به گزارش خبرآنلاین، قاسم محبعلی با اشاره به روند قراردادهای بین‌المللی گفت: معمولا روند توافقتنامه‌های بین‌المللی طولانی است. در مورد قرارداد ۲۵ ساله‌ی ایران و چین مسائل متعددی هست که هنوز فکر می‌کنم تازه پیش‌نویس‌ها مبادله شده باشد. در حقیقت توافقی ضمنی در سفر رییس جمهور چین به اینجا صورت گرفته و هنوز بحث هست که این سند چه نوع سندی است.
محبعلی در بیان طبقه‌بندی سندهای بین‌المللی گفت: سندهای بین‌المللی بعضی‌ها قراردادند، بعضی‌ها موافقت‌نامه‌اند، بعضی‌ها یادداشت تفاهم‌اند، بعضی‌ها پیمان‌اند. این‌ها در سطح و عمق و زمان‌بندی و چارچوب با هم متفاوت‌اند.
او بیان کرد: به نظرم می‌رسد که چینی‌ها احتیاط بسیار زیادی دارند، به خصوص در شرایطی که ایران تحت تحریم‌های بین‌المللی و امریکایی و اروپایی است و مسائل FATF و مشکلات دیگری نیز وجود دارد، طبیعتا طرف مقابل احتیاط می‌کند. دلیل دیگرِ احتیاط چینی‌ها مناسبات ایران با کشورهای منطقه است. چون چینی‌ها با کشورهایی مثل عربستان سعودی، اسرائیل، امارات، کشورهای خلیج فارس، روابط گسترده‌ای دارند و حتما مناسبات خودشان را در مورد آنها هم دارند. لذا فکر می‌کنم مذاکرات روند نسبتا طولانی داشته باشد و خیلی نباید انتظار داشت که به این زودی‌ها این سند به امضا برسد.
محبعلی در مورد شایعاتی که حول این سند وجود داشته، گفت: اصولا چنین چیزهایی خیلی بعید است در اسناد بیاید. این که بخواهد در مقابل سرمایه‌گذاری چین، مثلا یک جزیره داده شود یا مسائلی از این دست، اساسا مسائلی نیست که به این صراحت و وضوح در اسناد بیاید. اگر هم چنین چیزهایی اتفاق بیفتد در مرحله اجرا است که مثلا طرفی که کوچک‌تر است بدهکار باشد و نتواند وام‌هایی که گرفته یا سرمایه‌گذاری‌هایی که از طرف مقابل انجام شده، پس بدهد و در ازایش ممکن مجبور شود امتیازاتی بدهد. مثل آنچه در دوره‌ی قاجار وجود داشت، یا الان مثلا سریلانکا در روابطش با چین به دلیل این که نتوانسته تعهداتش به چین را انجام دهد، مجبور شده یک بندرش را ۹۹ ساله در اختیار چین بگذارد. این در حالی است که در سند و پیش‌نویسی که منتشر شده چنین چیزی نیست و قرار هم نیست در پیش‌نویس‌ها اصلا حرفی از این چیزها بیاید.
او درباره سیاست نگاه به شرق در جمهوری اسلامی ایران تصریح کرد: اصل این مسئله که این نگاه به شرق، یک انتخاب بوده یا نبوده، محل بحث است. چرا که وقتی که ایران از طرف غرب همواره تحریم بوده. در نتیجه با کشورهایی که احتمال می‌داده که یک مقدار سیاست مستقل‌تری نسبت به بقیه دارند رابطه برقرار کرده است. یکی از آنها کشور چین بوده است. بعضی‌ها این را به عنوان نگاه به شرق مطرح کردند و من فکر نمی‌کنم این تعبیر خیلی دقیق باشد.
این کارشناس مسائل بین‌المللی اظهار کرد: ما باید به دنبال روابط درازمدت با همه شرکای تجاری‌مان باشیم، به جای این که به فکر روابط تجاری خرید و فروش کوتاه مدت باشیم. یکی از این شرکای تجاری طبیعتا چین است که قدرت بزرگ آینده دنیاست.
محبعلی بر لزوم گسترش روابط با تمام کشورهای دنیا تاکید کرد و گفت: اگر بتوانیم مناسباتی با غرب و شرق در حد متوازنی داشته باشیم، آن وقت قدرت چانه‌زنی‌مان با هر دو طرف بالاتر می‌رود. روابط متوازن ما با کشورهای مختلف، باعث می‌شود چینی‌ها هم حاضر باشند امکانات بیشتری در اختیار ایران بگذارند.
او با تاکید بر لزوم پرهیز از یکجانبه‌نگری در روابط خارجی خاطر نشان کرد: باید خیلی احتیاط کنیم. ممکن است بعضی از کسانی که نسبت به قرارداد ۲۵ ساله انتقاد می‌کنند از همین نگران باشند. باید تاکید کنم که به نظر من، ما اصولا در هر قرارداد بین‌المللی باید به دنبال توسعه اقتصادی باشیم. توسعه اقتصادی فقط به معنی خرید و فروش و سرمایه‌گذاری نیست بلکه باید بتوانیم در پرتو این قراردادها به کشوری توسعه‌یافته تبدیل شویم و این نیازمند توسعه روابط بلندمدت بین‌المللی با غرب و شرق است.
۲۲۳۲۲۴
