او می‌شود علی دایی، 51 ساله و سایت فیفا زادروز تولدش را تبریک می‌گوید، با یادآوری افتخار بزرگش «آقای گلی جهان». باشگاه بایرن مونیخ تصاویری از زمان حضور دایی در این باشگاه نشان می‌دهد و سایت ای‌اف‌سی به زبان فارسی تولدش را تبریک می‌گوید. دایی در سال‌هایی که به نظر می‌رسد وقت خود را در مربیگری تَلَف می‌کند، همچنان گاهوبیگاه مانند زادروز تولدش به عرش می‌رود، آن هم به واسط گذشته‌اش. البته که رسیدن به موفقیت‌های دایی در دوران بازی فوتبالش با نگاه به وجه بین‌المللی‌اش کار هر فوتبالیست ایرانی نیست.
از آخرین گل ملی 14 سال می‌گذرد و خودش مدتی بعد از گل به کاستاریکا یعنی بعد از جام جهانی 2006 از دنیای بازی فوتبال خداحافظی کرد. البته دایی سال‌های آخر حضورش در تیم ملی انتقادبرانگیز بود، اما او تنها 13 سال برای تیم ملی بازی کرد و 109 گل زد. پیش از آن تنها در مدت 10 سال رکورد پوشکاش، مهاجم افسانه‌ای مجارستان با 84 گل را شکست؛ از سال 72 تا 82. از روحیه تحسین‌برانگیز دایی که همیشه از آن یاد می‌شود، جاه‌طلبی است. روحیه‌ای که گویا اجازه نمی‌دهد تمام شود و او می‌شود علی دایی با روحیه تمامیت‌خواهی که گاهوبیگاه به عرش برمی‌گردد.
او می‌شود دایی، نه بابت یادآوری روز تولدش که بابت گام‌های کریس رونالدو که می‌تواند رکورد آقای گلی جهانِ او را بگیرد. که این خود نیز افتخاری برای دایی محسوب می‌شود. رونالدو با 99 گل زده در تیم ملی پرتغال تنها 10 گل برای رسیدن به دایی فاصله دارد. او اما هر بازیکنی نیست که بخواهد رکورد دایی را بکشند. رونالدو یکی از بهترین بازیکنان ادوار تاریخ فوتبال جهان است که همچنان بازی می‌کند و به همراه لیونل مسی سهم بسیاری در بالابردن هیجانات فوتبال بین هوداران سراسر جهان در عصر حاضر دارند. آنها بیش از یک دهه دنیا را متحیر کردند و حالا یکی از نگرانی‌های بزرگ این است که جذابیت و هیجانات فوتبال بعد از خداحافظی رونالدو و مسی چقدر افت خواهد کرد؛ یا اینکه این فوتبال مدرن و ماشینی چقدر زمان می‌خواهد که تا بازیکنانی با این کیفیت ظهور کنند.
رونالدو حالا 35 ساله است و کمترین تردیدی بابت شکستن رکورد دایی وجود ندارد. اگر حادثه غیرمنتظره‌ای رخ ندهد، این رکورد می‌شکند، اما دایی نمی‌شکند. او می‌شود دایی که رونالدو کبیر ازش عبور کرده و نه یک مهاجم در سطحی پایین‌تر. ارزش دایی در این روزگاری بیشتر نمایان می‌شود، وقتی که اوج دوران گلزنی‌اش به یاد بیاوریم و اینکه بابت گل‌های بیشمارش گاه انتقاد شنید و شوخی‌های بی‌مزه. گل‌هایش به لائوس، نپال، مالدیو و... در نگاه برخی معمولا بی‌ارزش توصیف می‌شدند و اینکه هر مهاجمی با گل زدن به این تیم‌های ضعیف آسیایی می‌تواند تعداد گل‌های ملی‌اش را افزایش دهد. اما بهترین گلزنان آسیا در ادوار تاریخ به غیر دایی، کونیشیگه کاماموتو، مهاجم ژاپن با 80 گل بوده است. بعد از او نیز حسین سعید عراقی با 78 و بشار عبداله کویتی با 75 گل قرار دارند. در واقع این بازیکنان هم شرایطی مشابه یا حالا بهتر یا بدتر به دایی در آسیا داشتند اما هیچ‌یک حتی به رکورد پوشکاش هم نرسیدند.
او می‌شود علی دایی که رونالدو با 17 سال حضور در تیم ملی پرتغال به رکوردش بسیار نزدیک شده است. شاید اینطور گفته شود که رونالدو 4 سال بیشتر در تیم ملی بازی کرد و سال‌های بیشتر هم می‌تواند بازی کند و در نتیجه گل‌های بیشتری هم می‌زند. اما با توجه به شرایط بازی‌ها در اروپا و البته حضور رونالدو در تیمی مانند پرتغال کارِ سخت او را طی این سال‌ها نشان می‌دهد. اگر رونالدو با قابلیت‌های فراوانش در تیم ملی آلمان بازی می‌کرد، مطمئنا شرایط بهتری داشت. با این حال، او رونالدو است که بازی‌اش سالهاست جهانِ فوتبال را متحیر کرده است و این دلیل و دلایل دیگر برای دایی خوشایند خواهد بود. در سال 82 وقتی که رونالدو نخستین گل ملی خود را به قزاقستان زد، دایی با گل خود به لبنان رکورد پوشکاش را شکست و آقای گل جهان شد.
دایی از اینکه رونالدو رکودش را بشکند، خوشحال است و البته دلیل ویژه‌ای برای آن نیاورده است. اما آقای گلی جهان توسط رونالدو می‌تواند همان شرایطی را که روزگاری دایی بوجود آورد تا نام پوشکاش بیش از گذشته بر سر زبان هوداران فوتبال ایران بیفتد، برای شخص دایی ایجاد خواهد کرد. با این تفاوت که این بار رونالدو یکی از برترین فوتبالیست‌های جهان به احتمال فراوان به این رکورد می‌رسد و زمانی که از آقای گلی رونالدو صحبت شود، نام دایی هم به زبان می‌آید یا می‌تواند به زبان بیاید، به عنوان فردی که پیش از رونالدو رکورددار بوده و مهاجم پرتغالی رکورد دایی را شکسته است. این به مراتب طعم شیرین‌تری برای دایی و هواداران ایرانی نسبت به تبریک گفتن تولدش توسط فیفا و ای‌اف‌سی دارد.
43257
