به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مصطفی گندمکار کارگردان سینما این روز‌ها فیلم کوتاه «آلان» را در بخش هنر و تجربه در اکران دارد. ما با این کارگردان در خصوص فیلمش و حوزه‌های دیگری از سینما گفتگویی انجام دادیم که می‌خوانید؛
آقای گندمکار؛ ایده اصلی «آلان» از کجا آمد و چه دغدغه‌ای باعث ساخت آن شد؟
پس از انتشار خبر دردناکی مبنی بر غرق شدن «آلان» کودک مهاجر سوریه‌ای در رسانه‌های خارجی و داخلی که تصویرش به شدت مرا متاثر کرد، به این فکر کردم که فیلمی با موضوع مهاجرت و آوارگی ناشی از جنگ‌های اخیر خاورمیانه بسازم. بزرگترین دغدغه من برخورد‌های نظامی و غیر انسانی بود که در سرتا سر اروپا با مهاجران و آواره‌های جنگی عراق و سوریه می‌شود. طوری با آن‌ها برخورد می‌شد که انگار شایسته این آوارگی هستند! انگار آواره و بی هدف به دنیا آمده اند! در حالی که همه ما می‌دانیم این آواره‌ها پیش از این صاحب خانه، زندگی، فرزند، امید و آرزو بودند، اما این جنگ ناخواسته و جنگی که به آن‌ها تحمیل شد، آن‌ها را از رویا‌ها، خانه هایشان و زندگی هایشان دور کرد. در نتیجه تصمیم گرفتم فیلمی بسازم که بیشتر به زندگی پیش از آوارگی این مردم تاکید کند؛ به عشق و امید و رویا‌ها و آرزوهایشان.
مهمترین و یا سخت‌ترین بخش تولید این اثر چه بود؟
یکی از سخت‌ترین قسمت‌ها برای من فرآیند جذب بودجه و تولید بود. از آن جهت که این فیلم، مورد حمایت هیچ ارگانی قرار نمی‌گرفت، چون ارگان‌های دولتی کاملاً سلیقه‌ای و ایدئولوژیک به قضیه نگاه می‌کنند و خیلی از مطالبی که هم راستا با آن‌ها نباشد را حمایت نمی‌کنند. در نتیجه بودجه را به واسطه تلاش‌های خودم و بخش خصوصی فراهم کردیم؛ اما مهمترین و سخت‌ترین مسئله بخش تولید بود. چون فیلم نیاز به نابازیگر داشت و بازیگران بومی که بتوانند آن حس و حال را داشته باشند. ازطرفی برای من جغرافیای فیلم اینطور باید تعریف و اعمال می‌شد که تا جایی که ممکن است کرد ایرانی احساس نشود. ما هویت کردی بودن آن‌ها را ببینیم. با این تفاسیر و از آنجایی که شرایط تولید در سوریه و عراق مشکل بود، روستای هم مرز با ترکیه و عراق در ایران را پیدا کردیم که به لحاظ اتمسفر شبیه آنجا بودند. قطعاً راضی کردن این مردم برای حضور و بازی در فیلم و متقاعد کردنشان و تمرین کردن با آن‌ها در شرایط مالی بد مشکل آفرین بود. اما مردم روستای صادق آباد از شهر اشنویه واقعا همدلی کردند و بالاخره این اتفاق افتاد.
آیا بهتر نیست بستر اکران فیلم‌های کوتاه بیشتر فراهم شود و هنر و تجربه در این زمینه چه کمکی کرده است؟
قطعا در مورد اکران و حمایت فیلم کوتاه می‌توان در قدم اول گامی که هنر و تجربه برای نمایش فیلم‌های کوتاه در یکسال اخیربرداشته، به فال نیک گرفت. چون حرکت نوپا و خوبی است که شکل گرفته و از آن طرف تا بین مخاطبان و علاقه‌مندان فیلم کوتاه فراگیر شود، قطعاً پروسه زمانبری می‌شود. اما ایراداتی هم دارد و آن این است که باید ظرفیت‌های بیشتر تبلیغاتی در اختیار بخش فیلم‌های کوتاه قرار بگیرد. هنر و تجربه با توجه به سایت و فضا‌های مجازی که در اختیار دارد، تلاشش را می‌کند، اما هم تعداد فیلم‌ها زیاد است و هم وسعت رسانه در آن حد نیست که بتواند به خوبی همه را پوشش دهد. در نتیجه این موضوع مستلزم حمایت دیگر ارگان است. خود سینما‌ها و شاید ارگان‌های بهتر و بزرگتر که بتوانند در بیشتر دیده شدن فیلم‌های هنر و تجربه و فیلم‌های کوتاه کمک کنند. از سویی شاید عامل حمایت کننده دیگر حضور چهره‌های شاخص است. در کل حرکت هنر و تجربه خوب است؛ اما ضعیف و نوپا است و مشکل اساسی آن اینجاست که بخش عمده تبلیغات به دوش فیلمساز‌ها است و این بعضاً به فراخور مشغله فیلمساز‌ها ممکن است جواب ندهد یا بدهد. امیدوارم در آینده یک سیاست تبلیغاتی مشخص‌تر و جدی تری در نظر گرفته شود که فکر می‌کنم برای آینده فیلم‌های کوتاه تاثیر بسیار مثبتی خواهند گذاشت.
به جدیدترین فعالیت خود اشاره کنید.
شما وقتی این سوال را از هر فیلمساز بپرسید یا می‌گوید فیلمنامه‌ای در دست نگارش دارم یا می‌گوید فیلمنامه ام آماده است و دنبال بودجه ام. قطعا من از این قاعده مستثنی نیستم. من هم در بخش فیلم کوتاه فیلمنامه‌ای دارم که تلاش می‌کنم ساخته شود. بخصوص در این شرایط اقتصادی که ارگان‌ها هم راستا نیستند و عذر و بهانه‌هایی برای نداشتن بودجه دارند و دوباره تنهایی ما و پیدا کردن بودجه. در زمینه فیلم بلند حدود دو سال است که فیلمنامه‌ای دارم که مورد تایید چند تهیه کننده است، ولی متاسفانه مشکل سرمایه و بودجه مانع از ساخته شدن این اتفاق شده است. در کل برای سال آینده یک فیلم کوتاه در دست تولید دارم و پیگیری‌های فیلم بلند. در این شرایط بد فقط باید امیدوار باشیم و دنبال معجزه برای جذب بودجه.
امیدوارم نسل جدیدی که از سینمای کوتاه می‌آیند و سعی در ساخت فیلم‌های بلند دارند و تلاش می‌کنند خود و هنرشان را عرضه کنند، مورد حمایت ارگان‌ها و سرمایه گذار‌ها قرار بگیرند تا شاید پوست اندازی جدید سینما باعث رشد و ترقی سینمای ایران گردد.
انتهای پیام/
