۸۴۵۳۱۳
۱۰۳۹ بازدید
وبسایت نود: احتمالا زمانی که افرادی مثل گوستاو فلوبر با رمان‌هایی مثل مادام بواری در حال پایه‌گذاری و معرفی سبک محبوب رئالیسم در نویسندگی بودند، شاید باورشان نمیشد در آینده افرادی مثل مارکز با اعتلای این سبک و تغییر آن به رئالیسم جادویی در کتاب‌هایی مثل صد سال تنهایی پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین رمان‌ها را خواهند نوشت.
تا آنجا که کتاب کوری اثر جوزه ساراماگو در اواخر قرن بیستم با تکیه بر همین سبک اعتلا یافته نوبل ادبیات گرفت. زمانی هم که رینوس میشه از توتال فوتبال دیدنی و جذابش در آژاکس و تیم ملی هلند رونمایی می‌کرد، شاید باور نمی‌کرد یوهان کرایف خواهد آمد و فلسفه فوتبالش را به شکلی جادویی و ویرانگر ارتقا خواهد بخشید.
مردی که در کسوت مربی‌گری بارسلونا را ۴ بار پیاپی قهرمان اسپانیا کرد و در سال ۱۹۹۲ به بام اروپا رساند. اما یوهان کبیر به ادامه سبک رینوس میشل مختصر نمی‌شود و امروز چیزی که بیش از همه یادآور این مهاجم و سرمربی هلندی است آکادمی معتبر و موفق لاماسیا در بارسلونا می‌باشد.
بدون تردید ظهور ستاره‌هایی مثل مسی، ژاوی و اینیستا و ستاره‌هایی که در آینده از این آکادمی به فوتبال معرفی خواهند شد مرهون بنیان‌گذار آن و کسی است که امروز یکشنبه، ۴ فروردین ۱۳۹۸ سومین سالگرد درگذشتش است. مردی که برای نپذیرفتن و تغییر دادن و جسور بودن ساخته شده بود.
حتی با وجود رقابت بی‌انتهای رونالدو و مسی، علیرغم پیشرفت آکادمی‌های فوتبال و جذابیت‌های رسانه‌ای و تجاری جدید و بالاخره با وجود موفقیت یکی از پسران لاماسیا و برنده شدن عناوین متعدد توسط پپ گواردیولا باز هم فوتبال دلش برای فیلسوفش و تناقض‌گویی‌هایش تنگ خواهد شد.
قطعا طبق گفته‌اش “شانس هم برای خودش منطقی دارد” که مرد سال فوتبال اروپا از معدود بازیکنان بزرگی بود که مربی بزرگ یا حتی بزرگ‌تری شد. گفته بود “به من یاد داده‌اند هر چیزی را قبول نکنم و قبول هم نکردم”. بله حد و مرزها و چارچوب‌ها را قبول نمی‌کرد و بخاطر همین بود که موفق به زدن ۶ گل در یک مسابقه شد و سه بار آژاکس را قهرمان اروپا کرد.
تیکی‌تاکای بارسلونا که تاثیرش در فوتبال جهان و اروپا کاملا واضح است از اختراعات ارسطوی فوتبال است که امروز آن را با اشتباه به گواردیولا نسبت می‌دهند. هر چقدر هم ستاره‌های امروز چه در زمین و چه روی نیمکت درخشش آنها به ساختن مجسمه‌هایشان منجر شود هنوز هم تنها کسی که هم درون زمین و هم روی نیمکت مستحق داشتن تندیس است، کسی به جز گلزن آژاکس و بارسلونا و تئورسین بزرگ این باشگاه‌ها؛ یوهان کرایف نیست.
