سیاره فراخورشیدی "K ۲-۱۸ b" به لطف وجود آب و هیدروژن و همچنین محل قرارگیری آن در منطقه "کمربند حیات، به احتمال فراوان قابل سکونت است و مهم ترین ویژگی برای زیست پذیر بودن را دارد .این سیاره 110سال نوری با زمین فاصله دارد به طوری که سفر با راکت های زمینی به آن منطقه یک میلیون سال طول می کشد .
این سیاره در کمربند حیات یا منطقه "گلدی‌لاکس" (Goldilocks) قرار دارد که محدوده‌ای نسبت به یک ستاره است که در آن درجه حرارت نه خیلی گرم است و نه خیلی سرد و قابلیت پشتیبانی از حیات را دارد.گفته شده ستاره ای که نقش خورشید این سیاره را دارد از نوع کوتوله سرخ است و این ستاره کوچکتر و کم نورتر از خورشید در منظومه خودمان است،تیم تحقیق سیاره های فرا خورشیدی در کالج دانشگاهی لندن این تحقیقات را با تلسکوپ هابل انجام می دهد ، اما طبق تحقیقات این سیاره به دلیل بزرگتر بودن نسبت به زمین، گرانش سطحی بسیار قوی‌تری دارد که راه رفتن روی آن را غیرممکن می‌کند.
Betelgeuse ، ابط‌الجوزا،آلفای شکارچی یا ستارهٔ شبان‌شانه به قدری بزرگ است که اگر به جای خورشید در مرکز منظومه خورشیدی قرار گیرد، تا نزدیک مدار سیارک ها را اشغال می‌کند. این ستاره پس از خورشید دومین قطر ظاهری بزرگ را دارد و دومین ستارهٔ پرنورصورت فلکی شکارچی بعد از پای شکارچی و به‌طور میانگین دهمین ستارهٔ درخشان آسمان شب است.
مجموعه‌ای از پنج ستاره که بالاتر از ابط‌الجوزا قرار دارند، «ستارگان گرز» هستند که نمایان‌گر گرزی در دست راست شکارچی می باشند.قدر ظاهری این پنج ستاره کم‌تر از ستاره شبان شانه است.این ستاره به مرگ خود نزدیک است و در آینده با یک انفجار ابرنواختی به یک ستاره نوترونی ، یا شاید یک سیاه چاله تبدیل خواهد شد.طول عمر آن ممکن است تا حدود ۵۰ هزار سال دیگر ادامه یابد.
شهاب سنگ آموفیس (Apophis) که با شماره ۹۹۹۴۲ شناخته می شود یکی از اجرام آسمانی بوده که در اطراف زمین در حال حرکت است. این شیی اولین بار در سال ۲۰۰۴ توسط اخترشناسان کشف شد و محاسبه گردید که شانس برخورد آن با زمین به میزان ۲٫۷ درصد بوده و بر اساس مقیاس تورینو در سطح ۴ قرار می گیرد. این بالاترین میزانی بود که تاکنون یک جرم آسمانی به خود اختصاص داده است.
در حال حاضر محققان شهاب سنگ آموفیس را با دقت بسیار بررسی کردند و بر اساس مدلسازی هایی که داشتند تخمین زده اند که در سال ۲۰۲۹ این جرم آسمانی با کره زمین برخورد خواهد کرد.
البته که محققان همچنان گزینه های عدم برخورد و یا رد شدن از فاصله ای بسیار نزدیک را رد نکرده اند. بنابراین به گونه ای می توان گفت که این شهاب سنگ همچنان مسیر مشخص و دقیقی ندارد. هرچند در فوریه ۲۰۱۹ پنچ سیارک و جسم آسمانی دیگر وجود داشته که میزان ریسک و خطر برخورد آن ها با کره زمین بالاتر از شهاب سنگ آموفیس می باشد اما با این حال محققان در خصوص این جرم آسمانی نگرانی های خود را دارند. به طور متوسط می توان انتظار داشت که شهاب سنگی به اندازه آموفیس هر ۸۰ هزار سال یکبار با زمین برخورد کرده و یا بر روی آن تاثیر بگذارد.
در ماموریت‌های فضایی طولانی‌مدت، اغلب فضانوردان با مشکلات روحی مواجه می‌شوند. تجربه ماموریت‌های نسبتاً بلند‌مدت فضانوردان در ایستگاه فضایی میر درس‌های بسیاری را در این حوزه به دانشمندان پزشکی فضایی آموخت. امروزه با طرح موضوع سفر به مریخ و حضور گردشگران و مسافران فضایی، مقوله روان‌شناسی فضایی مورد توجه جدی‌تری قرار گرفته است.از همین رو ناسا و سازمان فضایی روسیه تحقیقات گسترده ای را برای جلوگیری از رخ دادن چنین مشکلی انجام داده اند.
انتهای پیام/
