برای اهدا جام سوپرجام فصل گذشته هم مدیریت جدید باشگاه پرسپولیس مکرر موضوع را با بهاروند رییس سازمان لیگ در میان گذاشته و او نیز تصمیم گیری نهایی را منوط کرده با اعلام نظر تاج.
باشگاه پرسپولیس اتفاقا خواهان دریافت جام در ورزشگاه آزادی و در حضور هوداران است و اتفاقا بخاطر تمرکز بازیکنان روی بازی با صنعت نفت به یک مراسم ساده و دور افتخار زدن بازیکنان با هواداران قبل از گرم کردن اکتفا کرده است اما هنوز فدراسیون و سازمان لیگ تصمیم نهایی را اتخاذ نکرده اند. چرا در لیگ ما همه چیز منوط می شود به اما و اگرها. چون پرسپولیس در هفت جام متوالی قهرمان شده برای اهدای سوپرجام باید مدام بهانه آورد؟ انصاری فرد حتی در گفت و گو با مسوولان سازمان لیگ گفته اگر سوپرجام در این بازی به سرخ ها اهدا نشود پس چه زمانی اهدا می شود چرا که بعد از بازی پرسپولیس و صنعت نفت نوبت به دربی و بازی با سپاهان می رسد و بعد هم بازی با شهرخودرو در مشهد و عملا اگر این جام در باری با صنعت نفت اهدا نشود مراسم اهدای جام به اواسط نیم فصل اول موکول می شود و این برای لیگ ما جالب نیست .
لیگ جالبی داریم. حق پخش که هفتاد درصد درآمدها باشگاه ها را شامل می شود وجود خارجی ندارد. با این وضعیت اقتصادی اسپانسرها مایل به تبلیغات نیستند، هنوز در آزادی امکان عرضه بلیط برای َطبقه دوم مهیا نیست. هنوز سامانه فروش بلیط معایب و مشکلاتی دارد و مشخص نیست مشکل گیت ها چه زمانی حل می شود.
حال آیا اهدای سوپرجام به سرخ ها با یک دور افتخار زدن کار سختی است؟ چرا همیشه مشکلات و حاشیه ها را دو چندان می کنیم و اینگونه به اعتبار لیگ ایران به عنوان یکی از لیگ های برتر آسیا خدشه وارد می کنیم.
با چنین وضعیتی آیا انتظار درستی است که برای لیگ قهرمانان آسیا حداکثر سهمیه را در قیاس با دیگر کشورهای صاحب فوتبال در آسیا بخواهیم؟
43 43
