ونزوئلا کشوری در آمریکای جنوبی است که جاذبههای طبیعی بسیاری دارد. این کشور در گذشته مستعمره اسپانیا بوده است، اما در حال حاضر یک جمهوری فدرال است. ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲ تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت. در واقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی در منطقهای بود که امروزه کومانا نامیده میشود. در قرن هفدهم، اسپانیا آبادسازی ونزوئلا را آغاز کرد.
پایتخت ونزوئلا کاراکاس است. ونزوئلا در زبان لاتین به معنای ونیز کوچک است و از این رو این نام را یافته است که یابندگان این سرزمین دیدند که بومیان این سامان خانههای خود را بر روی آب ساختهاند.
ونزوئلا امروزه در بعد وسیع به خاطر صنعت نفت، تنوع زیستمحیطی منطقه و مشخصههای طبیعی آن شهرت یافته است. وقتی «کریستف کلمب» در سال ۱۴۹۸ به کرانههای شرقی این کشور رسید، به قدری مجذوب چشمانداز منطقه شد که آن را Tierra de Gracia (سرزمین زیبایی) نامید که از آن زمان تاکنون لقب این کشور بوده است.
اعتقاد بر این است که نام ونزوئلا از نام یک نقشهکش «آمریگو وسپوچی» که به همراه «آلونسو داوخدا» در سال ۱۴۹۹ به سواحل شمال غربی خلیج ونزوئلا سفر کرد، گرفته شده باشد. گروه به محض رسیدن به شبه جزیره گوآخیرا، روستاهای پایه بلند متمایزی (پالافیتوها) را مشاهده کردند که مردم بومی آنو بر روی آب ساخته بودند. دیدن این مناظر، صحنه شهر ونیز ایتالیا را در ذهن وسپوچی زنده کرد و در نتیجه نام ونیسیلا به منطقه داده شد. برخی بر این باورند که این واژه معنای‹‹ونیز کوچک›› داشته و بعدها پس از تغییراتی به ونزوئلا تبدیل شده است. مورخان دیگر مخصوصا «فرانسیسکو هرا لوک» خاطر نشان میسازند که پسوند اسپانیایی-zuela دارای بار منفی و تحقیرآمیز است (مثل mujerzuela, cazuela)، از این رو آنها معتقدند که نام انتخاب شده بیشتر معنای «ونیز درجه دوم» را القا میکند.
از سوی دیگر، «مارتین فرناندز انسیکو» جغرافیدان اسپانیایی، که یکی از اعضای همان گروه بوده است، در اثر خود به نام Summa de Geografía چنین میآورد که جمعیتی که قبلاً به آن اشاره شد، Veneciuela خوانده میشدند و اینکه منطقه بر روی صخره بزرگ صافی ساخته شده بود. بر اساس این نظریه واژه Venezuela میتواند یک واژه بومی باشد. با وجود این، نظریه اولی که مطرح شد، موافقان بیشتری دارد و به عنوان نسخه مورد قبولی که خاستگاه نام ونزوئلا را مشخص میسازد، مقبولیت یافته است.
میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا تأثیراتی بسیار زیادی را از تکامل تاریخی میراث، فرهنگ و هنر آمریکای لاتین پذیرفته است. این تأثیرپذیری در بناهای تاریخی و معماری، مناظر، بناهای یادبود و نظایر آن نیز صورت گرفته است.
فرهنگ ونزوئلا را مردم بومی منطقه با توجه به تأثیراتی که از اسپانیاییها و آفریقاییها از آغاز دوران استعمار گرفتند، شکل دادهاند. قبل از این دوره، فرهنگ بومی منطقه در هنر سنگشناسی، صنایع دستی، معماری و سازمانهای اجتماعی منعکس شده بود. فرهنگ بومی طی سالیانی تا حد بسیار زیادی جذب فرهنگ اسپانیایی شد. فرهنگ مختلط حاصله به منطقه از لحاظ فرهنگی تنوع بخشیده است.
هنر ونزوئلایی در داخل و خارج به تدریج مورد توجه واقع شده است. این فرهنگ در ابتدا بیشتر ریشه در مذهب داشته است، در اواخر قرن ۱۹ در هیئت تاریخی و قهرمانی نمود پیدا کرد که این کار به رهبری مارتین تووار انجام شد. مدرنیسم در قرن بیستم بر کشور سلطه پیدا کرد.
بزرگترین معمار ونزوئلا در عصر جدید ‹‹کارلوس رائول ویلانووا›› بوده است که دانشگاه مرکزی ونزوئلا را طراحی کرد. دانشگاه مرکزی ونزوئلا یکی از بناهای میراث فرهنگی جهان است. نمونههای بارز معماری ونزوئلا شامل ‹‹عمارت کنگره ونزوئلا››، ‹‹تماشاخانه بارالت››، ‹‹مجتمع فرهنگی ترسا کارینو›› و ‹‹پل ژنرال رافائل اوردانتا›› هستند.
سبکهای موسیقایی بومی منطقه بوته آزمایشی برای میراث فرهنگی ونزوئلا است و اغلب گروههایی مانند «آن سولو پابلو» و «سرناتا گویانیسا» نماینده آن هستند. «کوآترو» ساز موسیقی ملی ونزوئلا است. سبکهای موسیقی خاص و ویژه این کشور عمدتاً از منطقه لانوس و مناطق اطراف آن، از قبیل «آلما لانرا»، «فلورنتینو ی ال دیابلو» و «کابالو ویجو» گرفته شده است. «گائیتا» نیز یکی دیگر از سبکهای مردمپسند در موسیقی است که معمولاً در جشن سال نو و به ویژه در منطقه زولیا نواخته میشود. «جاروپو» رقص ملی ونزوئلا محسوب میشود.
گل ارکیده از نوع کاتلیا موزیا که همچنین به نام ‹‹گل ماه مه›› معروف است، برای اولین بار در سال ۱۸۳۹ در منطقه شمالی کشور کشف شد و در تاریخ ۲۳ می سال ۱۹۵۱ به عنوان گل ملی انتخاب شد.
درخت ملی ونزوئلا «تاب بویا آراگوآنی» نام دارد. کاریبها به این درخت «آراوانی» میگویند که تنها در مناطقی که دمای ملایم دارند رشد میکند. این درخت بین ۶ تا ۱۲ متر قد دارد. «تاب بویا آراگوآنی» در دورهای پس از بارش باران و اغلب در ماههای اولیه سال میروید. «رامولو گالیگوس» این فصلها را «بهار طلایی» آراگوآنیها مینامد. این درخت در ۲۹ ماه مه ۱۹۴۵ به عنوان درخت ملی ونزوئلا انتخاب شد.
پرنده ملی این کشور تریپال «ایکتروس» نام دارد. تمام اعضای این پرنده بجز سر و بالهایش به رنگ زرد-پرتقالی است. سر و بالهای آن سیاه بوده و مایهای از سفیدی نیز در آن به چشم میخورد و در اطراف چشمهای آن نیز دانههای آبیرنگی دیده میشود. این پرنده در جنگلهای لانوس، مناطق جنگلی و در بخشهای شمالی و جنوبی اوریناکو یافت میشود. ترپیال به خاطر صدای سحرآمیزش نزد مردم این کشور بسیار عزیز و دوست داشتنی است و در ۲۳ می ۱۹۵۸ به عنوان پرنده ملی ونزوئلا انتخاب شد.
جاذبههای گردشگری ۱- «قلعه سانتا روزا»یک قلعه مربوط به دوران استعمار اسپانیا است که برای دفاع از جزیره مارگاریتا در برابر دزدان دریایی یا دیگر مهاجمان خارجی ساخته شده بود.
۲- جزیره «کوراسائو»جزیرهای در دریای جنوب دریای کارائیب، در سواحل ونزوئلا است. آین جزیره معماری منحصر به فرد و بندر زیبایی دارد و تعیین شده میراث جهانی یونسکو است.
روزشمار: ۱۶ آذر؛ کشف ونزوئلا در سال ۱۴۹۹ میلادیروزشمار: ۱۶ آذر؛ کشف ونزوئلا در سال ۱۴۹۹ میلادی -آکاروزشمار,روزشمار ۱۶ آذر,روزشمار ۶ دسامبر,ونزوئلا,کشف ونزوئلا,درباره ونزوئلا
آکاایران: روزشمار: ۱۶ آذر؛ کشف ونزوئلا در سال ۱۴۹۹ میلادی
کوراسائو بزرگترین و پرجمعیتترین جزیره از سه جزیره از جزایر آنتیل هلند سابق است، جزایر اغلب به نام ABC شناخته میشوند. مساحت کل آن برابر با ۴۴۴ کیلومتر مربع است، این جزیره به عنوان منطقه ایل از کوراسائو شناخته شده بود.
این جزیره با زیبایی منحصر به فرد خود توانسته مکانی جذاب و پرطرفدار برای گردشگران جذاب باشد. محیطی زیبا و و بسیار خوش آب و هواست. این جزیره برای شما تعطیلات تابستانی متفاوتی را رقم خواهد زد.
۳- آبشار آنجلآنجل (آنخل) بلندترین آبشار جهان با ارتفاع ۹۷۹ متر، یکی از مهمترین دلایلی است که گردشگران را به ونزوئلا میکشاند. طبیعتی وحشی و زیبا دور تا دور آبشار، اکوسیستمی متنوع و رودخانههای خروشان و جذاب متعلق به پارک ملی «کانما» منظرهای بسیار زیبا از این آبشار به جای گذاشته است. آبشار آنجل در قسمت غربی پارک کانما واقع شده است که محل سقوط آن در اصطلاح بومی «اویانتپوی (Auyantepuy)» نام دارد.
روزشمار: ۱۶ آذر؛ کشف ونزوئلا در سال ۱۴۹۹ میلادیاز نکات جالب این آبشار، ناشناخته بودن آن در اوایل دهه ۳۰ میلادی است و در سال ۱۹۳۷ از سوی «جیمز آنجل» یک خلبان آمریکایی کشف و به همین نام شناخته شد. دامنههایی پرشیب و جنگلهای انبوه راه رسیدن به این آبشار را مشکل کرده و تنها راه دستیابی به آن از طریق قایق و هواپیماست.
۴- پارک ملی موچیما (mochima national park)در سواحل شمالی ونزوئلا یکی دیگر از جاذبههای دیدنی این کشور به نام «پارک ملی موچیما» قرار دارد که مملو از تنوع حیوانی و گیاهی از جمله صخرههای مرجانی کوچک و درختهای جنگلی مرطوب است. همچنین گردشگران این پارک را به دلیل خلیج زیبا، سواحل، دهکدهها و آبگیرهای جذاب آن میپسندند. جزایر نزدیک این پارک نیز منطقهای مناسب برای زندگی دلفینها و نهنگهاست. از سوی دیگر هوای استوایی آن موجب شده تا پلیکانها و دیگر پرندگان دریایی در آن فرود آمده و در صخرههای آفتابگیر جزیره بال و پر خود را خشک کنند.
از فعالیتهایی که گردشگران میتوانند در سفر به این منطقه لذت ببرند، ورزشها و تفریحهای متنوع آبی همچون کایاکسواری، غواصی، ماهیگیری و موجسواری است. پارک ملی موچیما حدود ۹۵ هزار هکتار وسعت دارد و دومین پارک آبی ونزوئلا به شمار میآید.
۵- دشت بزرگدشت بزرگ ونزوئلا به زبان بومی منطقه «لاگران سابانا» گفته میشود و همچنین به «دنیای گمشده» شهرت دارد. این منطقه منحصربهفرد در بزرگترین پارک ملی این کشور قرار گرفته و دارای مناظری است که نمونه آن در هیچ جای جهان یافت نمیشود.
از جاذبههای طبیعی موجود در این دشت میتوان به رودخانهها، آبشارهای متعدد و صخرههای باستانی از جنس سنگهای گرانیت اشاره کرد. وجود جنگلهای بارانزا، آب و هوای منطقه را در تمام فصول سال معتدل کرده و پوشش آن را همیشه سبز نگه داشته است. زیبایی منحصربهفرد و بیبدیل این منطقه موجب ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال ۱۹۹۴ شده است.
۶- جزیره مارگاریتاجزیره مارگاریتا در شمال شهر کاراکاس پایتخت ونزوئلا قرار دارد. آب و هوای معتدل این جزیره گردشگران بسیاری را به سمت خود کشانده است، سواحل زیبای بسیار طولانی، امکان غواصی و موجسواری در آبهای ساحلی، شهرهای زیبا و دهکدههایی که همچنان آداب و سنن خود را حفظ کردهاند از جاذبههای دیدنی مارگاریتا به شمار میآیند. مرادب پارک ملی «لارستینگا» یکی از بهترین و دیدنیترین جاذبههایی است که در این منطقه وجود دارد و هر ساله گردشگران بسیاری از آن دیدن میکنند.
روزشمار: ۱۶ آذر؛ کشف ونزوئلا در سال ۱۴۹۹ میلادی ۷- شبه جزیره صخرههاپارک ملی جزیره صخرهها در ۱۷۶ کیلومتری شمال کاراکاس قرار دارد. از زیباییهای طبیعی این منطقه میتوان به تنوع گیاهی و حیوانی منحصربهفرد، آبهای فیروزهای و بسیار شفاف، سواحل شنی و صخرههای مرجانی رنگارنگ با گونههای مختلفی از حیوانات دریایی اشاره کرد.
این منطقه از ۳۵۰ جزیره کوچک تشکیل شده است که هریک زیبایی و ویژگی خاص خود را دارد. مجمعالجزایر صخرهها که «کریستف کلمب» آن را «بهشت روی زمین» نامیده، همواره محلی جذاب برای لذت بردن گردشگران نقاط مختلف جهان از طبیعتی بکر این منطقه است.
۸- پارک ملی موروکوی (morrocoy national park)پارک ملی این منطقه که در سال ۱۹۷۲ برای محافظت از اکوسیستم دریایی و تنوع اکولوژیکی تاسیس شده است، با مرجانهای صخرهای، درختهای کرنا و سبزههای دریایی محاصره شدهاند و امروزه محلی برای علاقهمندان به ورزشها و تفریحهای آبی است.
در همین روز: روز دانشجو تولد مولانا جلال الدین محمد معروف به مولوی (۶۰۴ قمری) مرگ «ارغون خان» ایلخان مغول پس از هفت سال حکومت در آذربایجان (۶۹۰ قمری) ورود امینالسلطان، صدر اعظم «محمد علی شاه قاجار» به ایران (۱۳۲۵ قمری) زادروز «ماکس مولر» زبانشناس و خاورشناس آلمانی (۱۸۲۳ میلادی) آغاز حمله بزرگ ارتش شوروی برای نجات مسکو از محاصره قوای آلمان (۱۹۴۱ میلادی) روز ملی و استقلال «فنلاند» از روسیه (۱۹۱۷ میلادی) روز استقلال «ایرلند» از انگلستان (۱۹۲۱ میلادی) تخریب مسجد بابری هند توسط هندوهای افراطی این کشور (۱۹۹۲ میلادی) روز قانون اساسی در کشور اسپانیا روز استقلال کشور فنلاند از روسیه سالگرد تشکیل کیتو (پایتخت اکوادر) در کشور اکوادر