محققان برای دستیابی به این مهم از شیوه عجیبی که سلول‌های سرطانی برای گسترش در بدن به کار می‌برند، استفاده کردند.
وقتی دست خود را می‌برید یا زمانی که اندام‌های یک جنین رشد میکنند، سلول‌های بافت پوششی یا اپیتلیوم شکل خود را از دست داده، «نرم‌تر» شده، به یک نوع سلول بنیادی موسوم به مزانشیمی تبدیل می‌شود و سپس به هر سلولی که بدن نیاز داشته باشد، تغییر پیدا میکنند.
این فرآیند گذار اپیتلیال-مزانشیمی (EMT) نام دارد و باورها بر این است که سرطان می‌تواند از این فرآیند و فرآیند عکس آن یعنی گذار مزانشیمی-اپیتلپال (MET) برای متاستاز و گسترش در بدن استفاده کند.
محققان نوع بدخیمی از سرطان سینه انسانی را در موش‌ها کاشتند و سپس آن‌ها را با تلفیقی از داروی ضد دیابت روزیگلیتازون و روشی برای درمان سرطان موسوم به trametinib درمان کردند.
به لطف این داروها، وقتی سلول‌های سرطانی یکی از راه‌های گذاری که در بالا به آن اشاره شد را مورد استفاده قرار دادند، به جای گسترش از سرطان به سلول‌های چربی تبدیل شدند، فرآیندی که ادیپوژنز یا تشکیل سلول‌های چربی نام دارد.
اگرچه همه سلول‌های سرطانی به سلول‌های چربی تبدیل نشدند اما آن‌ها که دستخوش ادیپوژنز شده بودند، دیگر به حالت قبل بازنگشتند.
Trametinib در ابتدا فرآیند گذار سلول‌ها –مثل فرآیند تبدیل سلول‌های سرطانی به سلول‌های بنیادی- و در ادامه فرآیند تبدیل این سلول‌های بنیادی به سلول‌های چربی را تسریع بخشید.
روزیگلیتازون نقش کم‌رنگ‌تری داشت اما در ترکیب با Trametinib آن هم به تبدیل سلول‌های بنیادی به سلول‌های چربی کمک کرد.این امر که هر دو این داروها از طرف سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده‌اند، کار استفاده از این نوع درمان در آزمایش‌های بالینی بر روی انسان را ساده‌تر میکند.
دراین فاصله، محققان سوئیسی اثربخشی این روش درمانی را درترکیب با شیمی‌درمانی و امکان استفاده از آن را در دیگر انواع سرطان، مورد بررسی قرار می‌دهند.اگرچه نتایج به دست آمده از اینمطالعه فعلا ابتدایی هستند اما این روش جدید در کل یک رویکرد نویدبخش است. جزئیات این پژوهش در مجله Cancer Cell منتشر شده است.
2323
