در اسلام برای امور مختلفی دستوراتی صادر شده است یکی از مهمترین موضوعات نحوه رفتار با حیوانات است به طور مثال کشتن مورچه و مگس و سایر حیوانات موذی دارای حکم مخصوصی است در ادامه همراه با نیک صالحی شوید تا درباره کشتن مورچه در اسلام بیشتر بدانید.
کشتن مورچه در اسلاماز نظر دین اسلام کشتن چه حیواناتی جایز و کشتن چه حیواناتی حرام است؟ دستورات و سفارش های دین در این باره، چگونه است؟
به جز حیواناتی که جهت مصرف و خوراک انسان کشته می شود؛ در مورد کشتن سایر حیوانات، توجه به دو
نکته ضروری است:
۱٫
هر حیوانی که در ملکیت دیگری است؛ کشتن آن ممنوع است.
حتی مانند مگس و پشه ای که مثلا دانشمند حشره شناسی برای تحقیق آن ها را جمع آوری کرده است.
۲٫هر حیوانی که آزار دهنده است و برای دفع آزار آن، راهی جز کشتن نیست؛ می توان آن را کشت.
گرچه مانند پرستو باشد که کشتن آن به خودی خود کراهت دارد.
در آزار رسانی نیز فرقی نمی کند که به خود شخص آزار برساند یا به دیگرانی که آزار دیدن آن
ها مسؤلیتی بیاورد و یا باعث آلودگی مواد غذایی و یا مولد بیماری شود.
اما برای جزئی تر شدن گفتار از روایات بهره می گیریم.
حکم کشتار در اسلامحاصل روایات آن است که دو گونه حکم برای کشتار حیوانات قابل تصور است:
۱٫
جواز کشتن؛ به این معنا که اگر کسی آن ها را بکشد؛ گنه کار نیست.
با این روی کرد؛ کشتن همه حیوانات جایز و بدون اشکال است.
اما درخصوص کشتن این حیوانات سفارش هم شده است: انواع مارها،کلاغ، عقرب، سگ‌ها حیوانات ریز مثل شپش.
۲٫
سفارش به نکشتن؛ به این معنا که معصومان علیهم السلام علاقه مند بودند که انسان ها از کشتن آن ها
صرف نظر کنند.
از این روی حتی از بردن نامشان هم دریغ نکردند: پرستو، هدهد، فاخته(کوکو)، قنبره(چکاوک)،حباری(هوبره) ،صرد(مرغی است که گنجشک را شکار
میکند و به فارسی ورکاک است) و صوّام(لک لک، ظاهرا) ، شقراق(سبز قبا) مورچه، زنبور عسل، وزغ و هر حیوانی
که به انسان پناه آورد.
(عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، ج ۱۱ تا ۲۳)
مورچه
بد نیست درباره کشتن مورچه در اسلام و سایر حیوانات بیشتر بدانید
در حدیثی از حضرت صادق(ع) آمده است: « لابأس تقبل النمل آذتک لولم توذک»؛ «کشتن مورچه اشکالی ندارد چه آزاری به تو برساند و چه نرساند.»(بحار، ج۶۴، ص۲۶۸) و در برخی روایات از کشتن زنبور نهی شده است.(همان، ص۲۶۷) و در برخی روایات کشتن پشه و کک در صورت آزار رساندن مانعی ندارد.(همان، ص۳۱۱) کشتن حیواناتی شبیه مار و عقرب مورد تأکید روایات است. اما این مسئله که کشتن حیوانات و حشرات تأثیر منفی در معنویات انسان داشته باشد و آثار سوء معنوی به دنبال داشته باشد، ظاهرا اگر این کار با غرضی معقول و مقبول شرع و عرف انجام شود،
چنین تبعات و اثر سویی به دنبال ندارد ولی اگر بدون دلیل و به قصد تفریح و سرگرمی و اغراض دیگری انجام پذیرد و حیوانی بدون دلیل کشته و یا مورد آزار قرار گیرد احتمال دارد آثار سوء معنوی به دنبال داشته باشد. چنان چه در روایات آمده است که اذیت و آزار زنی نسبت به گربه و محروم کردن او از آب و غذا، موجب جهنمی شدن و ورود او به آتش گردید. البته در برخی افراد که حالات معنوی بالا و خاصی دارند، ممکن است کشتن حیواناتی که برای دیگران آثار سویی به دنبال ندارد و امری جایز است برای آنها متناسب با حالات خاص روحی و معنوی آنها، مضر باشد و مانع ارتقای بیشتر معنوی آنها گردد ولی این امری موردی و خاص است نه فراگیر و عام.
اسلام کوئست-پرسمان
