تا پیش از این، برای پیدا کردن کار باید صبح زود خودمان را به دکه روزنامه می‌رساندیم و صفحه آگهی‌های آن را بالا و پایین می‌کردیم.
سلب مسئولیت: تحریریه‌ی زومیت در تهیه این محتوای تبلیغاتی نقش نداشته و مسئولیتی در قبال صحت آن ندارد.
پیش از این، برای فروختن وسایل خانه باید منت سمسار را می‌کشیدیم تا زندگیمان را به قیمت بسیار کمی بخرد یا برای وسایل الکتریکی که تنها یک بار به آن نیاز داشتیم باید هزینه زیادی پرداخت می‌کردیم و آن را گوشه دفتر کارمان می‌انداختیم.
آن زمان، هنوز در ذهن‌ها ظرفیتی به نام خرید و فروش وسایل دست‌دوم به‌صورت اینترنتی باز نشده بود. این در حالی است که وسایل دست‌دوم سرمایه پنهان زندگی ما هستند و با فروش آنها می‌توان هزینه خریدهای بعدی را جبران کرد. برای مثال در ۶ ماه اخیر وسایل مربوط‌به خانه، لوازم الکتریکی و وسایل شخصی در رتبه‌های دوم، سوم و چهارم آگهی‌های سایت دیوار قرار داشتند.
آگه‌پردازان هوشمند یا همان سایت دیوار، شبیه به یک بازارچه محلی است که هر روز هزاران نفر زیر سقف آن یا چیزی می‌خرند یا چیزی به فروش می‌گذارند. این سایت نمونه‌های مشابه خارجی زیادی دارد. برای مثال سایت ای-بی در آمریکا در دهه ۹۰ میلادی کار خودش را با فروش یک دستگاه فتوکپی شکسته به مردی که می‌گفت کلکسیونر دستگاه‌های فتوکپی شکسته است، آغاز کرد.
سایت آمازون هم که به فروش کتاب آنلاین یا کتاب دست‌دوم شهرت دارد، حدود همان سال‌ها پا به بازار گذاشت. این سایت اوایل فقط یک پایگاه خرید و فروش اینترنتی کتاب بود اما امروز دیگر به‌جز کتاب، محصولات دیگری مثل پخش‌کننده دی وی دی، MP3player، انواع نرم‌افزار، بازی ویدئویی، وسایل الکترونیکی، زیورآلات، مبلمان، غذا، اسباب بازی و پوشاک هم می‌فروشد.
شبیه‌ترین سایت خارجی به سایت دیوار یا آگه‌پردازان هوشمند را باید سایت Craigslist بدانیم که بنیادش سال ۱۹۹۵ میلادی پایه‌گذاری شد و کم‌کم کشورهای دیگری هم زیرمجموعه خود تعریف کرد؛ طوری که امروز حتی آگهی‌هایی هم به زبان فارسی در این وبسایت پیدا می‌شود.
letgo در رده دوم شباهت زیادی به دیوار یا همان شرکت آگه‌پردازان هوشمند دارد. از لباس تا کتاب، از وسایل خانه تا فیلم، وسایل ورزشی، خانه و هرچیزی که فکرش را بکنید اینجا فروخته می‌شود. همچنین به خاطر مبادله چهره به چهره، دو طرف این قرارداد مجبور به پرداخت هزینه‌های حمل‌ونقل نیستند.
وبسایت دیگری به نام OfferUp دقیقا همین کاری را انجام می‌دهد که دیوار یا سایت‌های دیگر انجام می‌دهند؛ با این تفاوت که افراد می‌توانند پروفایل خودشان را با دادن شماره تلفن، گواهینامه رانندگی، پروفایل فیسبوک و آدرس به سایت معتبر کنند تا یک تیک آبی‌رنگ کنار اسمشان قرار بگیرد.
همچنین سایت دیگری به نام sell.com، اجازه فروش هر چیزی را به کاربرانش در مدت ۳۰ روز می‌دهد. بعد از ۳۰ روز باید با پرداخت یک هزینه جزئی، آگهی را در آن ماندگار کرد. این سایت مانند سایت دیوار هم شبیه به یک چندشنبه بازار است که در آن می‌توان هم دمپایی و دکمه لباس خرید و هم آخرین لپ‌تاپ یا آخرین خودروی وارداتی؛ با این تفاوت که برخلاف بسیاری از وب‌سایت‌های مشابه مانند پوشمارک، هیچ کمیسیونی دربرابر این واسطه‌گری دریافت نمی‌کند. سایت poshmark برای خریدهای کمتر از ۱۵ دلار، حدود سه دلار و برای خریدهای بالاتر از آن ۲۰ درصد کمیسیون می‌گیرد. پوشاک زنان اصلی‌ترین کالای قابل معامله در این سایت است اما به‌ندرت در آن پوشاک کودکان یا آقایان را هم به فروش می‌گذارند.
علاوه‌بر poshmark، برخی از وب‌سایت‌های مشابه، خدمات خودشان را محدودتر کرده‌اند. برای مثال وبسایت Gone از مشتری‌هایش می‌خواهد تا نگاهی به گوشه‌گوشه خانه بیاندازند و وسایل الکتریکی که دیگر به آن احتیاجی ندارند بفروشند. این وسایل می‌تواند شامل گوشی تلفن، اسمارت واچ و حتی لپ‌تاپ بشود؛ یعنی دقیقا کاری که سایت دیوار در قسمت لوازم الکترونیکی انجام می‌دهد.
