دانشمندان معتقدند ویتامین D برای زنده ماندن حیاتی است؛ اما زنی که اثری از این ویتامین در گردش خونش وجود ندارد، نزدیک به ۶ دهه عمر کرده است.
در سال ۱۹۹۲ یک زن ۳۳ سالهی لبنانی به کانادا مهاجرت و به پزشک مراجعه کرد. او دچار قوز شده بود و قدرت حرکتش در بخش تحتانی کمر، گردن، شانهها و رانها محدود شده بود. پزشک او، دکتر ریموند لوکونیا وی را مبتلا به روماتیسم ستون فقرات یا اسپوندیلیت آنکیلوزان تشخیص داد؛ بیماری مزمنی که موجب میشود مهرهها در ستون فقرات آمیخته و جوش بخورند.
حدود ۸ سال بعد، زن دچار شکستگیهای متعددی در دندهها، پا، بازوی راست و ران راست خود شد. پزشک از او خواست که مکمل ویتامین D مصرف کند ولی آن هم اثری نداشت: آزمایشها نشان میدادند که هیچ اثری از مکمل ویتامین D در جریان خون او وجود ندارد. این بهنظر غیرممکن بود. تصور میشود ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان ضروری است و بهطور معمول مصرف مکملها پس از یک جراحت استخوانی یا شکستگی برای تسریع فرایند ترمیم استخوان توصیه میشود. چرا این مادهی ضروری اصلا در سیستم گردش خون این زن دیده نمیشد؟ دکتر پاتریک فریرا متخصص ژنتیک پزشکی که این مورد را بررسی میکرد، به این موضوع مشکوک بود که شاید کلید حل این معمای پزشکی پروتئین متصلشونده به ویتامین D باشد اما براساس دانش پزشکان، فقدان این پروتئین باید موجب مرگ انسان شود.
مقالههای مرتبط:دکتر فریرا خواست این فرضیه را آزمایش کند ولی در تأیید اینکه پروتئین متصلشونده به ویتامین D واقعا در سیستم گردش خون این زن وجود دارد یا نه، به مشکل برخورد. پژوهشگران نمونههای خون این زن را به آزمایشگاههایی در اروپا و ونکوور فرستادند اما این آزمایشها نشان میداد که سطح پروتئین متصلشونده به ویتامین D طبیعی است. وقتی دکتر فریرا بازنشسته شد، این مورد را به همکارش دکتر جولین مارکادیر متخصص ژنتیک بالینی در مؤسسهی پژوهشی بیمارستان کودکان آلبرتا سپرد. مارکادیر نویسندهی اصلی پژوهشی است که ماه گذشته در مجلهی The New England Journal of Medicine منتشر شد. خوشبختانه برای دکتر مارکادیر، پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در سیاتل بهموقع روشی حساستر برای تشخیص این پروتئین توسعه دادند. دکتر اندرو هوفنیگل و همکارانش موافقت کردند که این نمونهی خون را آزمایش کنند و متوجه شدند که نه ویتامین D و نه پروتئین متصلشونده به ویتامین، هیچکدام در نمونه خون حضور نداشتند. دکتر هوفنیگل گفت:
وقتی شما درمورد زیستشناسی ویتامین D فکر میکنید، چنین چیزی نباید باشد. فرد نباید در چنین شرایطی زنده بماند.
رادیوگرافی رنگی سه دندهی شکسته بیمار
مارتین هویسون متخصص غدد درونریز در دانشگاه بیرمنگام در انگلستان که در این مطالعه مشارکتی نداشته است، میگوید که این مورد در نوع خود اولین مورد است. چگونه این زن توانسته است حدود ۶ دهه بدون مادهای که برای زندگی انسان ضروری درنظر گرفته میشود، زنده بماند. درحالیکه پروتئین متصلشونده به ویتامین D با ملکولهای ویتامین D موجود در گردش خون اتصال برقرار میکند، این ملکولهای آزاد ویتامین D هستند که برای رشد استخوانها اهمیت زیادی دارند. دکتر جوآن منسون متحصص غدد درونریز و پژوهشگر اصلی آزمایش ویتامین D و امگا ۳ در بیمارستان زنان بوستون میگوید:
مقدار ویتامین D مورد نیاز، ممکن است بسته به اندام بدن متفاوت باشد.
در این مورد، مقدار ویتامین D آزادی که این زن از رژیم غذایی یا مواجهه با نور خورشید دریافت میکرد، برای توسعهی استخوانها و زنده نگداشتن آنها کافی بوده است.
و هنوز سوالی درمورد مقدار مورد نیاز ویتامین D وجود دارد. اگرچه برخی از پژوهشهای اخیر نشان میدهند که ممکن است مقدار ویتامین D ازنظر تراکم استخوان، شکستگیها یا افتادن در زمان سالخوردگی چندان اهمیتی نداشته باشد، دکتر الن فانگ مدیر کلینیک تراکم استخوان مؤسسهی پژوهشی بیمارستان کودکان اوکلند در کالیفرنیا میگوید:
من فکر نمیکنم که این، مورد محکمی برای تأیید نیاز کمتر به ویتامین D باشد اما بهسادگی نشان میدهد که چگونه بدن میتواند خود را دربرابر محدودیت پروتئین متصلشونده به ویتامین D سازگار کند. اگرچه این موضوع درنهایت او (بیمار) را گرفتار کرد.