به نوشتۀ یکی از قدیمی‌ترین سالنامه‌های ژاپنی، به نام «نیهُن شُکی» که نوشتن آن در سال 720 میلادی تمام شده، در سال 654 «دارای»، شاه تخارستان با همراهانش و یک شاهدخت، از راه دریا به استان فیموکای ژاپن رفته است.
در شرح گزارش حضور وی در دربار ملکه سایِمی، این شاهدخت را همسر «دارای» خوانده‌اند. این ایرانی، همسر خود را به نشانۀ سپاس‌گزاری در دربار ژاپن به خدمت گمارد و خودش، به همراه عده‌ای بازگشت تا به یاری پیروز، فرزند یزدگرد سوم ساسانی بشتابد که قصد داشت اقداماتی در شرق ایران انجام دهد؛ اما این سفر بازگشتی در پی نداشت.
شاهدخت که به هنگام سفر «دارای» باردار بود، صاحب دختری شد که نام او را «دارای دخت» نهاد. در کهن‌ترین مجموعۀ شعر ژاپنی که در سوگ امپراتور تِمو نوشته شده است، دو قطعه شعر وجود دارد که به دلیل وجود عناصر زرتشتی، آن‌ها را منسوب به «دارای دخت» یا مادرش می‌دانند.
۲۴۱۲۴۱
