ساعت: 15:43 منتشر شده در مورخ: 1398/02/31 شناسه خبر: 1488066
زندگی ماشینی باعث شده است تا برخی از زوج‌ها به داشتن تنها یک فرزند در زندگی خودبسنده نمایند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نیلکوه؛ شبکه بهداشت و درمان گالیکش در مقاله‌ای به معضلات و مشکلات تک‌فرزندی در جامعه امروز پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:
زوج‌هایی که به تک‌فرزندی معتقدند ممکن است خودشان را قانع کنند که اداره خانواده‌ای سه عضوی برای آن‌ها ازنظر اقتصادی به‌صرفه‌تر است و در ضمن تک‌فرزندی به آن‌ها این امکان را می‌دهد که همه‌وقتشان را صرف تربیت، پرورش و نظارت بر تنها کودک خانواده کنند؛ اما تک‌فرزندها کانون توجه خانواده می‌شوند و این موضوع به‌مرورزمان، خانواده را فرزند سالار می‌کند.
وقتی همه امکانات یک خانواده به یک کودک اختصاص می‌یابد سطح انتظارات والدین از او بشدت بالا می‌رود و آن‌ها انتظار دارند تنها فرزندشان در هر رقابتی بهترین باشد اما این انتظار، تک‌فرزند را مضطرب و پریشان می‌کند.
در این خانواده‌ها حکم، حکم تک‌فرزند است چون او فقط یکی است و پدر و مادر ازنظر عاطفی به او بشدت وابسته‌اند پس احساس می‌کنند باید همه خواسته‌هایش را برآورده کنند. برآورده کردن خواسته‌های تک‌فرزند در برخی موارد به‌اندازه‌ای می‌رسد که والدین ناخواسته برای راضی کردنش به او باج می‌دهند.
تک‌فرزندها نیز به پدر و مادر وابستگی شدید دارند و حتی احتمال دارد براثر نزدیکی بیش‌ازاندازه به آن‌ها، توانایی برقراری ارتباط باهمسالانشان را از دست بدهند.
برای تک‌فرزندها والدین، تنها خویشاوند نزدیک محسوب می‌شوند اما ازآنجاکه خواهر یا برادری ندارند در صورت فوت والدین بشدت تنها خواهند شد و اگر دوستانی صمیمی برای پر کردن خلأ عاطفی پس از فوت والدین نداشته باشند احتمال افسرده شدن آن‌ها زیاد می‌شود.جای خالی کودکی دیگر در خانواده سبب می‌شود تک‌فرزندها درک کاملی از سهیم شدن و مشارکت اجتماعی نداشته باشند و بسیاری از فرصت‌های تربیتی که باید با حضور کودکی دیگر شکل بگیرند، از آن‌ها دریغ شوند.
تک‌فرزندها تنها وارثان دارایی والدین هستند و احتمال دارد آگاهی از این موضوع آن‌ها را نسبت به تلاش برای ارتقا و پیشرفت بی‌انگیزه کند.
تک‌فرزندی بر سلامت روانی کودک نیز تأثیری منفی دارد.
تک‌فرزندها معمولاً متکی‌به‌خود بار می‌آیند و یکی یک‌دانه بودنشان باعث می‌شود توجه والدین کاملاً به آن‌ها معطوف شود اما درعین‌حال نبودن کودکی دیگر با اختلاف سنی کم نسبت به آن‌ها در خانواده سبب می‌شود دوران کودکی چندان طولانی نداشته باشند و به‌سرعت وارد دنیای بزرگ‌سالان شوند و همین ورود زودهنگام به دنیای آدم‌بزرگ‌ها، در کنار حمایت مالی کامل والدین، شرایطی مناسب را برای پیشرفت اقتصادی این کودکان در بزرگ‌سالی فراهم می‌کند.
و این مشکل سبب می‌شود تا نیم‌قرن دیگر واژه‌هایی چون عمو، خاله، عمه و دایی برای نسل‌های جدید، تاریخی و غریب شوند. و اگر همه زوج‌های جوان بخواهند تسلیم باور تک‌فرزندی شوند شبکه خانواده بشدت محدود می‌شود و به‌این‌ترتیب فرصت ارتباط‌های اجتماعی دررفت و آمدهای خانوادگی کم خواهد شد و درنهایت وابستگی آن‌ها به شبکه خانوادگی نیز بی‌رنگ می‌شود.
بی‌همبازی و بی هم‌صحبت ماندن تک‌فرزندها آن‌ها را به خلأ عاطفی دچار می‌کند که این خلأ با کودک رشد می‌کند و در نسل‌های بعدی آن‌ها تأثیری منفی می‌گذارد.
تک‌فرزندها بسیار دیر یاد می‌گیرند که چطور باید با کودکی دیگر ارتباط برقرار کنند، چطور مشاجره‌ای رابین خودشان و او مدیریت کنند، چگونه اسباب‌بازی‌هایشان را باهم قسمت کنند، با چه روشی با او بر سر موضوعی به تفاهم برسند و حتی در مواردی از خواسته خود به خاطر او بگذرند.
تک‌فرزندان نمی‌توانند ناامیدی‌ها و فشارهای روحی را تحمل کنند. چنانچه توهینی به آن‌ها شود، بی‌آنکه قصد و غرضی در کار باشد این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه نیتی خاص تفسیر می‌کنند. چنانچه از مسئله‌ای رنجیده‌خاطر شوند این حالت را تا مدت‌های مدید در درون خود زنده نگه می‌دارند. آن‌ها فقط به برقراری روابطی علاقه‌مندند که دربرگیرنده منافع آنان باشد و احساساتشان را نیز جریحه‌دار نکند. آن‌ها ممکن است ناراحتی‌های خود را برای دیگران بیان نکنند و فردی درون‌گرا شوند.
ممکن است تبحر لازم را نداشته باشند تا بتوانند دعواهای خود را با دیگران به‌گونه‌ای مدیریت کنند که درنهایت هر دو طرف راضی شوند. این نوع احساسات ناپخته معمولاً باتجربه‌هایی که فرد در زندگی خود کسب می‌کند، درمان می‌شود.
جامعه‌ای با خانواده‌های تک‌فرزند
تک‌فرزندی علاوه بر تأثیرات ناخوشایندش بر خانواده، بر جامعه هم تأثیری نه‌چندان مطلوب دارد. وقتی زوجی فقط یک فرصت برای فرزند آوری به خود می‌دهند جنسیت فرزند برای آن‌ها مهم می‌شود و اگر جنسیت جنین در دوره بارداری چنان‌که انتظار دارند نباشد ممکن است دست به سقط آن بزنند که نمونه چنین حوادثی در هند مشاهده می‌شود.
به هم خوردن توازن میان شمار زنان و مردان هم از دیگر عواقب تک‌فرزندی است. چراکه ممکن است بیشتر زوج‌های جامعه یک جنس بخصوص را ترجیح دهند و به‌این‌ترتیب فراوانی جنس دیگر کاسته می‌شود که این مشکل در آینده، آن‌ها را با مشکلاتی در زمینه‌های گوناگون ازجمله ازدواج مواجه می‌کند.
انتهای پیام/
