پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند بر خلاف آنچه تاکنون پنداشته می‌شد راه شیری، کهکشانی که ما در آن زندگی می کنیم، پیچ و تاب دارد و تخت نیست.
بررسی درخشان‌ترین ستاره‌های کهکشان راه شیری نشان می‌دهد که این ستا‌ره‌ها آنطور که در کتاب‌های درسی دانشگاهی و کتاب‌های پرفروش علمی تصویر می‌شود، در یک سطح تخت قرار ندارند.
اخترشناسان دانشگاه ورشو حدس می‌زنند که این پیچ و خم‌ها ممکن است به دلیل برهم‌کنش‌های قبلی کهکشان راه شیری با کهکشان‌های مجاور باشد.
این پژوهشگران نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را در نشریه ساینس منتشر کرده‌اند.
تصویر رایج کهکشان راه شیری مثل این برداشت هنری باید بازنگری شوند چون ستارگان کهکشان راه شیری را در یک صفحه تخت ترسیم می‌کنند
تصویر رایج کهکشان شیری صفحه تختی است که بر اساس مشاهده دو و نیم میلیون ستاره از حدود دو و نیم میلیارد ستاره این کهکشان شکل گرفته است.
دکتر دوروتا اسکورون پژوهشگر دانشگاه ورشو می‌گوید: “هنوز تا درک ساختار داخلی و تاریخ کهکشان راه شیری راه زیادی داریم که تا حدی به علت دشواری عظیمی است که برای اندازه‌گیری فاصله ستارگان مناطق حاشیه کهکشان راه شیری داریم.”
دکتر اسکورون و همکارانش برای اینکه تصویر دقیقی از کهکشان راه شیری به دست آورند فاصله بعضی ستاره‌های متغیر دلتای قیفاووسی (Cepheid) را که از نورانی‌ترین ستارگان راه شیری هستند اندازه گرفتند. این ستاره‌های عظیم و جوان اگر نه هزارها، صدها بار سوزان‌تر و روشن‌تر از خوشید ما هستند. این ستاره ها آنقدر درخشان هستند که حتی در لبه کهکشان راه شیری هم می‌توان آنها را مشاهده کرد. به علاوه، این ستارگان تپنده هستند و به فاصله منظم که مستقیما به درخشندگی آنها ربط دارد می تپند. این به پژوهشگران امکان داد با دقتی بیشتر فاصله این ستارگان را اندازه بگیرند.
تلسکوپ دانشگاه ورشو در رصدخانه لاس کامپانیاس در شیلی
بیشتر این ستاره ها در رصدخانه لاس کامپانیاس در شیلی شناسایی شدند و نتایج تحقیق باعث شگفتی اخترشناسان شدند.
پرژمک مروژ یکی از پژوهشگران می‌گوید: “نتایج ما نشان می‌دهند راه شیری تخت نیست و در فاصله دور از مرکز کهکشان پیچ و تاب خورده. این پیچ‌خوردگی ممکن است نتیجه برهم‌کنش کهکشان راه شیری باشد با کهکشان‌های اطراف، گاز بین کهکشانی یا ماده تاریک- ماده‌ای نامرئی در کهکشان‌ها که خیلی کم درباره‌اش می‌دانیم.”
این تحقیق با تحقیق دیگری در باره ستاره‌های متغیر همخوانی دارد که چند ماه پیش اخترشناسان دانشگاه مک‌گوایر استرالیا و آکادمی علوم چین در نشریه نیچر منتشر کردند.
