روزنامه هفت صبح: در چند سال اخیر پای برخی پرونده‌های داغ و نام‌های خاص به تلویزیون باز شده. در برخی برنامه‌ها گاه و بیگاه با مواردی مواجه می‌شویم که غالباً حاوی کنایه و متلک مجریان است. در سریال‌سازی هم دورخیز‌هایی برای دراماتیزه کردن پرونده‌های سیاسیون شده، اما به بار ننشسته است. دلیل محدودیت‌ها تلویزیون است یا عدم جسارت سریال‌سازها؟ در چنین شرایطی خبرها حکایت از ساخت یک سریال نقادانه در شبکه نمایش خانگی دارد: آقازاده.
زندگی نجفی و استاد
در چند ماه اخیر خبر‌هایی درباره رویکرد تند و تیز سریال آقازاده رسانه‌ای شده، اما به‌طور مصداقی اشاره‌ای به اتفاقات نشده است. حالا بشنوید که این سریال پا توی کفش خیلی از سیاسیون و صاحبان قدرت کرده؛ از جمله محمد علی نجفی. زندگی شهردار اسبق تهران را همه می‌دانیم و در رسانه‌ها خوانده‌ایم که فرجام زندگی او یا همسر صیغه‌ای‌اش (میترا استاد) چه بود. در این مدت شاهد خبرها، تحلیل‌ها و نظر‌های مختلف هستیم.
روایت بدون تعارف
اولین پرسش این است که ماجرای محمد علی نجفی و میترا استاد چگونه در سریال آقازاده پرداخت شده است. آیا سازندگان در حد اشاره به این اتفاق سراغ موضوع رفته‌اند؟ بر اساس پرس‌وجو‌ها آقازاده این زندگی پرماجرا را بدون تعارف‌های مرسوم سریال‌های تلویزیونی روایت کرده است.
یعنی در بخشی از داستان رابطه‌ای عاشقانه می‌بینیم، در بخشی دیگر مشاجره و در نهایت اسلحه‌ای که کار دست شهردار داد. این را هم بشنوید که شخصیت طراحی شده یادآور اتفاقی است که برای یکی از وزرای اسبق دولت فعلی هم افتاد. با این تفاوت که وجه شخصیت شهردار عیان‌تر است به این دلیل که خبر‌های او به شکل رسمی رسانه‌ای شد. ارجاعاتی را که درباره زندگی وزیر داده می‌شود، مخاطبان خاص می‌دانند.
دیگر پرونده‌های سیاسی
زندگی محمد علی نجفی و میترا استاد تنها پرونده ملتهب سریال آقازاده نیست. این سریال سراغ چند مورد دیگر هم رفته و به آن‌ها پرداخته است. بر اساس شنیده‌ها برخی از کاراکتر‌ها مابه‌ازای بیرونی دارند و برخی ترکیب چند شخصیت و اتفاقات سال‌های اخیر هستند؛ اتفاق‌هایی که در جامعه تبدیل به بمب شدند. پیگیری‌ها از روابط عمومی سریال برای دستیابی به اطلاعات جزئی بی‌فایده بود. حتی زمزمه پرداختن به زندگی نجفی و استاد در آقازاده نه تایید شد و نه تکذیب.
در انتظار نتیجه
طرح موضوع یک مسئله است و نتیجه آن مسئله‌ای دیگر. آنچه عیان است اینکه آقازاده سراغ سوژه‌های ملتهب رفته. مشابه کاری که سال‌هاست سینمای آمریکا می‌کند و ابایی هم ندارد. سوال اساسی این است که سریال می‌تواند حق مطلب را ادا کند؟ آیا از پوسته ظاهری و جذابیت‌های ژورنالیستی عبور خواهد کرد؟ سازندگان فریفته سوژه نشده‌اند؟ سوژه در خدمت داستان است؟ این اثر می‌تواند باب ساخت سریال‌ها و فیلم‌های افشاکننده را باز کند؟ پاسخ چند وقت دیگر که آقازاده در شبکه نمایش خانگی توزیع شود، روشن خواهد شد.
قول سازندگان
پیش‌تر حامد عنقا، تهیه کننده آقازاده به محتوای داغ سریالش اشاره کرده و قول داده بود بتواند به سهم خود راهگشا باشد: ما آقازاده را فقط برای سرگرمی مردم نمی‌سازیم تا تنها در سبد تفریحات و اوقات فراغت آن‌ها قرار بگیرد. حتی سریالی نمی‌سازیم که بتوان بعد از دیدن آن به راحتی خوابید بلکه آقازاده را می‌سازیم تا بسیاری را بی‌خواب کنیم و مخاطبان‌مان را به جنبه‌های مختلف مسائل مختلف اجتماعی به فکر بیندازیم.
عنقا آقازاده را نه یک سریال بلکه در حد یک رسالت اجتماعی تعبیر کرده بود. ادعای بزرگی است و همین توقع را از او و همکارنش دو چندان می‌کند: آقازاده یک سریال نیست بلکه صدای بلند یک اعتراض است، مطلبی که یک بار باید به شکل خیلی عیان درباره آن سخن گفت.
عفونتی که باید یک بار نیشتر بخورد و به شکل درست حتی اگر به درد و خونریزی منجر شود جراحی‌اش کرد. شکرگزار خدا هستم گروهی جمع شده‌ایم که سعی کرده‌ایم جسارت بیان چنین موضوعاتی را داشته باشیم. در روز‌هایی که اولویت سریال‌های شبکه خانگی سرگرمی صرف و البته بیزینس است، آقازاده چه مسیری طی خواهد کرد؟
