در ورزشی که افتخارآفرینی در المپیک به کسری از ثانیه یا بندی از انگشت بستگی دارد، شناگران به دنبال هر مزیتی هستند تا به آن‌ها کمک کند آب را به کارآمدترین نحو ممکن کنار زنند؛ و این مزیت‌ها شامل پوشیدن کلاه شنا است، ولی نه فقط یک کلاه شنای تنها.
اکثر رقبایی که این هفته در استخر‌های المپیک در مرکز آبی توکیو شیرجه می‌زنند دو کلاه به سر خواهند داشت. کارشناسان می‌گویند دو دلیل برای پوشیدن کلاه‌های شنا روی هم وجود دارد، علاوه بر دلیل سنتی که مو‌های بلند شناگر را از صورتش دور نگه می‌دارد.
دلیل پوشیدن دو کلاه این است که باعث می‌شود عینک شنای شناگر در جای خود ثابت باقی بماند و با پوشاندن بند‌های بیرونی عینک همچنین باعث می‌شود اصطکاک کمتری در آب داشته باشد.این کاهش اصطکاک باعث می‌شود شناگر در آب سریع‌تر و کارآمدتر حرکت کند، سرعت بیشتری داشته باشد و مسابقه را با زمانی سریع‌تر به پایان برساند.
در اکثر موارد عینک شنا روی کلاه اول شناگر می‌نشیند که از لاتکس درست شده و بعد لایه دیگری از کلاهی ساخته از سیلیکون روی آن‌ها پوشیده می‌شود.
متخصصان می‌گویند اصطکاک بین کلاه سیلیکونی با کلاه لاتکس جلوی درآمدن آن‌ها را می‌گیرد و کلاه لاتکسی بیشتر احتمال دارد چین و چروک بردارد و پاره شود. دیو سالو، کمک مربی تیم زنان ایالات متحده در المپیک ۲۰۱۲، می‌گوید کلاه‌های لاتکس معمولا بیشتر از کلاه سیلیکونی چین و چروک برمی‌دارند.
او پیشتر به سایت یاهو گفت: «کلاه سیلیکونی بیرونی معمولا شکل خود را بهتر حفظ می‌کند و خیلی چین و چروک برنمی‌دارد و به همین خاطر اصطکاک کمتری در آب ایجاد می‌کند.»
خیلی نادر است که هر یک از کلاه‌ها از سر شناگر بیرون آیند. اما در بازی‌های ۲۰۱۲ لندن، دانا ولمر با آن که کلاه او از سرش در آمد، برنده شنای ۱۰۰ متر پروانه شد.
دانا ولمر بعد از این مسابقه گفت: «کلاه رویی از سرم درآمد. هیچ وقت این اتفاق برایم نیفتاده بود. درباره‌اش فکر کردم و شاید همین فکر و خیال بود که ذهن مرا از توجه به درد در پاهایم و امور دیگر فارغ کرد. دقیقا نمی‌دانم.»
منبع: ایندیپندنت
