به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از اینسایدر؛ ناسا در تلاش است تا تلسکوپ فضایی هابل را تعمیر کند، زیرا بیش از دو هفته پیش خطایی مرموز آن را خاموش کرد. هابل قدرتمندترین تلسکوپ فضایی جهان است و در طول سه دهه در مدار بودن، به ستاره شناسان کمک کرده تا سن و انبساط جهان را محاسبه، سیارات دور را مطالعه و اسرار ماده تاریک را بررسی کنند. در آن زمان، رصدخانه نمادین نیز مجموعه‌ای از عکس‌های خیره کننده از کیهان را جمع آوری کرده که ستاره‌های در حال انفجار، شبکه‌های گرد و غبار و گاز را در محل تولد ستاره‌های جدید و کهکشان‌های تقریباً به اندازه خود جهان را نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید
بروز خطا در رایانه هابلرایانه حمل بار هابل به طور ناگهانی در ۱۳ ژوئن متوقف شد. این رایانه در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد و مانند مغز هابل عمل می‌کرد و تمام ابزار‌های علمی این تلسکوپ را نظارت و کنترل می‌کند. ناسا تاکنون چهار بار تلاش کرده و نتوانسته هابل را دوباره احیا کند. تیم هابل از آن زمان تشخیص دادند که ممکن است مشکل از رایانه نباشد و این تیم در حال انجام مراحل تشخیصی و ارزیابی سایر قسمت‌های هابل است. اگر ناسا نتواند این مشکل را برطرف کند، سخت افزار پشتیبان فعال می‌شود. آخرین به روز رسانی هابل در سال ۲۰۰۹ توسط فضانوردان انجام گرفت.
سخنگوی ناسا درباره هابل گفت: "هابل یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های اخترفیزیک ناسا در فضا است. بیش از ۳۱ سال است که این تلسکوپ فعالیت می‌کند و ناسا امیدوار است که این کار برای سال‌های طولانی نیز ادامه پیدا کند. ا ز منظر ارزش هابل برای جامعه علمی، هنوز هم قدرتمندترین تلسکوپ موجود است، بنابراین سن یک عامل تصمیم گیری نیست. "
شاتل فضایی دیسکاوری در آوریل سال ۱۹۹۰ هابل را به فضل برد و این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی، ماده تاریک و کهکشان‌های دور را مورد مطالعه قرار داده بود. هابل از خاموش شدن ناگهانی به طور ماهانه اجرام کیهانی خیره کننده‌ای را مشاهده می‌کرد. هابل تاکنون بیش از یک میلیون رصد انجام داد که نتیجه این فعالیت‌ها ثبت تصاویری خیره کننده و شگفت انگیز از ستاره ها، ابرنواختر‌ها و کهکشان‌های مختلف بود. تا زمان آفلاین شدن، هابل به صورت ماهانه به مشاهدات خیره کننده کیهان ادامه می‌داد.
دوربین هابل تصاویر را به رنگ خاکستری ثبت می‌کنند، اما ناسا پس از دریافت و دانلود تصاویر آن‌ها را رنگی می‌کند. هدف از این کار برجسته کردن ویژگی‌های خاص یا عناصر شیمیایی برای بهتر دیده شدن توسط مردم است. هابل همچنین تصاویری از بزرگنمایی سیارات منظومه شمسی ثبت کرده تا ویژگی‌ها و جزئیات جدیدی از سطح این سیاره‌ها به دانشمندان بدهد. رصدخانه فضایی پرتره‌هایی از مشتری ثبت کرد، گرداب عظیمی را که بر روی نپتون در حال هجوم است را به تصویر می‌کشد و فصل‌های سیاره زحل را نیز عکاسی کرد.
یکی از نمادین‌ترین و منحصر به فرد‌ترین تصاویر ثبت شده توسط هابل مربوط به پروژه Deep Field است که یکی از عریض‌ترین و عمیق‌ترین بخش قابل رویت جهان را ارائه می‌دهد. هرچه یک کهکشان دورتر باشد، نور آن باید مسافت بیشتری را طی کند تا به ما برسد، بنابراین وقتی آن نور را مشاهده می‌کنیم بزرگتر است. به همین دلیل فاصله کیهانی در سال‌های نوری اندازه گیری می‌شود. هابل می‌تواند نور کهکشان‌هایی که فقط ۵۰۰ میلیون سال نوری پس از مه بانگ تشکیل شدند را ثبت و دریافت کند که رد این تصاویر ثبت شده برخی از کهکشان‌ها به همین میزان قدمت دارند.
ثبت تصویر تشکیل شدن ستارههابل در سال ۱۹۹۵ تصویری از تشکیل شدن ستاره‌ای را ثبت و توجه محققان را به این منطقه در سحابی عقاب جلب کرد. این منطقه ۶۵۰۰ سال نوری با سیاره ما فاصله دارد و ستون‌های آفرینش نیز نام دارد. این تلسکوپ چندین بار دیگر توانسته با لنزهایش از این منطقه تصاویری را به ثبت برساند. هابل تصویری از ستون‌های آفرینش در محدوده نور مادون قرمز را هم ثبت کرده است. هابل اولین تصویری که ثبت کرد از تلسکوپ‌های زمینی بسیار شفاف‌تر بوده که البته این تصویر در مقابل شاهکار‌های خیره کننده که بعد‌ها ثبت کرد، تصویری بسیار معمولی به حساب می‌آید.
در سال ۱۹۹۳ و مدتی پس از آنکه هابل به فضا پرتاب شد، نقصی در آینه این تلسکوپ باعث خدشه دار شدن تصاویر ثبت شده توسط هابل شد و به منظور رفع مشکل فضانوردانی از طرف ناسا به فضا فرستاده شدند و در مجموع تاکنون پنج بار فضانوردان هابل را تعمیر و به روز رسانی کردند و از سال ۲۰۱۱ که شاتل فضایی ناسا بازنشسته شد، موشک فضایی دیگری وجود نداشت که توانایی این را داشته باشد که به هابل سفر کند و به همین دلیل است که از سال ۲۰۰۹ تاکنون هابل به روز رسانی نشده است.
ستاره شناسان در سال ۱۹۹۸ با استفاده از هابل کشف کردند که جهان خیلی سریع‌تر از آنچه که تصور می‌کردند در حال انبساط است. پیش‌تر دانشمندان تصور می‌کردند که پس از مه بانگ جهان سرعت با سرعت منبسط شده و پس از آن سرعت کاهش پیدا می‌کند. محققان پس از انجام این تحقیقات در سال ۲۰۱۱ توانستند جایزه نوبل را دریافت کنند. همچنین محققان برای اندازه گیری سرعت انبساط جهان از هابل کمک‌هایی را گرفتند و واحد این اندازه گیری را ثابت هابل نامگذاری کردند. این اندازه گیری به دانشمندان در شناسایی و تشخیص جهان کمک کرد. محققان بر این باورند که جهان ۱۳.۸ میلیارد سال سن و قدمت دارد.
هابل در سال ۲۰۰۵ موفق شد که دو قمر ناشناخته سیاره کوتوله پلوتو را رصد کند. تلسکوپ‌های زمینی فقط توانسته بودند یک قمر به نام شارون را رصد کنند. محققان دو نام هیدرا و نیکس را برای قمر‌های تازه کشف شده گذاشتند. سال بعد نیز هابل توانست جرم آسمانی بزرگتری نسبت به پلوتو که در کمربند کویپر قرار دارد را کشف کند که همین یافته باعث شد سیاره بودن پلوتو زیر سوال برود و امروزه دانشمندان پلوتو را در دسته سیاره‌های کوتوله دسته بندی کرده اند.
هابل همچنین کشف‌های بسیار قابل توجهی درباره سیارانی که به دور ستاره‌های دیگر می‌چرخند و برای رصد کردن بسیار دور هستند، دارد. این تلسکوپ همچنین موفق به کشف مولکول‌های آلی و دی اکسید کربن را در سیارات فراخورشیدی شد. در سال ۲۰۱۹ هابل شواهدی از وجود بخار آب در سیاره فراخورشیدی دیگری را کشف کرد. در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ هابل توانست اولین تصویر از جهان بیرون از منظومه شمسی را ثبت کند که نشان دهنده سیاره فُم‌الحوت یا دهان ماهی است.
دانشمندان همچنین توانستند اطلاعات زیادی را درباره ماده تاریک از داده‌های جمع آوری شده توسط هابل بدست بیاورند. این تلسکوپ امکان نقشه برداری از پراکندگی‌های ماده تاریک در جهان را نیز به محققان داد. در سال‌های گذشته گروهی از دانشمندان برای مطالعه کهکشانی از هابل استفاده کردند که در نتیجه به نظر می‌رسد هیچ ماده تاریکی وجود ندارد.
پیش‌تر دانشمندان تصور می‌کردند ماده تاریک مثل چسب کهکشان‌ها را کنار هم نگه می‌دارد و حالا کشف نبود ماده تاریک همه تحقیقات را زیر سوال خواهد برد. هابل همچنین توانست تصویری از اولین دنباله دار بین ستاره‌ای ثبت کرد که در حال نزدیک شدن به خورشید است. دنباله دار 2I/Borisov از منظومه‌ای دیگر با سرعتی ۱۱۰ هزار مایلی در حرکت به سمت منظومه شمسی است و نزدیک‌ترین فاصله اش تا زمین ۳۰۰ میلیون کیلومتر است.
تلسکوپ فضایی هابل هنوز سال‌ها علم و مطالعه پیش روی خود دارد و ناسا امیدوار است بتواند به زودی این تلسکوپ را احیا کند، اما برای انجام این کار، تیم هابل باید بفهمد که چه عواملی باعث بروز خطای اخیر شده و امیدوار است در این هفته مقصر شناسایی شود.
پاول هرتز، مدیر اخترفیزیک ناسا گفت که روند آهسته تشخیص را می‌توان تا حد زیادی ناکارآمدی در تلاش برای اصلاح این مشکل دانست. اگر این رایانه در آزمایشگاه بود، ما مانیتور‌ها را متصل و ورودی‌ها و خروجی‌ها را در همه جا آزمایش می‌کردیم و تشخیص مشکل خیلی سریع‌تر انجام میشد. مشکل این است که نمی‌توانیم آن را از نزدیک ببینیم و اکنون در تلاشیم مشکل سخت افزاری هابل را که در فاصله ۴۰۰ مایلی بالاتر از سطح سیاره ما در حال چرخش است را حل کنیم.
گزارش از مائده زمان فشمی
انتهای پیام/
