابراین چگونه باید تصمیم بگیریم که کدام درمان ها موثر هستند؟

هال چیزی را ارائه می دهد که او آن را قانون SkepDoc می نامد.

«قبل از اینکه هر ادعایی را بپذیرید، سعی کنید دریابید که چه کسی و چرا با آن مخالف است. این می تواند بسیار روشنگر باشد.»

همچنین، همیشه می توانید از پزشک خود مشاوره بخواهید اما حتی با آن، هال سطحی از شک و تردید را پیشنهاد می کند.

هال گفت: مردم باید «از پزشک خود بخواهند که شواهدی برای حمایت از توصیه‌ هایش ارائه کند و سپس باید بررسی کنند که دیگران در مورد آن شواهد چه گفته‌ اند».

منبع:

healthline