شهر آلاشت، یکی از جاهای دیدنی شهرستان سوادکوه در استان مازندران است که به‌دلیل فاصله کم با تهران، طبیعت بکر و زیبا، آب و هوای مطبوع و دلپذیر و وجود جاذبه‌های طبیعی و تاریخی، کوچه‌های باریک و سنگ‌فرش و خانه‌های خشتی با سقف شیروانی چوبی، در سال‌های اخیر مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.
آلاشت، بهشت تاریخی مازندران و منطقه‌ای رویایی و خیال انگیز با چشم‌اندازی از کوه‌های مه گرفته و باغ‌های میوه است که بر فراز ارتفاعات به شما امکان قدم زدن روی اقیانوسی از ابرها را می‌دهد؛ پدیده‌ای اعجاب‌انگیز که امکان ندارد تجربه آن را فراموش کنید. در ادامه با ما همراه باشید تا شما را با شهر ییلاقی آلاشت بیشتر آشنا کنیم.
عکاس: نامشخص
هرآنچه باید درباره شهر ییلاقی آلاشت بدانید: روستای آلاشت کجاست؟
منبع عکس: kingvillehome.com
شهر آلاشت در منطقه مرکزی شهرستان سواد کوه در استان مازندران واقع شده است. فاصله آلاشت تا تهران ۲۵۴ کیلومتر است و برای رسیدن به آن باید چهار ساعت رانندگی کنید. ارتفاع شهر آلاشت از سطح دریا ۱۹۰۰ متر است و در دامنه شمالی فیروزکوه قرار دارد. این شهر به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران شناخته می‌شود؛ زیرا رضا شاه پهلوی در آلاشت به دنیا آمده است. این شهر خوش‌آب‌و‌هوای ییلاقی با ساری ۱۰۷ کیلومتر فاصله دارد و به پل ورسک نزدیک است.
مسیر دسترسی به آلاشت
منبع عکس: hoteldebitcard.com
«کاربار تپه‌سر» یکی از محله‌ها و پاتوق شب‌های مردم آلاشت است. اهالی آلاشت در شب‌های تابستانی در این مکان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند و با هم گفتگو می‌کنند
از تهران و از طریق آزادراه تهران پردیس وارد جاده فیروزکوه شوید. پس از عبور از شهر فیروزکوه و زیرآب استان مازندران به شهر پل سفید خواهید رسید. بعد از عبور از این شهر وارد دوراهی آلاشت در سمت چپ جاده (روبه‌روی پلیس راه) شوید و حدود ۳۷ کیلومتر را در جاده فرعی و پیچ‌وخم‌هایش برانید تا پس از ۴۵ دقیقه به آلاشت برسید. برای پیدا کردن جاده آلاشت می‌توانید از تابلوی «آلاشت ۳۵ کیلومتر» در جاده کمک بگیرید تا مطمئن باشید که در مسیری درست هستید.
قبل از ورود به شهر آلاشت محله‌ای به نام کاربار وجود دارد. بعد از کاربار و در نزدیکی شهر آلاشت به جایی به نام «کاربار تپه‌سر» می‌رسید که پاتوق شب‌های مردم آلاشت است. اهالی آلاشت در شب‌های تابستانی در این مکان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند و به گپ و گفت می‌پردازند. پس از کاربار تپه‌سر در ورودی شهر آلاشت مازندران، یک دوراهی وجود دارد که راه سمت راست آن با سربالایی به فروشگاه، مسجد، شهرداری، مخابرات، امامزاده حسن یا به‌قول محلی‌ها سرکوه و روستاهای زیحون و سوادرودبار ختم می‌شود و راه سمت چپ هم که سرپایینی است به شهر آلاشت، موزه مردم‌شناسی و روستاهای هلی چال و چرات می‌رسد. مسیر امامزاده حسن یا جاده سرکوه، یک جاده جنگلی است که هرچه در آن بالاتر بروید با زیبایی بیشتری روبه‌رو خواهید شد. این منطقه بکر به پارک جنگلی هم معروف است.
درباره آلاشت سوادکوه بیشتر بدانید
عکاس: نامشخص
شهر آلاشت در ابتدا یک روستا بود و در سال ۱۳۵۲ با تاسیس شهرداری تبدیل به شهر شد. آلاشت در ۱۹ تیرماه سال ۱۳۴۸ هجری شمسی توسط وزارت فرهنگ و هنر به‌دلیل داشتن شاخصه‌های معماری بومی و ارزشمند در فهرست آثار ملی کشور با عنوان «محله قدیمی آلاشت» به شماره ۸۶۷ به ثبت رسیده است. آلاشت از چند محله تشکیل شده است و نام خانوادگی بیشتر اهالی، پسوند همان محله را نیز دارد. جالب است بدانید که شهر آلاشت را به‌دلیل ارتفاع، آسمان پاک و بدون غبار و آلودگی و وجود یک رصدخانه مشهور، به‌عنوان بهشت ستاره‌شناسان و منجمان می‌شناسند. آلاشت، خواهرخوانده بابل است.
زندگی مدرن و سنتی در آلاشت فیروزکوه در هم تنیده شده‌اند. کوچه‌های سنگ‌فرش، تنگ و باریک که فقط دونفر می‌توانند از کنار هم عبور کنند و خانه‌های خشتی با سقف‌های چوبی و شیروانی از خصوصیات این شهر هستند که عناصر دنیای مدرن نیز در آن جای دارد. فروشگاه، سوپرمارکت، پمپ بنزین، هواشناسی، هتل و رصد خانه از جمله تاسیسات مهمی هستند که در آلاشت وجود دارند. هتل نیمه مخروبه آلاشت در زمان پهلوی دوم برای اقامت موقت دربار و خانواده ساخته شد؛ اما امروز قسمتی از آن در اختیار کارکنان پمپ بنزین و شرکت نفت است و دیگر کاربری هتل برای عموم را ندارد.
عکاس: نامشخص
آب مصرفی و لوله کشی شده ساکنان آلاشت از چشمه‌ها و آب چاه‌های عمیق تامین می‌شود. یکی از این چشمه‌ها «هری خامه» نام دارد و آب آن به اعتقاد اهالی از خواص دارویی برخوردار است. رودخانه چرات یا روآر یکی دیگر از منابع آبی آلاشت است که از انتهای دره این منطقه می‌گذرد و از کوه‌های خوزنک پرخیان و خوز سرچشمه می‌گیرد.
آلاشت به چه معنی است؟آلاشت در زبان مازندرانی به‌معنای «آشیانه عقاب» است و از آنجا که عقاب‌های زیادی در کوه‌ها و تپه‌های اطراف آشیانه دارند، به این شهر آلاشت گفته می‌شود. نام این شهر در گویش برخی از محلی‌ها، Elasht یا Alasht است.
پوشش گیاهی و جانوری آلاشت
عکاس: سید امیر هاشمی
شهر آلاشت دارای پوشش گیاهی متراکم و متشکل از درختان گیلاس، سیاه ریشه، گردو و فندق، تلکا، زالزالک، ازگیل، زرشت، ترنج، سف، ممرز، مرس، موزی، صنوبر، سرو، کاج، سیتی، آلوچه، آلو سیب، گلابی، آلبالو، شاه توت، زرد آلو، هلو و غیره است. در این منطقه همچنین گیاهان دارویی مانند بنفشه، گل پامچال به زبان محلی بچابچا، گل گاوزبان، آویشن کوهی ( آشمک ) و سایر گیاهان خودرو متعلق به اقلیم کوهستانی میرویند.
آلاشت یک منطقه با حیات وحش حفاظت شده است و از جانوران این منطقه میتوان به پرندگانی چون کبک، قرقاول، کبوتروحشی، عقاب، کلاغ سیاه، ایه و شکلوم و چهار پایانی چون ببر، پلنگ، گوزن، بز کوهی، خرگوش، گرگ و روباه اشاره کرد.
مردم آلاشت
منبع عکس: kingvillehome.com
صنعت گردشگری، تولید صنایع دستی، گله‌داری و دامداری از مشاغل رایج در آلاشت و روستاهای اطراف آن است
طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، ۱۱۹۳ نفر در شهر آلاشت زندگی می‌کنند. مردم این منطقه به زبان مازنی یا مازندرانی سخن می‌گویند و صنعت گردشگری، تولید صنایع دستی، گله‌داری و دامداری از مشاغل رایج در آلاشت و روستاهای اطراف آن است. در آلاشت علاوه بر تولید محصولات لبنی از پشم حیوانات، جوراب، کلاه، ژاکت و سایر البسه پشمی نیز تهیه می‌شود. افراد کمی در این شهر به کشاورزی مشغول هستند؛ زیرا به‌دلیل کوهستانی بودن منطقه کشاورزی در این شهر رواج چندانی ندارد. محلی‌های مسن نیز در فصل بهار به جمع آوری گیاهان دارویی و سبزیجات مشغول می‌شوند تا بعدا آن‌ها را خشک و به‌عنوان ادویه غذایی استفاده کنند.
حمل و نقل در آلاشت
عکاس: نامشخص
درباره حمل و نقل برون شهری در آلاشت باید بدانید که این شهر فاقد پایانه اتوبوسرانی، ایستگاه قطار و فرودگاه است؛ پس اگر ماشین شخصی ندارید، برای رسیدن به آلاشت از قطار تهران - ساری یا تهران - گرگان یا اتوبوس‌های قائمشهر استفاده کنید. سپس در ایستگاه پل سفید پیاده شوید و ادامه راه را با خودروهای عبوری یا مینی‌بوس‌ها بروید.
آلاشت شهر کوچکی است و وسایل حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس در آن وجود ندارد. گردشگران یا مسافران برای جابه‌جایی در این شهر از خودروهای عبوری مردم محلی استفاده می‌کنند.
غذاهای معروف آلاشت
کئی پلا. عکاس: نامشخص
در سفر به آلاشت به‌هیچ‌وجه نباید از خوردن غذاهای محلی غافل شد؛ غذاهایی که طعم آن‌ها برای همیشه زیر زبان می‌ماند و تجربه سفر به این بهشت مه‌آلود را تکمیل می‌کنند. سبزی پلو با گردو، دیس کباب (بره کامل شکم‌پر با آلو و مغز گردو)، ورساق، کنس نون، کئی پلا (کدو حلوایی ریز سرخ شده با شکر به‌همراه برنج، نیمرو و ماست) و شیش انداز (غذایی شبیه به فسنجان و متشکل از رب ازگیل، دانه انار و تخم‌مرغ) از جمله غذاهای محلی و لذیذ آلاشت هستند.
صنایع دستی و سوغات آلاشت
منبع عکس: ایرنا. عکاس: احسان فصلی
جاجیم، مهم‌ترین سوغات شهر آلاشت است که در خرداد ماه سال ۱۳۹۷ به نام آلاشت ثبت ملی شد و نشان جغرافیایی ملی دریافت کرد. این زیرانداز دورویه و رنگارنگ توسط زنان این شهر بافته می‌شود و شما می‌توانید آن را در مغازه‌های کوچک شهر پیدا کنید. از دیگر سوغاتی‌های آلاشت میتوان به میوه‌ها و گیاهان دارویی، پنیر خیکی (پنیری که در خیک یا مشک چرمی درست می‌شود) و محصولات لبنی چون شیر، کره، پنیر و ماست محلی اشاره کرد.
دیدنی‌های آلاشت موزه مردم شناسی آلاشت
عکاس: نامشخص
پس از پیروزی انقلاب اسلامی از خانه زادگاه رضاشاه برای یک سال به‌عنوان دبیرستان استفاده می‌شود و در این سال بدترین تخریب‌ها در در این بنا اتفاق می‌افتد
همان طور که پیش‌تر گفتیم، آلاشت زادگاه رضاشاه پهلوی بوده است و در حال حاضر بنای منسوب به خانه پدربزرگ رضاشاه، معروف به مراد‌علی‌خان (کشته شده در جنگ هرات در سال ۱۸۵۶ میلادی) در بافت تاریخی آلاشت در محله «پاهلونی خیل» یا «پهلوان خیل» به‌عنوان موزه مردم‌شناسی آلاشت شناخته می‌شود. پس از ورود به شهر آلاشت در قسمت پایین شهر، محله پهلوان خیل در انتهای جاده پایین آلاشت و در غرب شهر قرار گرفته است؛ جاده طوری طراحی شده است که میتوان شهر آلاشت را از پایین دور زد و به وسط آن رسید.
خانه زادگاه رضاخان پس از فوت پدربزرگ رضاشاه در اختیار مصطفی خان برادر عباسعلی خان پدر رضاشاه قرار می‌گیرد. در سال ۱۳۴۸ خورشیدی، وزارت فرهنگ و هنر به دستور وزارت دربار این بنا را می‌خرد و در همان سال محله قدیمی روستای آلاشت به‌عنوان تنها بافت تاریخی استان، ثبت ملی می‌شود. از سال ۱۳۴۹ تا سال ۱۳۵۳، خانه زادگاه رضاخان به‌عنوان یک ساختمان فرهنگی و با عنوان موزه رضاشاه پهلوی احیا می‌شود و تا سال ۱۳۵۸ به فعالیت خود ادامه می‌دهد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی از این بنا برای یک سال به‌عنوان دبیرستان استفاده می‌شود و در این سال بدترین تخریب‌ها در موزه مردم‌شناسی آلاشت اتفاق می‌افتد.
عکاس: نامشخص
خانه زادگاه رضاخان پس از چند سال تبدیل به کتابخانه می‌شود و در نهایت در سال ۱۳۸۷ با کمک شهرداری و اهالی به‌عنوان نمایشگاه مردم‌شناسی کار خود را آغاز می‌کند. این بنا در سال ۱۳۸۸ به‌عنوان «موزه مردم‌شناسی شهر آلاشت» به‌طور رسمی افتتاح می‌شود. این عمارت خشتی دو طبقه با قدمتی از ۲۰۰ سال قبل با خرپای چوبی و سقفی از چوب (بعدها به شیروانی تبدیل شد) بنا شده بود و با وجود دو ایوان و تزئیناتی از شیرسرهای چوبی در زیر شیروانی، بنایی زیبا و قابل‌توجه از نظر معماری است.
در موزه مردم‌شناسی آلاشت، اشیا و آثار مرتبط با زندگی روزمره مردم شهر مانند انواع ابزارهای ریسندگی، ظرف‌های فلزی و چوبی، چراغ‌های نفتی و گردسوز، داس و تبر و ترازو و چرتکه به نمایش گذاشته شده‌اند و علاقه‌مندان می‌توانند برای آشنایی بیشتر با فرهنگ مردم منطقه از این موزه دیدن کنند. در این موزه دو اثر مهم وجود دارد. یک گهواره قدیمی و چکمه‌ای نظامی. بسیاری از مردم باور دارند که گهواره، گهواره رضاشاه است و چکمه هم متعلق به وی؛ اما باید بدانید که گهواره، اهدایی یکی از اهالی به موزه است و چکمه هم به پسرعموی رضا شاه یعنی سرتیپ همت‌الله پهلوان تعلق دارد. قدیمی‌ترین آیتم به نمایش گذاشته شده در موزه مردم‌شناسی آلاشت، نردبانی به نام «کاتی» به‌معنای بخش بخش با قدمتی از ۳۵۰ سال قبل است که از چوب درخت گلابی وحشی ساخته شده است. بیشتر اشیای موزه چوبی هستند؛ زیرا در این منطقه جنگل راش به‌وفور وجود دارد.
محوطه تاریخی آلاشت
عکاس: نامشخص
موقعیت جغرافیایی روستای آلاشت یکی از مهم ترین دلایلی است که سبب شد تا این روستا از گزند فاتحان و غارتگران در امان باقی بماند و به همین دلیل است که معماری روستا تقریبا دست‌نخورده باقی مانده است. همان طور که گفتیم موزه مردم‌شناسی آلاشت جزو آثار ملی است و با نام «محله قدیمی آلاشت» به ثبت رسیده است؛ محله‌ای که نشانگر معماری مردم این منطقه در سال‌های گذشته است. محوطه تاریخی آلاشت شامل بناهای خشتی قاجاری، مسیرهای سنگ‌فرش و موزه معروف آلاشت می‌شود.
در ۲۴ اسفندماه سال ۱۳۸۸، ۵۷ هکتار از محدوده بافت تاریخی شهر آلاشت توسط رئیس سازمان میراث فرهنگی به وزیر کشور به‌همراه ضوابط عمومی حفظ بافت ابلاغ شد. این بافت قدیمی، ملی و ارزشمند بار دیگر در مهرماه سال ۱۳۹۳ به‌همراه ۱۶۷ محدوده بافت تاریخی (در ۶ شهر از جمله شهرهای بابل، قائمشهر، بابلسر، ساری، آمل و آلاشت) برای حفاظت از آن‌ها توسط شورای عالی معماری و شهرسازی به استانداری ابلاغ شد. در میان ۱۶۸ بافت ارزشمند کشور، وسعت محدوده بافت تاریخی آلاشت نسبت به کل شهر در مقایسه با پنج شهر دیگر به مراتب بیشتر و نزدیک به ۷۰ درصد از بافت شهر بوده است.
رصدخانه آلاشت
عکاس: امیر شاهچراغیان
مجموعه رصدخانه و آسمان نمای آلاشت در ورودی آلاشت در محله‌ای به نام کاربار قرار دارد. بعد از آخرین خیابان بلند آلاشت که به مسجد امام حسین (ع) ختم می‌شود، باید از پلکانی طولانی خود را به رصدخانه برسانید؛ رصدخانه‌ای کوچک که سه طرف آن پرتگاه و یک طرف آن کوه است. این مجموعه حرفه‌ای در ارتفاع ۱,۸۱۵ متری از سطح دریا تنها رصدخانه استان‌های شمالی کشور و مرتفع‌ترین رصدخانه ایران به شمار می‌آید. در این رصدخانه یک تلسکوپ ۱۴ اینچی LX۲۰۰R زیر گنبدی به قطر چهار متر نصب شده است و از دیگر امکانات آن میتوان به آسمان‌نما، ترازوی نجومی، مجموعه کامل نرم‌افزارها، کتب و عکس و پوسترهای اخترشناسی، اتاق رایانه و سالن همایش اشاره کرد.
منبع عکس: وب‌سایت ایران هتل آنلاین
رصدخانه آلاشت که با نام رصدخانه آیت‌الله صالحی مازندرانی نیز شناخته می‌شود توسط شهرداری آلاشت در سال ۱۳۸۵ و با کمک دو شرکت اصفهانی و شیرازی ساخته شده است. این مجموعه شب‌های پنجشنبه برای بازدید عموم آزاد است و شما می‌توانید جهت هماهنگی و کسب اطلاع بیشتر با شهرداری آلاشت تماس حاصل کنید.
معبد دختر پاک
عکاس: نامشخص
معبد دختر پاک سه مشخصه معابد آناهیتا یعنی بالای تپه بودن، نزدیک رودخانه بودن و پلان مربع مستطیل شکل را دارا است
یک زیارتگاه در جنوب شرقی آلاشت و در جوار روستای گلیان به نام «معبد دختر پاک» وجود دارد که تنها زنان می‌توانند از آن دیدن کنند و مردان حق ندارند وارد این مزار شوند. اهالی این شهر معتقد هستند که اگر مردی وارد این معبد شود، مار او را نیش خواهد زد. چند روایت درباره این معبد وجود دارد. در یک روایت گفته می‌شود که این معبد مدفن بانویی پاکدامن است؛ در حالی که طبق روایتی دیگر، یکی از دو خواهری که در زمان ساسانیان مقام دینی بالایی داشته‌اند، پس از مرگ در اینجا دفن می‌شود.
برخی افراد نیز معبد دختر پاک را بقایای معبد آناهیتا (الهه آب) می‌دانند که قبل از اسلام از قداست خاصی نزد مردم برخوردار بوده است. جالب است بدانید که این بنا سه مشخصه معابد آناهیتا (بالای تپه بودن، نزدیک رودخانه بودن و پلان مربع مستطیل) را دارا است. برای رسیدن به معبد دختر پاک باید مسیری سربالایی را پیاده طی کنید.
مسجد امام حسین (ع)
عکاس: نامشخص
مسجد امام حسین (ع) یکی از اماکن زیارتی آلاشت است که در دوره حکومت محمدرضا شاه و بین سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۳ در بالامحله در شمال غربی این شهر توسط معمار مشهور دوره پهلوی دوم، حسین لرزاده ساخته شده است. این مسجد با معماری منحصربه‌فرد، گلدسته‌های زیبا و بلند، طاق‌نماهای جناغی، پلان درون‌گرا و کشیدگی باسیلیکایی و گنبد ۱۲ وجهی یکی از زیباترین مساجد شمال ایران به شمار می‌آید که با مصالح در دسترس در اقلیم سرد و کوهستانی (عمدتا سنگ) ساخته شده است و چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند.
خانه صنایع دستیخانه صنایع دستی یکی از مکان‌هایی است که می‌توانید برای خرید صنایع دستی به آن مراجعه کنید.
اقامت در آلاشتدر آلاشت در حال حاضر هیچ مهمانسرا یا هتلی وجود ندارد؛ اما گزینه‌های اقامتی فراوانی از جمله هتل آپارتمان، اقامتگاه بومگردی، ویلاهای اجاره‌ای، خانه‌های روستایی، کلبه‌های چوبی و کمپینگ در اختیار گردشگران هستند. به‌علاوه شهرداری آلاشت با هدف توسعه گردشگری و تسهیل در شرایط اقامتی در این شهر، اقدام به احداث واحدهای ویلایی در قالب سوئیت‌های مبله و معمولی کرده است و شما می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.
اقامتگاه بومگردی آشیانه عقاب
منبع عکس: kingvillehome.com
احداث مجموعه بوم گردی آشیانه عقاب از سال ۱۳۹۵ آغاز شد و طی مدت سه سال به اتمام رسید. این اقامتگاه در زمینی به مساحت ۸۰۰ متر مربع واقع شده است و شامل دو عمارت شرقی و غربی می‌شود که در دو انتهای مجموعه قرار گرفته‌اند. عمارت شرقی حدود ۱۲۰ سال سن دارد و در سال ۱۳۱۰ به‌عنوان اولین مدرسه روستای آلاشت مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این عمارت در سال ۱۳۲۸ تبدیل به محل سکونت دکتر پورمختاری، اولین پزشک روستا و پس از عزیمت این پزشک، محل سکونت خدمتکاران منزل مختار پهلوان شد.
پس از ترک خدمتکاران، عمارت شرقی برای ۳۰ سال خالی از سکنه ماند و بخش‌هایی از آن تخریب شد؛ اما بعدها مورد بازسازی قرار گرفت. عمارت شرقی چهار اتاق دارد که نام آن‌ها اتاق زادگاه، اتاق مهتاب، اتاق آناهیتا و اتاق پیدایش است. عمارت شرقی دارای تراس است و از سه طرف چشم‌انداز فوق‌العاده به کوهستان و شهر و آسمان دارد.
منبع عکس‌ها: kingvillehome.com
عمارت غربی روبه‌روی عمارت شرقی و در انتهای حیاط قرار گرفته است. این بنا حدود ۹۰ تا ۱۰۰ سال قدمت دارد و محل سکونت مختارخان پهلوان بوده است. در مجاورت بخش شمالی این بنا، یک مطبخ و تنور وجود داشت که متاسفاته به‌طور کامل تخریب شده بودند. دهانه چشمه نیز در مجاورت مطبخ و در حیاط قرار داشت که قبل از احداث این اقامتگاه کاملا خشک شده بود. در بخش جنوبی عمارت غربی، شاه‌نشین با مساحت ۲۰ متر مربع، دو پنجره بزرگ به‌سمت شرق و یک تراس رو به کوهستان و شهر قرار داشت. این عمارت در حال حاضر دارای سه اتاق مسکونی و یک اتاق غیر مسکونی است: اتاق ستاره، اتاق خورشید و اتاق خان برای اقامت مهمانان و اتاق کندو به‌عنوان دفتر مدیریت مجموعه آشیانه عقاب.
اقامتگاه بومگردی آشیانه عقاب دارای یک چشمه آب اختصاصی است که در مقایسه با گذشته که تنها یک خروجی داشته، حداقل سه خروجی شناسایی شده دارد و آب بسیار خنک آن برای مصارف گوناگون مجموعه از جمله نوشیدن استفاده می‌شود.
منبع عکس: kingvillehome.com
آبگرمکن خورشیدی برای تولید آب گرم مورد نیاز سرویس‌های بهداشتی مجموعه اقامتی، ساخت سقف سبز برای اولین بار در سوادکوه با هدف ایجاد بهره‌وری از منابع طبیعی موجود (آب و خاک) و تولید محصولات کشاورزی ارگانیک جهت مصرف در داخل مجموعه اقامتی، پخت نان در تنور هیزمی، باغ میوه‌جات (درختان آلو، به، زرشک و ولیک مو همچنین سیب، انار، گلابی، آلوچه، بادام، گردو، گیلاس، آلبالو، خرمالو در پشت خانه، آناهیتا و بالاسری)، حمام ترکی، آلاچیق آب و آتش، سرو نوشیدنی‌های گرم مانند دمنوش کوهی، باربیکیو در فضای باز، صبحانه محلی، اینترنت بی‌سیم، تلسکوپ و دو آشپزخانه مشترک مجهز با تمامی امکانات برای آشپزی و نگهداری مواد غذایی از جمله امکانات و خدمات ارائه شده در اقامتگاه بومگردی آشیانه عقاب هستند.
وب‌سایت: www.kingvillehome.com تلفن: ۲۹۴۹ ۴۲۴۱ ۰۱۱ آدرس: آلاشت، خیابان شهدا، کوچه شهید رشیدی، نبش‌کوچه شهید جمشیدی (مشاهده روی نقشه) مجتمع اقامتگاهی قوی سفید
منبع عکس: jabama.com
مجتمع اقامتی قوی سفید در منطقه خوش آب و هوا و کوهستانی آلاشت واقع شده است و سوئیت‌هایی بزرگ (یک، دو و سه خوابه) با امکانات رفاهی مناسب همراه با حیاط اختصاصی و نمای عالی به منطقه دارد. هر سوئیت با ۲۰۰ متر زیربنا امکان پذیرایی از چهار تا ۱۰ نفر را دارد. تختخواب دو نفره، رختخواب سنتی، سرویس بهداشتی (ایرانی، فرنگی)، حمام، وسایل گرمایش و سرمایش، تلویزیون، مبلمان، کمد، آشپزخانه و وسایل آشپزی از جمله امکانات این اقامتگاه هستند.
کلبه بومگردی باغ صنم
منبع عکس‌ها: jabama.com
کلبه بومگردی باغ صنم در محیطی آرام و با امکاناتی نظیر پنل خورشیدی و مولد صنعتی برای تامین روشنایی، استفاده از آب چشمه و همچنین بخاری هیزمی برای گرمایش با چشم‌اندازی بی‌نظیر از کوهستان در اختیار مهمانان قرار می‌گیرد. این کلبه شامل یک نشیمن بزرگ، آشپزخانه، سرویس بهداشتی و حمام است و امکان میزبانی از چهار نفر را دارد. کلبه بومگردی باغ صنم تنها یک کیلومتر با آلاشت فاصله دارد و به درمانگاه، فروشگاه و عابربانک نزدیک است.
خانه روستایی شوکا
منبع عکس: وب‌سایت مکانچی
خانه روستایی شوکا در شهر آلاشت در روستای سرین سوادکوه قرار دارد. این خانه دارای دو اتاق خواب با پنج سرویس کف خواب است و امکان میزبانی از پنج تا ۱۰ نفر را دارد. تراس، باربیکیو، مبلمان، کمد، تراس، تلیویزیون، سرویس بهداشتی و حمام، آب لوله کشی و آلاچیق از جمله امکانات خانه روستایی شوکا هستند.
بهترین زمان سفر به آلاشت کدام فصل است؟
عکاس: نامشخص
آب و هوای آلاشت، سرد و کوهستانی است و میانگین بارندگی در آن ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلی‌متر گزارش شده است. این میزان بارندگی و موقعیت جغرافیایی بی‌نظیر آلاشت سبب شده است تا هوای این منطقه همیشه خنک و مطبوع باشد؛ به‌خصوص در فصل تابستان. به همین دلیل بیشتر گردشگران اواسط بهار تا اواخر تابستان را برای سفر به آلاشت انتخاب می‌کنند.
اگر طاقت تحمل سرما را دارید، در فصول پاییز و زمستان به آلاشت بروید تا با مناظری روبه‌رو شوید که نفس شما را بند خواهند آورد
فصل بهار در آلاشت با آب و هوایی نسبتا سرد همراه است؛ البته با نزدیک شدن به ماه‌های اردیبهشت و خرداد این سرما به آب و هوایی مطبوع بدل می‌شود. تابستان آلاشت با پوشش گیاهی سرسبز و متراکم و آب و هوایی خنک و مطبوع، زمانی مناسب برای فرار از گرمای شهری و پناه آوردن به این ییلاق کوهستانی است.
جنگل‌های آلاشت در پاییز هزاررنگ بسیار دیدنی هستند؛ البته باید بدانید که هوا در این زمان از سال رو به سردی می‌گذارد؛ اما اگر طاقت تحمل این سرما را داشته باشید به‌طور حتم با مناظری روبه‌رو خواهید شد که نفس شما را بند خواهند آورد. دمای هوا در فصل زمستان به‌طور محسوسی کاهش می‌یابد و سفر به آلاشت در این زمان از سال توصیه نمی‌شود؛ البته اگر به مناظر برفی و سفیدپوش علاقه‌مند هستید، با تجهیزات و لباس کافی در زمستان به آلاشت سفر کنید.
جاهای دیدنی اطراف آلاشت روستای سرین
منبع عکس: alashtziba.blogfa.com
روستای سرین یکی از روستاهای ییلاقی شهرستان سوادکوه استان مازندران در دهستان ولوپی است. این روستا با شهر زیراب حدود ۳۰ کیلومتر فاصله دارد و طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ حدود ۱۵۰ نفر در آن زندگی می‌کنند. آب‌وهوای ییلاقی، مه‌آلود و خنک، طبیعت و معماری بکر و جاذبه‌های گردشگری چون امامزاده ابراهیم (امامزاده سرین) در ورودی روستا در کنار جاده اصلی، دره سرین در غرب روستا، چند چشمه و آبشار، تپه آشپال در جنوب روستا و چشم‌اندازی سرسبز و زیبا از درختان جنگلی با نام استل (به‌معنای برکه و تالاب در زبان محلی‌ها) از جمله دلایل محبوبیت روستای سرین در میان گردشگران هستند.
در کنار تپه آشپال یک راه میان‌بر برای رسیدن به آلاشت وجود دارد و شما با حدود ۱۵ دقیقه پیاده‌روی می‌توانید خود را به آلاشت برسانید. قسمت شمالی روستای سرین با جنگلی به نام پرتاس یکی از بکرترین جنگل‌های سوادکوه احاطه شده است. یکی دیگر از جاذبه‌های طبیعی در این روستا کوه‌های اطراف هستند که هر سال کوهنوردان بسیاری را به‌سمت خود می‌کشانند. در گشت و گذار در روستای سرین چیدن گیاهان دارویی مانند گل گاو زبان، پونه، کاسنی، اسپند، گزنه و نعنا و همچنین میوه‌های جنگلی نظیر زالزالک، ازگیل، تمشک، گوجه سبز و گلابی وحشی را فراموش نکنید.
فاصله تا آلاشت: چهار کیلومتر آدرس: استان مازندران، شهرستان سوادکوه، دهستان ولوپی (مشاهده روی نقشه) روستای لیند
منبع عکس: سیری در ایران
لیند یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان سوادکوه در دهستان ولوپی است. این روستا آب و هوایی سرد و کوهستانی دارد و جمعیت متغیری را در طول سال به خود می‌بیند؛ اما بر اساس آمار حدود ۱۵۰ خانوار در این روستا زندگی می‌کنند که اغلب به دامداری و کشاورزی مشغول هستند. روستای لیند در مسیر تردد مسافران آلاشت و روستاهای بالادست مانند سرین، لرزنه، اسبخنی، امامزاده حسن (ع) و سوادرودبار قرار دارد و به همین علت آن را یک روستای گذرگاهی می‌دانند.
روستای لیند با طبیعتی جنگلی و جنگل‌های هیرکانی با قدمتی از ۴۰ میلیون سال قبل، مقصدی بی‌نظیر برای طبیعت‌گردان است. جالب است بدانید که پیدایش جنگل‌های هیرکانی به دوران ژوراسیک برمی‌گردد و جنگل‌های شمال در آن زمان، خانه‌ای امن برای گونه‌ای از دایناسورها به نام پلسیوسور بوده‌اند. در این روستا منطقه‌ای به نام «تاب کرسر» (Kersar) وجود دارد که دارای دیواره‌ای سنگی با ارتفاع بیش از ۱۰۰ متر است که برای صخره‌نوردی استفاده می‌شود. روستای لیند، منطقه‌ای پر از پتانسیل‌های گردشگری است و در صورت توجه مسئولان می‌تواند مجهز به دیگر امکانات گردشگری از جمله یک آبشار نیمه‌مصنوعی و پایگاه پاراگلایدر و کایت شود.
فاصله تا آلاشت: هفت کیلومتر آدرس: استان مازندران، شهرستان سوادکوه، دهستان ولوپی (مشاهده روی نقشه) روستای لرزنه
