داستانی رنگی.
اما نه آبی و صورتی و…
قصه ای سراسر از سیاهی وسفیدی.
پسری که اسم و رسمش مخفیه و لقبش رباته.
داستانی که از بوی خونی که در گذشته اتفاق افتاده؛ سر چشمه می گیره.
پسری که اومده تا عاشق کنه.اومده تا پیروز شه و ببره.
دختری که سر گرم دنیای عجیب خودشه.
و خبر نداره از آینده پر پیچ و خمش.
قصه ای خون زده.
شخصیت های رباتیک و مصنوعی.
و دختر ترسیده و فراری از پدر ترسناکش.
ماجرایی عجیب.و خالی از عشق.
اما قصه بی عشق می شه؟
نمیشه!
رمانی دیگر از نویسنده رمان کلاه داران خانم مرجان فریدی
مقدمه:قرار بود اسم این رمان و ربات، بزاریم.
اما به دلایلی نظرم عوض شد و حالا اسم این رمان.با هم در پاریسه.
امید وارم نهایت لدت و برید و دیگر رمان هام و هم دنبال کنید.
نویسنده . مرجان فریدی
نام کار بری نویسنده .
M2 مرجان
خلاصه:داستان زیاد شنیدی؟
رمان زیاد خوندی؟
این داستانم رو داستای دیگه!
زندگی ما ماشینی شده…احساسات تو زندگیمون جایی ندارن…
زندگی مون سیاهه و طعم دود می ده! تو زیر سیگاری زندگی می کنیم و دلمون خوشه به این که زنده ایم!
داستان من قرار نیست خاص و عالی و تک باشه!
چون کلی شبیه موضوع رمان من هست،اما چه طور نوشتن مهمه،چه طور قلم دست گرفتن مهم تره!
رمانی که جلوتونه، زندگی یه دختر که نه ، دو خواهر و دو برادر و رقم می زنه!
-لطفا تمومش کن تو که من و می شناسی من و چه به این کارا!
من حوصله ی این جور جاها رو ندارم من نیومدم فرانسه که بیام کلوپ و دیسکو و پارتی. دیانا من همه چیزم و برای این جا موندن از دست دادم ! لطفا بی خیال شو من موندن تو خونه و درس خوندن و تلویزیون نگاه کردن و ترجیه میدم.
دیانا با حرص موهای کوتاه شرابیش و پشت گوش داد و گفت:
-آرشین من نمی فهممت تو بیست و دو سالته جوونی زیبایی و از همه مهم تر ازادی چرا استفاده نمی کنی ؟ من هم زمان با رابرت و مت دوستم و اون وقت تو چی؟الان چهار ساله داری تو این
دانشگاه درس می خونی و هنوز با هیچ کس دوست نشدی من تورو به مهمونی می برم چون امید وارم یکی دلت و ببره ولی تو بازم مثل زنای خانه داره چهل ساله خونه رو ترجیه میدی !
بدون توجه به دیانا شبکه هارو بالا پاین می کردم و اونم حرص می خورد با صدای به هم خوردن در نگاهم و از تلویزیون گرفتم پس بلاخره رفت ! می دونم که ناراحتیش برای چند دقیقه است واسه
همین بی خیال به سمت آشپز خونه ی کوچیکی که تو پزیرایی بود می رم در یخچال و باز می کنم یه سیب برمی دارم گاز بزرگی به سیب می زنم و دوباره رو کاناپه ی سفید رنگ سالن ولو
می شم نگاهم و
