برای سومین‌بار در چهار سال اخیر، ناتوانی ال‌جی در تأمین باتری مورد نیاز خودروسازان مشکل‌ساز شده است. باتری‌های لیتیوم مورد نیاز جگوار برای مدل آی‌پیس توسط کارخانه ال‌جی در لهستان تأمین می‌شود.
برخلاف انتظار، کمبود باتری‌های لیتیوم یون مهم‌ترین سد راه شرکت‌های خودروسازی در افزایش تولید مدل‌های برقی است. چند هفته پیش، ارزش سهام تسلا با اعلام رسمی مدیران پاناسونیک مبنی بر توانایی تأمین باتری مورد نیاز این خودروساز امریکایی، شدیدا بالا رفت. این شرایط، اهمیت باتری در صنعت حمل‌و‌نقل الکتریکی را نشان می‌دهد.
در سال ۲۰۱۷، ناتوانی ال‌جی (LG Chem) در تولید باتری برای هیوندای، منجر به توقف عرضه خودروی برقی آیونیک شد. سال گذشته هم، آئودی به دلیل مشابه، تحویل محصول برقی خود ای‌ترون را به مدتی حدود یک سال تأخیر انداخت. مرسدس بنز، دیگر خودروساز بزرگ دنیا است که از قرارداد خرید باتری‌های LG زیان دیده است و نمی‌تواند به اهداف خود در تولید شاسی‌بلند برقی EQC برسد.
در ماه‌های اخیر، تنها محصول برقی جگوار به پرفروش‌ترین خودروی تولیدی گروه جگوار- لندرور تبدیل شده است. این کراس‌اور الکتریکی، جوایز متعددی از نهادهای تخصصی مرتبط با فناوری و طراحی خودرو دارد و از این نظر رکورددار محسوب می‌شود. توقف تولید این خودرو، هرچند کوتاه‌مدت برای زمانی حدود یک هفته، منجر به کاهش اعتبار گروه جگوار- لندرور برای مشتریان خواهد شد و سودآوری یکی از مهم‌ترین خودروسازان انگلستان را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
شرکت‌های بزرگ مثل فولکس واگن با سرمایه‌گذاری سنگین در احداث کارخانه‌های باتری‌سازی، برای اطمینان از تأمین نیاز خود در آینده تلاش می‌کنند. غول خودروسازی آلمان طی ۱۰ سال آینده، ۵۰ میلیارد دلار را صرف پروژه‌های مرتبط با باتری‌سازی خواهد کرد. تسلا و پاناسونیک هم طی یک قرارداد بلند مدت برای تولید باتری‌های لیتیون یون در کارخانه‌های گیگافکتوری سراسر جهان فعالیت می‌کنند. تسلا همچنین با مشارکت ال‌جی، امپرکس (Amperex) و CATL برای تأمین باتری مورد نیاز خودروهای ساخت چین، قرارداد دارد.
فروش محصول برقی جگوار در مقایسه با خودروهای تسلا، چشمگیر نیست. سال ۲۰۱۹، تنها ۱۸ هزار دستگاه آی‌پیس عرضه شد که نسبت به تولید ۹۲,۵۵۰ تسلا مدل ۳ در زمان ۳ ماه، ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد. به عقیده‌ی کارشناسان، تیراژ پایین تولید در خودروهای برقی اروپا مثل آی‌پیس، مرسدس بنز EQ و آئودی ای‌ترون، صرفا به دلیل کمبود باتری‌های لیتیوم یون نیست؛ چراکه غول‌های خودروسازی می‌توانند به سراغ تأمین‌کننده‌های جای‌گزین بروند. با این شرایط، ۲ فرضیه مطرح است؛ اول اینکه، مدیران شرکت‌های اروپایی نگران از هجوم خریداران برای مدل‌های الکتریکی و کاهش تقاضا برای محصولات بنزینی خود هستند که درنتیجه، منجر به کاهش شدید سودآوری در کوتاه‌مدت خواهد شد. در سمت دیگر ماجرا، احتمالا مسئولان خودروسازان اروپایی از ابتدا برنامه‌ریزی مناسبی برای تأمین تجهیزات مورد نیاز برای محصولات برقی نداشته‌اند.
