خیلی هاشان مثل خیلی از مردم بقیه استانها دوست دارند در شب شهادت علی ابن موسی الرضا خودشان را پرت کنند داخل حرم. نگاهی به ضریح بیندازند.
سلامی کنند و دل را به او بسپارند.
من شخصا داخل حرم امام رضا، حس شیرین عجیبی دارم. از بچگی تا حالا.
امسال به خاطر کرونا، مردم عاشق امام رضا و حتی مشهدی ها نمی توانند حرم بروند. دل هامان پرواز می کند و کنار ضریح می نشیند و مهربانی مجسم را می بیند.
امام رضا در بین زایرانش انتخاب نمی کند. به همه، هرجور که باشند، مهربانی و آرامش هدیه می کند. از خدا می خواهیم به حق تنها امام مقیم در ایران، کمک کند مشکلات به استخوان رسیده مان را کم کند.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا.
