علی محتشمی متخصص اطفال در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره علائم نگران کننده در راه افتادن و مهارت راه رفتن کودک، اظهار کرد: چنانچه کودک تمام مدت بر روی انگشتان پا قدم بردارد ممکن است دارای مشکل فیزیکی کوتاه بودن تاندون آشیل باشد؛ این مسئله مانع از این می‌شود که کودک کف پای خود را به طور کامل روی زمین بگذارد، همچنین امکان دارد این مشکل به علت بیماری دیگری مثل فلج مغزی خفیف باشد.
این متخصص داخلی بیان کرد: پا‌های کودکان ممکن است هنگام راه رفتن به طرف داخل خم شود، این مسئله تقریبا برای کودکان عمومیت دارد و به تدریج و بالا رفتن سن برطرف می‌شود، اما اگر پس از مدتی این مشکل برطرف نشد با پزشک متخصص مشورت کنید.
بیشتر بخوانید: ۹ روش شناسایی بیماری اوتیسم در نوزادان به وسیله والدین
محتشمی ادامه داد: همچنین کودک ممکن است در اولین سال از زندگی خود پا‌های پرانتزی شکل داشته باشد، اما پا‌های او باید تا سن ۲ سالگی کاملا صاف شده باشند در غیر این صورت شما باید با پزشک مخصوص ارتوپدی مشاوره داشته باشید.
علل تاخیر در راه افتادن کودکانوی بیان کرد: برخی مشکلات موجود در عضلات و استخوان‌بندی و همچنین قدرت عضلات باعث دیر راه افتادن کودک می‌شود؛ بیماری‌های نادری مثل فلج اطفال یا سندرم‌هایی مثل دان یا دیستروفی عضلانی که در آن عضلات به‌طور مادرزادی تحلیل می‌روند، زمینه این تاخیر را به وجود می‌آورند.
این متخصص داخلی تشریح کرد: تاخیر در تکامل سیستم عصبی حرکتی، اختلال در یادگیری به دلیل تاخیر در بقیه موارد تکامل، مثلا رشد کودک در تمام مراحل زندگی تاخیر داشته است، دیر توانسته گردن خود را نگه دارد، دیر نشسته و دیر شروع به چهار دست و پا رفتن کرده؛ ممکن است باعث دیر راه افتادن کودک شود.
وی ادامه داد: در این کودکان که تاخیر در بقیه موارد تکاملی داشته‌اند، دیر راه افتادن دور از انتظار نیست، اما این حرف در صورتی صدق می‌کند که مشکل زمینه ژنتیکی نداشته باشد و بیماری خاصی باعث آن نشده باشد، معمولا با کار درمانی و کمی کمک می‌توان در بهبود این روند تاثیر گذاشت.
بیشتر بخوانید: راه رفتن کودکان با نوک پنجه، نشانه ای از بیماری اوتیسم
تاثیر فاکتور‌های محیطی بر تاخیر در راه رفتن کودکمحتشمی با اشاره به اینکه فاکتور‌های محیطی هم می‌توانند باعث تاخیر در راه رفتن شوند، گفت: بچه‌هایی که از نظر عاطفی مشکل داشته باشند و اصلا به آنها در بلند‌شدن و راه رفتن کمک نشده باشد، کودکانی که مادران افسرده دارند که فقط فرزندشان را مانند عروسک در آغوش می‌گیرند یا فقط به فکر غذا دادن به او هستند، دیرتر راه می‌افتند.
وی یادآوری کرد: کودکانی که به‌علت‌های خاص مدام بستری باشند و اجازه فعالیت به آنها داده نشده باشد یا بیماری راشیتیسم به‌دلیل کمبود ویتامین D دارند، ممکن است با تاخیر راه بیفتند.
انتهای پیام/
