به گزارش خبرنگارشمانیوز و به نقل از خبرورزشی: مارک ویلموتس امروز در شرایطی سرمربی تیم ملی ایران است که به دلیل نام بزرگ کی روش و تیمهایی که او روی نیمکتشان نشسته بود، افکار عمومی در انتظار شنیدن یک نام ویژه برای تیم ملی بود.
چندی پیش در کوران جام ملتهای آسیا، در جایی بودیم که عدهای از منتقدان کارلوس کی روش هم حضور داشتند.
آنها جملگی به این نکته اشاره میکردند که ما نمیگوییم مربی خارجی بد است بلکه اعتقاد داریم کی روش باید برود و یکی مثل گواردیولا یا مورینیو جای او را بگیرند.
به این دوستان گفتیم احیانا دوست ندارند زیدان سرمربی تیم ملی ما شود که توضیح دادند چرا؛ او هم بیاید خیلی خوب است...!
پس از رفتن کی روش و تمام شدن کار این مربی با فوتبال ایران، تمام آن توهمات بزرگ رنگ باخت. منتقدان متوجه شدند وعدههای تو خالی برای حضور مربیان بزرگ فوتبال جهان، یک بحث پیش پا افتاده و خنده دار بود و در دنیای واقعی، باید پا روی زمین گذاشت، نه این که توهم فانتزی قدم زدن روی کره ماه داشت.
مارک ویلموتس امروز در شرایطی سرمربی تیم ملی ایران است که به دلیل نام بزرگ کی روش و تیمهایی که او روی نیمکتشان نشسته بود، افکار عمومی در انتظار شنیدن یک نام ویژه برای تیم ملی بود؛ یک انتظار بی حاصل و گل درشت که با وضعیت امروز ما از هر نظر سازگار نیست.
در فوتبال ما باید لقمهای اندازه دهان خود برداریم. چون هم از نظر اقتصادی باید به فکر مقرون به صرفه بودن همه امور باشیم، هم به لحاظ فرهنگی آمادگی چندانی برای مواجه شدن با مربیان بزرگ فوتبال جهان نداریم.
ویلموتس یک گزینه معقول و مقرون به صرفه است؛ او از نظر سن و سال مناسب، سابقه مربیگری در فوتبال اروپا، حضورش در تیمهای ملی و ... کارنامهای را مقابل دیدگان ما میگذارد که قابل بررسی است.
محاسبه ناکامیها او در دنیای مربیگری در حال حاضر کمکی به ما نمیکند. آنچه اهمیت دارد این است که بتوانیم با ویلموتس در یک فضای مثبت و معقول کار کنیم. ما چارهای به جز اعتماد به او نداریم.
این راه و روش ماست؛ سرمربی تیم ملی هر کسی که باشد از او حمایت میکنیم؛ مارک ویلموتس که به تازگی میهمان فوتبال شده که جای خود دارد...