از جمله این موضوع که هضم کردن آن برای بسیاری سخت بود، اینکه چگونه یک قانونگذار کشور، سرباز وظیفه‌ای را در حین انجام وظایف خود که در حکم اجرای همان قانون مصوب مجلس بوده مورد ضرب و شتم قرار داده است؟ و اینکه آقای عنابستانی با چه اعتماد به‌نفسی به خود اجازه داده بدون داشتن مجوز وارد خط ویژه شود و در حقیقت بی‌قانونی کند؟
با این حال به نظر می‌رسد عذر بدتر از گناه، اصرار این نماینده مجلس به انکار روایت‌های متعدد از اصل ماجراست. جایی که او در چند گفت‌وگو سیلی زدن به صورت سرباز را انکار کرده است. در حالی که روز گذشته پلیس اعلام کرده مدارک و اسناد تأییدکننده انجام این اقدام ناپسند از سوی نماینده مجلس را به دستگاه قضایی ارسال کرده است.
حال در شرایطی که انتظار می‌رفت این نماینده از مردم و سرباز پلیس راهور به عنوان حداقل کار ممکن عذرخواهی کند، از این اقدام سر باز زده و مدعی است که کار به سیلی زدن نکشیده است. اما اگر این ادعا هم در نهایت اثبات شود، باز ورود غیرقانونی یک قانونگذار به مسیر ممنوعه هم اقدامی نیست که بتوان از انجام آن و تبعات آن در قبح‌زدایی از رعایت قانون چشم پوشید. آقای عنابستانی، شهامت یک نماینده یا مسئول صرفاً در متورم کردن رگ گردن و فریاد بر سر رقیبان و منتقدان نیست، عذرخواهی و اعتراف به اشتباه هم نوعی شهامت است.
23302
