وقتی سوت پایان بازی با انگلیس به صدا درآمد کی‌روش با خنده به سمت ساوت گیت رفت و به او تبریک گفت. او سپس در کنفرانس مطبوعاتی حاضر شد و گفت کار اصلی ما تازه شروع می‌شود و روی امتیازات بازی با انگلیس اصلا حساب نمی‌کردم.
کارلوس که از یکسری شعارها هم ناراحت بود در ادامه تاکید کرد که یکسری مسائل دست من نیست و... جالب این او بازیکنانش را از حاشیه دور کرد و خودش به جنگ رسانه های انگلیسی رفت. کی‌روش حتی پاسخ بعضی کامنت ها را در فضای مجازی داد که این یکی واقعا عجیب بود. خلاصه او فشار روانی زیادی را از دوش شاگردانش برداشت و خودش این فشار بی سابقه را تحمل کرد تا ملی پوشان فقط به بازی با ولز و موفقیت در این دیدار فکر کنند.
شاید اگر کی‌روش این کارها را نمی‌کرد و وارد یکسری دعواها نمی‌شد، تیم ایران زودتر از قطر حذف می‌شد و از جام بیرون می‌رفت اما حالا نه تنها ما در قطر ماندگار شده ایم بلکه شانس صعود هم داریم و مهمتر این که سرنوشت صعود دست خودمان است. به طوری که اگر آمریکا را ببریم و حتی مساوی کنیم، صعود خواهیم کرد. البته فوتبال است و هزار اتفاق و حتی باید فکر برد احتمالی ولز مقابل انگلیس را هم کرد اما بهرحال کی‌روش توانست تا حد بسیاری تیم ملی را از خطر سقوط و حذف نجات بدهد و به آینده امیدوار کند.
خیلی ها می‌گویند تیم ملی واقعا به این برد نیاز داشت که حرف درستی هم هست. حالا تیم ما توانایی های فنی خود را نشان داده و از نظر روحی هم شرایط کاملا متفاوتی با فردای بازی با انگلیس دارد. در این میان زحمت خود بازیکنان را هم نباید نادیده گرفت ولی این که آنها بعد از بازی با ولز کی‌روش را به هوا پرتاب کردند معنای زیادی داشت و در واقع می‌خواستند با این کار از او بابت همه چیز قدردانی کنند.
