پرهام پارسانژاد فیزیوتراپیست در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، درباره اختلال پارگی عضله و راه‌های درمان آن اظهار کرد: پارگی عضلات یکی از آسیب‌های شایع در بین بدنسازان است؛ این اختلال اغلب هنگام تمرین‌های بدنسازی و زمانی ایجاد می‌شود که فشار یا کششی بدون آمادگی و به طور ناگهانی به بدن وارد شود.
وی ادامه داد: اغلب افرادی که دچار آسیب‌دیدگی و پارگی عضله می‌شوند زمانی که هنوز عضلات به اندازه کافی تقویت نشده‌اند از وزنه‌های سنگین استفاده می‌کنند که در نهایت به انقباض شدید در فیبرهای عضله و در نهایت آسیب‌دیدگی در این قسمت‌ها منجر می‌شود. ورزشکاران باید دقت کنند که مقدار وزنه باید به تدریج افزایش پیدا کند تا از بروز آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.
پارسانژاد تشریح کرد: این اختلال اغلب به ایجاد کبودی و درد شدید در قسمت آسیب دیده منجر خواهد شد و عملکرد عضله را مختل می‌کند.
این فیزیوتراپیست ادامه داد: ایجاد پارگی بر اثر کشش زمانی ایجاد می‌شود که فرد بدون آمادگی، کششی بیش از آستانه تحمل عضله به آن وارد کند که شیوعی کمتر نسبت به پارگی بر اثر فشار دارد.
وی بیان کرد: برای پیشگیری از بروز چنین اختلالاتی گرم و سرد کردن پیش از ورزش را فراموش نکنید؛ پیش از انجام هر نوع ورزشی بدن شما نیاز دارد با انجام ورزش‌های هوازی مانند استفاده از دوچرخه ثابت، تردمیل و تجهیزات مشابه آن گرم شود.
پارسانژاد افزود: بهتر است قبل از انجام حرکات قدرتی مقداری کشش در عضلات تحت فشار ایجاد کنید و میزان وزنه را برای انجام تمرینات پرفشار به مرور افزایش دهید؛ انجام این‌گونه تمرین‌ها تخصصی به نظارت یک فیزیوتراپ ورزشی نیاز دارد تا شما را در این امور همراهی کند.
این فیزیوتراپیست درباره راه‌های درمان این اختلال گفت: درمان‌های پارگی عضله با توجه به شدت آن متفاوت است؛ پیش از هر چیزی بی حرکت کردن عضله آسیب دیده و استفاده از یخ می‌تواند به درمان آنها کمک کند؛ اگر آسیب دیدگی سطحی باشد استفاده از درمان‌های فیزیوتراپی و استفاده از تجهیزات مختلف می‌تواند کمک کننده باشد اما در درجات بالاتر پارگی عضله، نیاز به جراحی وجود دارد.
وی تصریح کرد: گاهی پارگی عضله به تجمع خون در بخش آسیب دیده و در نهایت ایجاد رسوب‌های کلسیمی در بین فیبرهای عضله منجر می‌شود؛ این رسوبات کلسیمی انعطاف‌پذیری را از عضله گرفته و باعث می‌شوند حتی پس از بهبودی کامل عضله قابلیت کششی کمتر داشته باشد و در نهایت پارگی مجدد در آن ایجاد شود.
پارسانژاد یادآوری کرد: در صورت انجام درمان اصولی و تمرین‌های توانبخشی فرد آسیب دیده می‌تواند پس از سه ماه توانایی حرکتی خود را به دست آورده و به ورزش حرفه‌ای بازگردد.
انتهای پیام/
