یکی از بزرگترین مشکلاتی که امسال علیرضا منصوریان با آن دست به گریبان شد عدم هماهنگی بازیکنان زیادی بود که به استقلال پیوستند و با هم و با جو تیم ناهماهنگ بودند.
در واقع یکی از مهمترین انتقادها به سرمربی استقلال این بود که چرا بی دلیل تیمی را که در لیگ سوم شده بود و در جام حذفی تا فینال رفته بود را دستخوش تغییرات زیاد کرد و در این راه استخوان بندی استقلال را به هم ریخت. این انتقادها وقتی به اوج رسید که مشخص شد آنها که جانشین آرش برهانی، عمران زاده، طالب لو و فخرالدینی شده اند. (افشین، کنعانی زادگان، حسینی، غفوری و ...) از منظر آمار و کیفیت بازی از قبلی ها ضعیف تر بوده اند و به کار استقلال نیامده اند.
با این وجود آخرین خبرها حکایت از تغییراتی وسیع در نیم فصل می دهند، خبرهایی که در استقلال به گوش می رسد تلاش برای ادامه تغییرات است و این بار البته حاج محمدی، میثم مجیدی، زکی پور، آرش افشین و ... در معرض پوست اندازی مجدد استقلال قرار دارند که البته این تغییرات بد به نظر نمی‌رسند اما نکته اینجاست که در نقل و انتقالات زمستانی معمولا باشگاه ها بسیار کم می توانند تغییراتی را حاصل کنند چرا که باشگاه ها بازیکنان خوب خود را نگه می دارند و بازیکن بد هم بیخ ریش صاحبش می ماند چون کسی او را نمی خواهد.
در هر صورت روحیه انقلابی منصوریان همچنان در استقلال وجود دارد و تغییر پشت تغییر است که احتمالا در این باشگاه رخ می دهد. این بار شاید این مسیر درست باشد اما در مجموع و در باشگاه های بزرگ باید بازیکنان جا افتاده را نگه داشت چون هم ستاره اند و هوادار با آنها خاطره دارد و هم جا افتادن بازیکن جدید زمان بر است و باز هم منصوریان باید این نکته را به هواداران بگوید که البته معلوم نیست که قابل قبول برای آنها باشد و اینهمه زلزله و صبر را بپذیرند.
