محققان دانشگاه ورسای فرانسه در این پژوهش به مطالعه بر روی گروه‌ی از افراد در رده سنی ۱۶ الی ۷۴ سال در کشور انگلستان در سه دوره سال‌های ۱۹۹۳، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۷ پرداخته اند.
در این مطالعه داوطلبان در فاصله سال‌های مختلف پرسشنامه‌هایی درباره وضعیت زندگی و اختلال‌های روانی پیش آمده در بازه‌های زمانی مختلف را تکمیل کرده اند.
در نظر سنجی انجام شده متغیرهایی، چون قد، وزن، سابقه ژنتیکی ابتلا به اختلال‌های روانی، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، میزان مصرف مواد دخانی، حمایت اجتماعی و احساس فرد نسبت به تنها زندگی کردن مورد بررسی قرار گرفته است.
مطالعات نشان داده نرخ تنهایی در سال‌های اخیر در دنیا به شدت افزایش یافته است و تعداد زیادی از افراد به دلایل مختلف از جمله مجرد بودن، ازدواج در سنین بالا، طلاق، مرگ همسر، دوری از اعضای خانواده، از دست دادن شغل و مواردی از این دست تنها زندگی می‌کنند.
کارشناسان بنا بر نتیجه‌های به دست آمده به دنبال راهکار‌هایی برای کاهش عارضه‌ها ناشی از زندگی به تنهایی در انسان به ویژه سالمندان هستند.
آمار‌ها نشان می‌دهند سالمندانی که به تنهایی زندگی می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به انواع بیماری ها، مرگ زودرس و معلولیت قرار دارند.
همچنین جوانانی که مجرد هستند یا به دلایل مختلف تنها زندگی می‌کنند بیش از دیگران دچار چاقی و اضافه وزن می‌شوند؛ افراد مجرد به دلیل دارا بودن تعداد محدودی از اعضای خانواده کمتر از دیگران دارای حمایت اجتماعی هستند، این افراد به سلامت جسم و روان خود کمتر اهمیت می‌دهند و در زمان ابتلا به بیماری دیگران پیگیر وضعیت سلامت و انجام درمان‌های مختلف نیستند در نتیجه احتمال شدت یافتن بیماری و مرگ افراد وجود دارد.
زندگی اجتماعی، ازدواج و تشکیل خانواده و دارا بودن فرزندان می‌تواند سبب کسب حمایت اجتماعی و کاهش آسیب‌های ناشی از تنها زندگی کردن در افراد و بهبود سلامت روان آنها شود.
منبع:Medical news today
انتهای پیام/
