آندریاس کریگ در میدل ایست آی نوشت: در هفته های اخیر سیاست امارات در قبال ایران تغییر کرده است. ابوظبی بعد از پیروزی ترامپ در انتخابات 2016 خواستار اتخاذ یک موضع محکم تر علیه تهران شده بود و از کمپین فشار حداکثری واشنگتن حمایت می کرد. اما تشدید تنش ها در منطقه طی هفته های اخیر باعث شد که رهبران این کشور در مورد رویکرد خود تجدید نظر کنند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: در واقع ابوظبی انتظار داشت که تهران تحت فشارهای فزاینده ترامپ تسلیم شود. اما ایرانی ها بر خلاف انتظارات عزم بالایی برای مقاومت در مقابل فشارهای خارجی نمایش داده اند.
ایران در ماه های اخیر دست به اقدامات تحریک آمیزی در خلیج فارس زد. چندین نفت کش تجاری در آب های خلیج فارس مورد حمله قرار گرفتند. نیروهای ایرانی یک پهپاد جاسوسی آمریکا را در نزدیکی تنگه هرمز هدف قرار دادند. اما آقای ترامپ هنوز واکنش جدی نسبت به حوادث اخیر نشان نداده است. در نتیجه، رهبران امارات نگرانند که چنانچه در آینده جنگی در منطقه بروز پیدا کند، عواقبش ابتدا دامن آن ها را بگیرد.
دو ماه پیش دو نفت کش تجاری در نزدیکی بندر فجیره امارات مورد حمله قرار گرفتند. اما مقامات اماراتی در گزارش خود به شورای امنیت سازمان ملل یک عامل دولتی را مسئول این حادثه معرفی کردند و اشاره ای به نقش احتمالی ایران نداشتند. این موضوع نشان می دهد که ابوظبی به دنبال کاهش تنش ها با ایران است. بدین ترتیب استراتژی آن ها از فشار و تهدید به دیپلماسی و تعامل تغییر پیدا کرد.
از ماه ژوئن چندین مقام ارشد اماراتی برای مذاکره با ایران به تهران سفر کرده اند. البته ابوظبی بیانیه ای در مورد اهداف این ملاقات ها منتشر نکرده است. ظاهرا دو طرف در مورد مسائل منطقه ای به ویژه یمن، سوریه، امنیت دریایی و تجارت گفت و گو کرده اند.
پیام نهایی ابوظبی به تهران را می توان به صورت زیر خلاصه کرد: «ما به دنبال درگیری نیستیم». به عبارت دیگر، در شرایط کنونی قدرت نرم یعنی دیپلماسی اولویت بیشتری نسبت به قدرت سخت دارد. ابوظبی همچنین در مورد استراتژی خود با واشنگتن مشورت نکرده است، زیرا رهبران امارات رابطه خوب با تهران را برای امنیت ملی خود مهم می دانند و معتقدند که باید به طور یکجانبه با این مسئله برخورد کنند.
امارات در گذشته نیز از بهانه «امنیت ملی» برای دنبال کردن سیاستی مستقل از واشنگتن در یمن، لیبی و قطر استفاده کرده است. ابوظبی از سال 2014 تلاش کرده است که در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی به طور مستقل تصمیم گیری کند.
سیاست غیرمنسجم و غیر قابل پیش بینی دولت ترامپ در قبال ایران باعث نگرانی ابوظبی شده است. ظاهرا امارات و دیگر کشورهای خلیج (فارس) به این نتیجه رسیده اند که آن ها در صورت بروز جنگ در منطقه در خط مقدم قرار خواهند داشت و با عواقبش دست و پنجه نرم خواهند کرد.
به طور مشابه، اماراتی ها در مورد گام های اخیر خود با عربستان مشورت نکردند. ابوظبی معتقد است که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان استراتژی مشخصی در قبال بحران های یمن و ایران ندارد.
ابوظبی و ریاض از سال 2015 به طور گسترده برای مقابله با ایران با یکدیگر همکاری کرده اند، اما رهبران اماراتی معتقدند که تشدید فشارها علیه تهران به اقتصاد آن ها ضربه وارد خواهد کرد. توجه داشته باشید که امارات بزرگترین شریک تجاری ایران در خلیج فارس است.
تحریم های آمریکا در سال های گذشته ضرر زیادی به امارات وارد کرده است. شواهد موجود حتی نشان می دهند که امارات تحریم های دولت ترامپ در حوزه مالی و محصولات فولاد را به طور کامل پیاده سازی نکرده است.
مهم اینکه، امارات از بسیاری لحاظ رویکرد ملایم تری را در مقایسه با عربستان نسبت به تهران اتخاذ کرده است. اگرچه شکاف بین دو کشور در حال افزایش است، اما انتظار می رود که دو طرف همچنان ائتلاف استراتژیک خود را ادامه دهند.
در نهایت، ابوظبی نگران است که یک درگیری نظامی با ایران همه دستاورهای این کشور در طول سال های گذشته در حوزه های تجارت، روابط اقتصادی، گردشگری و سیاسی را از بین ببرد. خوب است بدانید که امارات از لحاظ نظامی توانایی مقابله با ایران را ندارد.
ابوظبی می داند که بدون پشتیبانی نظامی آمریکا نمی تواند در مقابل قدرت نظامی ایران ایستادگی کند. اما آن ها در ماه های اخیر به این واقعیت پی بردند که تهدیدهای ترامپ بلوفی بیش نیستند و باید رویکرد جدیدی را در پیش بگیرند.
