در زندگی همه ی ما روز های سخت با مشکلات زیاد و لاینحلی وجود دارد که می تواند ما را از رحمت خداوند ناامید کند اما ناامیدی از لطف خدا برای استجابت دعا نیز می تواند مشکلات ما را پیچیده تر نماید در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا درباره عواقب ناامیدی در استجابت دعا بیشتر بخوانید.
عواقب ناامیدی در استجابت دعاانسان هیچگاه نباید از لطف و رحمت خدا ناامید شود، و اگر چنین شود تردید نداشته باشد که بزرگترین گناه
را انجام داده است.
اگر در زندگی انسان روح دعا کردن حاکم نباشد، اگر انسان با دعا سر و کار نداشته باشد، دست عنایت
خدای متعال از او برداشته می شود و کسی که خدا به او توجه نکند و عنایتی به او نداشته
باشد، روزگارش تیره تر از شب تار است و سقوط او حتمی است.
خداوند متعال در چندین آیه از قرآن کریم، انسانی که اعراض از دعا دارد را تهدید می‌کند و می‌فرماید اگر
کسی دعا نکند، به جهنّم خواهد رفت و در جهنّم خوار و ذلیل خواهد شد:
«وَ قالَ ربُّکُمُ ادعُونِی اَستَجِبْ
لَکُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ» یعنی کسانی که از عبادت خدا رویگردان هستند و کسانی که
حال دعا ندارند، اعراض از صحبت کردن و دعا و ارتباط با خدا دارند، در قیامت در حالی که خوار
و ذلیل هستند، وارد جهنّم می شوند.
همان طور که دعا کردن پاداش دنیوی و اخروی دارد، اعراض از دعا نیز عقاب خداوند را در پی
خواهد داشت.
پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلم» در حال سجده و در حال تضرّع و زاری مرتب
می فرمودند:
«إلهی لاتَکِلنی الی نَفسی طَرفَه عَینٍ أبدا»، خدایا به اندازۀ چشم به هم زدنی من را به حال
خود وا گذار نکن.
در آیۀ دیگر می فرماید:
«قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ» یعنی اگر دعای شما نبود، خداوند به
شما توجه و اعتنایی نداشت.
آیۀ دیگری که تهدید بسیار مهمی برای یأس از رحمت خداوند به شمار می رود، می فرماید:
«وَ لاتَایئَسوا مِن
روح الله إنَّهُ لایَایئَسُ مِن روح الله الا القَومِ الکافرون»یعنی از رحمت بی انتهای خدا ناامید نباشید، که هرگز جز
کافران هیچ کس از رحمت خدا ناامید نمی شود.
بنابراین بنده نباید از رحمت بی مقدار خدا و استجابت دعا مأیوس باشد.
همیشه باید با حالت امیدواری دعا کند.
انسان باید بداند که دعا کردن خیلی پاداش و نتیجه دارد.
یأس و ناامیدی از رحمت خدا گناهش در سر حد کفر است.
ناامیدی از رحمت خدا
بد نیست موانع استجابت دعا
امام على(ع) مىفرماید: «المعصیه تمنع الاجابه؛(۱۱) گناه مانع اجابت دعا است».
گناهان سه نوع تأثیر منفى در دعا مىگذارند:
۱ – لذت دعا و مناجات را سلب مىکنند.
انسان دعا مى‌کند، اما لذت نمىبرد و رقت قلب پیدا نمىکند.
۲ – مانع استجابت دعا مىشوند.
۳ – توفیق دعا کردن یا شرکت نمودن در مجالس دعا را از انسان سلب مىکنند.
برخى از گناهان در عدم اجابت دعا تأثیر بیشتر دارند که در ذیل به نمونهاى از آنها اشاره مىکنیم.
امام سجاد(ع) فرمود: «گناهانى که مانع استجابت دعا مىشوند، عبارتند از: بددلى و سوءظن به مؤمنان و کارهاى آنان؛ طینت و درونى ناپاک داشتن؛ نفاق و دورویى با برادران و خواهران ایمانى؛ عدم اطمینان به اجابت دعا؛ تأخیر نمازهاى واجب (و نخواندن آن در اول وقت فضیلت) آن که وقت آن بگذرد؛ بدزبانى و فحاشى و اهانت کردن؛ نزدیک نشدن به خدا به وسیله صدقه و کارهاى نیک». (۱۲)
نیز فرمود: «از جمله گناهانى که مانع استجابت دعا مىگردد، نافرمانى و رنجاندن خاطر پدر و مادر است».(۱۳)
در برخى از روایات، بداخلاقى سبب باز گرداندن دعا معرفى شده است.
تبیان-مشرق نیوز
