پرونده تفکیک وزارت بازرگانی از وزارت صنعت، معدن و تجارت مدتی است دوباره باز شده است. ماجرای ادغام و تفکیک وزارتخانه های بازرگانی و صنایع هموارهدر مجلس موافقان و مخالفان زیادی داشت. برخی نمایندگان تفکیک را هزینه بر و در تضاد با اصل کوچک شدن دولت میدانند اما برخی دیگر با تاکید بر ضرورت تقویت بخش بازرگانی در دوران تحریم از آن دفاع می کنند.
محمد محمودی شاه نشین عضوکمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در مجلس در گفت و گو با خبرآنلاین گفت: در وزارت صنعت، معدن و تجارت چند کار متعدد را بر عهده یک وزیر گذاشته ایم و به نوعی همه کاره را هیچ کاره کرده ایم. این در حالی است که در تمام دنیا، بحث تولید، حمایت از تولید و پرداختن به تولید در یک وزارتخانه متمرکز است. تجارت، بازرگانی و فروش هم در یک وزارتخانه دیگر متمرکز است.
وی در ادامه افزود: از همین رو ما هم در کشورمان به وزارتخانه ای تحت عنوان وزارت بازرگانی نیاز داریم که سیاست های کلی تجارت کشور را تهیه و تدوین کند. به امور مجامع صنفی، تعاونی ها، اتحادیه ها و صنوف بپردازد. همچنین قوانین، ضوابط و مقررات را تسهیل کند و به مجلس شورای اسلامی لایحه ارائه بدهد.
نماینده مردم شهریار، قدس و ملارد با اشاره به ضرورت بازنگری در روشهای بازرگانی و تجارت اظهار کرد: علاوه بر این برای اینکه بتوانیم با کشورهای دنیا روش های نوین و جدید معاملات را داشته باشیم، نیاز به افرادی داریم که متخصص تجارت و بازرگانی و بازاریابی باشند. همچنین در زمینه مدیریت های اجرایی نوین تخصص داشته باشند.
وی تاکید کرد: اما در حوزه معدن و صنعت، به افرادی نیاز داریم که رویکردشان سود و منفعت نباشد. به افرادی نیاز است که رویکرد آنها پرداختن به افزایش میزان تولید داخلی، استفاده از توانمندی های داخلی و آوردن تکنولوژی های مادر نوین از دنیا به داخل کشور باشد. همچنین این رویکرد را داشته باشد که چگونه می توان میزان تولید ناخالص ملی کشور را افزایش داد.
نماینده مجلس خاطرنشان کرد: زیرا اگر با نگاه تجارت به موضوع نگاه کند، دیگر نیازی به پژوهش و سرمایه گذاری برای ساخت قطعه ای نمی بیند و ترجیح می دهد که همان قطعه را با یک سوم قیمت از چین وارد کند.
وی در خصوص تحقق شعار رونق تولید با تفکیک وزارت صنعت، معدن و تجارت تصریح کرد: نگاه تولید محور این است که به تکنولوژی نوین دنیا دست پیدا کنیم و به تولید داخلی و اشتغالزایی اهمیت بدهیم. در مقابل نگاه تجاری این موارد را دنبال نمی کند.
به گفته محمودی شاه‌نشین هدف اول تجارت، سود و زیان است. هدف اول تجارت این است که بتواند سهم بازار را به بخش های تعاونی، خصوصی و دولتی تقسیم کند. نگاه تجارت این است که قوانین حاکم بر بازار را مدیریت کند. اما در تولید، خیلی اوقات تولیدی را با قیمت خیلی بالاتر نیاز داریم به واسطه اینکه بستر را مناسب کنیم که در آینده بتوانیم دستاوردهای علمی در بخش تولید داشته باشیم یا اشتغال داشته باشیم.
۲۲۶۲۲۶
