شاید در ابتدای امر به نظر برسد می‌توان در کوتاه‌مدت انتظار تصویب تمام این طرح‌ها را داشت، اما واقعیت این است که مسیر بوروکراسی تصویب و تأیید یک طرح ممکن است تا ماه‌ها به طول بینجامد.
به صورت متوسط مدت‌زمان بررسی هر طرح در کمیسیون‌های مربوطه در مجلس شورای اسلامی نزدیک شش ماه به طول می‌انجامد و از سوی دیگر نهادهای مختلف از جمله مراکز تحقیقاتی و همچنین نهادهای دولتی و غیردولتی باید در خصوص آن اظهار نظر کنند.
به این ترتیب حتی اگر یک طرح با حداکثر زمان ممکن مورد بررسی قرار بگیرد با در نظر گرفتن اعلام وصول آن برای بررسی در صحن نزدیک شش تا ۹ ماه باید وقت صرف آن شود. این در حالی است که یک قانون برای اجرا شدن باید تشریفات دیگری را هم از سر بگذراند. این تشریفات شامل بررسی در شورای نگهبان، ابلاغ آن از سوی دولت و تهیه آیین‌نامه‌های احتمالی است، از این رو به راحتی زمان مورد نیاز می‌تواند تا یک سال هم برسد، بنابراین روشن است که با جمع‌آوری امضا و تبلیغ کردن برای یک طرح نمی‌توان انتظار معجزه داشت.
نکته مهم‌تر هم این است که مجلس شورای اسلامی نمی‌تواند طرح‌هایی را که بار مالی برای دولت دارد، تصویب کند، زیرا تصویب این طرح‌ها نیازمند ارائه اصلاحیه برای بودجه است که آن هم مسیر جداگانه‌ای برای خود می‌طلبد. طبیعی است که با چنین روندی تبلیغات بیش از اندازه روی طرح‌هایی که در مرحله جمع‌آوری امضا قرار دارد، تنها و تنها انتظارات را از مجلس شورای اسلامی به طرز فزاینده‌ای افزایش خواهد داد بدون آنکه مجلس بتواند برای اجرای آن‌ها قدم مؤثری بردارد.
تقدم کار اساسی بر عملیات رسانه‌ای
مجلس یازدهم به طور حتم در یکی از مهمترین برهه‌های انقلاب اسلامی تشکیل شده است. اگر نمایندگان مجلس شورای اسلامی بتوانند در شرایط فعلی بر اولویت‌های حساس متمرکز شوند، صفحه درخشانی در تاریخ قوه مقننه باقی خواهند گذاشت، با این حال برخی نشانه‌ها حاکی از این است که بعضی مسائل حاشیه‌ای در حال غلبه بر اولویت‌های کلی است. به طور حتم مجلس یازدهم برای مقابله با برخی تبلیغات کثیف علیه این نهاد مجبور به عملیات در حوزه روانی است، اما این عملیات نباید اقدامات جدی‌تر را در حوزه قانونگذاری مغفول نگه دارد.
1717
