ضرب و جرح هولناک در تهران رخ داد.در ضرب و جرح هولناک دو برادر مجروح شدند.بعد از ضرب و جرح هولناک 2 برادر آنها به صورت معجزه آسا از مرگ رهایی یافتند.رسیدگی به پرونده ضرب و جرح هولناک در جریان قضایی قرار گرفت.متهمان پرونده ضرب و جرح هولناک محکوم شدند.
به گزارش اختصاصی خبرنگار رکنا، دی ماه سال 96 رسیدگی به ضرب و جرح هولناک دو برادر با کشف جسم نیمه جان آنها در خانه شان آغاز شد.
بلافاصله دو برادر به نام های پیام و پوریا به بیمارستان منتقل شده و بعد از اینکه به صورت معجزه آسا از یک قدمی مرگ بازگشتند، به طرح شکایت خود پرداختند.
پیام در اولین اظهارات خود نزد پلیس گفت:«نیمه شب و در خانه خواب بودم که سر و صدایی شنیدم.با برادرم در خانه تنها بودیم و گمان کردم که برادرم بد حال شده است.زمانی که از اتاق خارج شدم او را غرق در خون کف اتاقش دیدم و به حدی ضربات وارد شده به او عمیق بود و خون زیادی از او رفته بود که ابتدا گمان کردم سر او را بریده اند. ناگهان با دو مرد سیاهپوش مواجه شدم که به من حمله کرده و دست و پایم را بستند.یکی از آنها به من گفت رمز گاوصندوق را بگو وگرنه تو را هم مثل برادرت می کشیم. در تمام مدت که در خانه ما بودند من را شکنجه جسمی و روحی می کردند.مثلا به من می گفتند هر وصیتی داری بگو چون یک قدم با مرگ فاصله داری.آنها هم چاقو همراه داشتند و هم اسلحه.به من می گفتند دوست داری با چه وسیله ای کشته شوی؟ من هم گفتم با اسلحه به من شلیک کنید چون فکر می کردم درد کمتری می کشم اما آنها با چاقو ضربات متعددی به من وارد کردند و بعد از سرقت از خانه مان در حالی که گمان می کردند من و برادرم هر 2 به قتل رسیده ایم خانه را ترک کردند.»
با طرح این شکایت،تحقیقات برای یافتن ردی از متهمان پرونده آغاز شد و مدتی بعد آنها را شناسایی و دستگیر شدند.در حالی که متهمان به بزه انتسابی اقرار کرده بودند،پرونده برای رسیدگی به شعبه 10 دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد.
متهمان در جلسه دادگاه ضمن ابراز پشیمانی از مجروح ساختن دو برابر تقاضای عفو کردند.
یکی از آنها گفت:«شب قبل از حادثه زاغ سیاه خانه را چوب زده بودیم و گمان می کردیم کسی در خانه نیست برای همین وارد خانه شدیم.قصد نداشتیم به کسی آسیب بزنیم و فقط برای اینکه دو برادر سر و صدا نکنند، چند ضربه به آنها زدیم.»
متهم دیگر نیز در دفاع از خود گفت:«سرقت از منزل و وارد کردن چند ضربه به دو برادر را قبول دارم اما قصد شکنجه آنها را نداشته و اتهام شکنجه را قبول ندارم.»
قضات دادگاه بعد از مشورت متهمان را به تحمل 5 سال و پرداخت دیه جراحات وارد شده به دو برادر و همچنین رد اموال مسروقه محکوم کردند.حکم صادر شده به تائید دیوانعالی کشور رسید و به مرحله اجرا درآمد.
