شیوع کرونا در 19 ماه اخیر آموزش مدارس را غیرحضوری کرد. غیر حضوری شدن مدارس به نوبه خود باعث بروز حاشیه هایی در امر آموزشی شد. حال با شنیده شدن زمزمه هایی مبنی بر حضوری شدن مدارس با تسریع واکسیناسیون کرونا، دغدغه های تربیتی و آموزشی دانش آموزان و والدین شان نیز افزایش یافته است. کارشناسان معتقدند دوری از مدارس باعث وابستگی و اجتماع گریزی احتمالی دانش آموزان خواهد شد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، با گذشت حدود 19 ماه از شیوع کرونا در کشورمان و افزایش سرعت واکسیناسیون کرونا، دانش آموزان کم کم باید در ماه های آینده کیف مدرسه خود را برای حضور در کلاس های درس آماده کنند.
در 2 سال تحصیلی گذشته، در آموزش دروس دانش آموزان از سبک و شیوه ای تازه استفاده شد. خانواده ها به جای دور کردن فرزندان شان از تلفن های همراه، آن ها را برای درس خواندن مجبور به استفاده از تبلت می کردند. علاوه بر این یکسری حواشی در زمان آموزش های مجازی معلمان و دانش آموزان در فضای مجازی منتشر شد که خود جای بحث دارد.
در حال حاضر علی رغم گسترش امکانات و ابزارهای کمک آموزشی در بستر آموزش مجازی به کودکان، نگرانی ها نسبت به موضوعات تربیتی، روانی و اجتماعی کودکان، خصوصاً آن دسته از کودکان که تجریه حضور در مدارس را نداشتند زیاد شده است. کودکانی که سال های اولیه زندگی خود را در خانه و دور از همسالان و هم بازی های دیگر گذرانده اند، قطعاً از آن هایی که در گذشته چنین مواردی را تجربه کرده اند دچار مشقت بیشتری خواهند شد. کارشناسان روان شناسی بر این باورند با توجه به شکل گیری شخصیت اغلب کودکان در سال های ابتدایی زندگی، ممکن است سخت گیری های دوران کرونا بر وابستگی و عادت به دوری از اجتماع طی سال های متمادی در افراد موثر واقع شده باشد، علاوه بر این اعتماد به نفس و تلاش برای حضور در فعالیت های اجتماعی و بروز خود در این افراد قدری بیشتر است.
از چگونگی کسب مهارت ها در بین دانش آموزان اطلاعاتی در دست نیستدکتر علی پاشا میثمی، رئیس انجمن پزشکی اجتماعی ایران در رابطه با وضعیت دانش آموزانی که پس از دو سال قصد ورود به مدرسه و کلاس های حضوری را دارند به خبرنگار رکنا اظهار داشت: انتظار می رود کودکان، زندگی اجتماعی را با ورود به مهد کودک و مدرسه به صورت رسمی و غیررسمی در سنین مختلف تجربه کنند و مهارت هایی که برای زندگی اجتماعی لازم است را در تعامل با اعضای خارج از خانواده کسب کنند. متاسفانه وضعیت خانواده ها بدین شکل است که از نظر زیرگروه های مختلف مثل سن و مرحله ورود به مدرسه از رویکرد های جایگزین استفاده کرده اند، همچنین از وضعیت دانش آموزان برای چگونگی کسب مهارت ها طی دو سال اخیر اطلاعاتی در دست نیست تا مورد بحث و بررسی دقیق انجام گیرد. توانایی استفاده از جایگزین های آموزش حضوری همچون ابزار های الکترونیکی، دسترسی به اینترنت و امکانات کمک آموزشی در جامعه متفاوت است و این نابرابری ها منجر به مشکلاتی در بین دانش آموزان خواهد شد.
رئیس انجمن پزشکی اجتماعی ایران در رابطه با آسیب های احتمالی برای کودکانی که پس از 2 سال قصد ورود به مدرسه دارند افزود: از محیط مدرسه انتظار می رود تا منجر به افزایش اعتماد به نفس و مهارت هایی در دانش آموزان شود که توانایی هایی مثل ابراز خودشان را داشته باشند، یادگیری ها برایشان اتفاق بیافتد و تمایل به مشارکت در برنامه ها و مسائل جامعه را نیز پیدا کنند. اگر شرایط به گونه ای باشد که دانش آموز احساس کند تا کنون چیزی فرانگرفته و دورانی که سپری شده منجر به عقب افتادگی از دانش آموزانی کنارش حضور دارند شود، این پدیده منجر به افزایش آمار محرومیت از تحصیل به واسطه ترک تحصیل یا سایر موارد خواهد شد. یکی شاخص های توسعه یافتگی این است که رشد در همه بخش های جامعه به صورت یکسان اتفاق بیافتد اما این شرایط به نفع زیرگروه های کم برخوردار نیست.
استفاده از صاحب نظران حوزه آموزش برای کاهش آسیب های ناشی از کرونا در کودکانمیثمی در توصیه به مسئولان آموزشی کشور در جهت کاهش آسیب های ناشی از دوری از مدرسه و احتمال ایجاد وابستگی و دوری از اجتماع به واسطه شرایط قرنطینه ای و کاهش معاشرت های بین فردی افزود: به نظر می رسد لازم است تا مسئولان آموزش و پرورش از زیرگروه های مختلف و صاحب نظران با گرایش های مختلف که ممکن است نظرات انتقادی نیز در آن ها موجود باشد، استفاده کنند. استفاده از ظرفیت های مردم نهاد، خیریه ها و سمن ها می تواند در راستای کاهش آسیب های احتمالی در بین کودکان و نوجوانان موثر باشد. به عنوان مثال اگر منطقه ای دچار کمبود است، می توان از دانشجویان و افراد معتمد آن منطقه جهت تحصیل دانش آموزان استفاده کرد.
وی به دغدغه بازگشایی مدارس در دوران کرونا اشاره کرد و گفت: بازگشایی مدرسه ممکن است با در نظر نگرفتن تمهیدات لازم باعث شعله ور شدن آمار مبتلایان کرونا شود، این موضوع باعث بی اعتمادی و احتمال ادامه افزایش روند مبتلایان و فوتی های ناشی از کرونا شود. باید دانست کسب دانش جامعه از چه الگویی تبعیت می کند و با کدام شکل و کیفیتی در کشور به کودکان ارائه می شود. ممکن است در برخی مناطق کم برخوردار نیاز بیشتری به امکاناتی که در مناطق برخوردار وجود دارد، باشد. بنابراین توجه به نابرابری ها نکته ای مهم و کلیدی است. نکته دیگری که قابل توجه است، ارائه آموزش و نکاتی است که بتوان جلوی آسیب های احتمالی ناشی از شیوع کرونا در بین کودکان و نوجوانان را گرفت و این همانطور که گفته شد، منوط به استفاده از ظرفیت های نخبگانی و قابل اعتماد در جامعه است.
