بهترین حرز و محافظ ما

حرز در لغت به معنای محصور و محکم است و در روایات و آیات به ادعیه ای که برای حفظ جان و مال انسان خوانده شده و همراه او حمل می شود گفته می شود.در ادامه همراه با نیک صالحی شوید تا درباره بهترین حرز و محافظ  انسان بیشتر بخوانید.

تمامی موجودات گرفتار فقر ذاتی هستند به این معنا که نیازمند موجود دیگری هستند که آنها را خلق کرده و
وجودشان را حفظ کند و این خداوند متعال است که هم خالق و هم حافظ تمامی موجودات است.
حافظ پیغمبر (صلی الله علیه و آله) کیست ابوحمزه از علی بن حسین (علیه السلام) سوال کرد : روزی که
یوسف را برادرانش در چاه افکندند چند ساله بود؟ حضرت در جواب فرمود: نه ساله.
از کودک نه ساله ای که در چنین وضع سخت و شرایط ناراحت کننده دچار شده جز اضطراب و جزع
انتظار دیگری نیست.

ولی نیروی ایمان در این کودک اثر عجیب و حیرت زائی گذارده است.
موقعی که حضرت یوسف را از چاه خارج کردند و به غلامی معامله نمودند یکی از حضار به وضع کودک
رقت کرد و از روی رأفت و مهربانی گفت: نسبت به این طفل غریب نیکی کنید.
حضرت یوسف که این جمله را شنید با اطمینان خاطر و آرامش روان گفت: آن کس که با خداست گرفتار
تنهایی و غربت نیست.

حلیمه سعدیه، دایه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می گوید: وقتی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله
) سه ساله شد روزی به من گفت : مادر روزها برادرانم به کجا می روند؟ جواب دادم : گوسفندان
را به صحرا می برند.
گفت: برای چه مرا با خود به همراه نمی برند؟ گفتم : مایلی بروی؟ جواب داد: بلی.
صبح فردا پیغمبر را شست و شو کردم و به موهایش روغن زدم، به چشمانش سرمه کشیدم و یه مهره
یمانی که در نخ کشیده بود برای محافظت او به گردنش آویختم.
حضرت مهره را از گردن کند و گفت: مادر، خدای من که همواره با من است نگهدار و حافظ من
است.

حافظ خداست ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام که فرمود: هر مۆمنى حافظى (نگهبانى) دارد و
سائبى (عطا و بهرهاى) دارد، عرض کردم: اى ابا جعفر حافظ و سائب چیست؟ فرمود: حافظ از جانب خداى تبارک
و تعالى است که او را از ولایت (یعنى از بین رفتن آن) حفظ کند، و مۆمن را در هر
کجا باشد بوسیله آن نگاه دارد، و اما سائب (بهره و) مژده حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) است
که خداى تبارک و تعالى بوسیله آن مۆمن را در هر حال و هر جا که باشد مژده دهد.

(الروضه من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى / ج۱)

در میان ادعیه ها، دعاهایی با
نام حرز وجود دارد که هر یک منسوب به یکی از اولیاء ما می باشد مانند حرز امام سجاد (علیه
السلام) و یا حرز حضرت خدیجه(سلام الله علیها) و حرز امام حسن (علیه السلام) و …
باید گفت: حرز به معناى پناهگاه و جاى محکم و استوار و دعایى که بر کاغذ نویسند و براى دفع
چشم زخم یا دفع بلا همراه خود نگهدارند آمده، و تعویذ هم معانى شبیه حرز دارد و به معناى پناه
دادن نیز آمده و مقصود دعاهائى است که با خواندن یا نوشتن و همراه کردن آنها انسان از دردها و
یا جانوران موذى و درندگان و ترس و دیگر چیزها در امان ماند.

ابن منذر گوید: خدمت حضرت صادق علیه السلام از وحشت (ترس و اندوه از تنهائى) یاد آور شدم فرمود: آیا
شما را آگاه نکنم به چیزى که هر گاه آن را بگوئید نه در شب و نه در روز از
تنهائى نترسید؟ (و آل اینست): «بسم اللَّه و باللَّه و توکلت على اللَّه و انه مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ
حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْراً، اللهم اجعلنى فی کنفک و فی جوارک واجعلنى فی
أمامک و فی منعک»پس فرمود: بما رسیده که مردى سى سال این دعا را میخواند و یک شب آن را
ترک کرد و همان شب او را عقرب گزید.
(أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ ج۴ ۳۵۷ )

باید توجه داشت آنچه در این ادعیه و به عبارت دیگر در
تمامی دعاها مقصود نظر است توجه به خداوند متعال و یاری جستن از اوست .
عبارات و کلمات به تنهایی قادر به کمترین اثری نیستند بلکه آدمی به واسطه این کلمات و اسماء خداوندی از
پروردگار خویش یاری می جوید نه از موجودات و اشیائی که خود محتاج نگهداری و حفاظت هستند.
داستان تاجر

نقل است که در زمان پیغمبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله و سلم
تاجرى با تکیه بر توکل به تنهایى سفر مىکرد و هیچ گاه قافلهها را از مدینه به شام همراهى نمىنمود.
تا اینکه در یکى از سفرها در راه گرفتار دزد شد و بر او بانگ زد، و تاجر به وحشت
افتاد و گفت: همه اموالم مال تو، ولى مرا اذیّت نکن؟ دزد گفت: تو را هم باید بکشم؟ تاجر بسیار
التماس کرد و مقبول دزد واقع نگردید.

تا اینکه از دزد خواست اجازه چهار رکعت نماز به او بدهد، لذا وضو گرفت و نماز خواند و دستها
را به سوى آسمان بالا برد و عرض کرد: یا ودود یا ودود یا ذا العرش المجید یا مبدئ یا
معید یا ذا البطش الشدید یا فعالا بما ترید أسألک بنور وجهک الذى ملاء ارکان عرشک و أسألک بقدرتک التى
قدرت بها على جمیع خلقک و برحمتک التى وسعت کل شیء لا اله الا انت یا مغیث اغثنى یا مغیث
صل على محمد و آل محمد و اغثنى، و چون دعایش به اینجا رسید، شخصى سوار بر اسب پیدا شد
و لباسى سبز رنگ در تن داشت و نیزهاى در دست، و نیزه را بىدرنگ در سینه دزد فرو کرد
و او را به قتل رساند.

سپس به تاجر گفت: من فرشته اى هستم در آسمان سوم چون دعا کردى جبرئیل دستور داد من به داد تو
برسم، و بدان که هر بنده گرفتارى چون تو این دعا را بخواند، خداوند گرفتارى او را برطرف مىفرماید: تاجر
با سلامتى به مدینه بازگشت و قصّه را براى پیغمبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله و سلم تعریف کرد،
حضرت فرمود: چون خدا را به نامهاى بزرگ خواندهاى دعایت مستجاب شده است.

(إرشاد القلوب / ترجمه سلگى/ ج۱، ۴۰۶ ) چه پناهگاهی بهتر از آغوش خداوندی که تواناترین و مهربانترین است و
از همه بیشتر آدمی را شناخته و به نیازهای او آگاه است .

همراه داشتن این حرز از گناهانی که موجب نازل شدن بلا می‌شود مانند زنا، کم فروشی، ندادن زکات، ظلم کردن و کمک به ظالم، خوردن حق الناس مخصوصا حق یتیم، قطع رحم، عاق والدین، ترک امر به معروف و نهی از منکر، زیر پا گذاشتن دین برای رسیدن به دنیا، کفران نعمت، تمسخر، دروغگویی و… به شدت بپرهیزید.

این حرز دارای اسماء متبرکه است و دست زدن بی وضو به آن جایز نیست، مواظب باشید که حرز به هیچ وجه داخل چاه دستشویی نیفتد و در صورت بروز چنین اتفاقی سریعا حرز را در آورده و آب بکشید و خشک کنید.

با توجه به روایت امام صادق (ع) همراه بودن حرز در هنگام دستشویی رفتن و هنگام جنابت اشکالی ندارد، اما خانم‌های حائض و نفسا یا حرز را نبندند یا داخل یک پوست چرمی قرار دهند.

هنگام نوشتن حرز، نیازی به گذاشتن اعراب کلمات نیست، بر اساس نظر برخی از علما پرینت و کپی متن حرز هم همان آثار را دارد، ولی اثر نوشتن آن بیشتر است، برای تاثیر گذاری بیشتر بهتر است رو به قبله باشیم واز قلم و کاغذ ساخت مسلمان استفاده کنیم، برای اطمینان بیشتر می‌توان از چوب کبریت به عنوان قلم و محلول زعفران بر روی کاغذ‌های کاهی ساخت مسلمانان استفاده کرد، حتما حرز را به بازوی راست خود باید ببندیم، وقتی برای اولین بار حرز را می‌بندید باید دقت کنید که قمر در عقرب نباشد و در زمان سعد و مبارک نوشته شود.

منبع : تبیان -باشگاه خبرنگاران جوان