جمهوری تووا در جنوب سیبری و هم مرز با شمال مغولستان است. مرکز آن شهر کیزیل و جمعیتی در حدود ۳۰۰ هزار نفر دارد. فاصله تووا تا مسکو ۴۶۰۰ کیلومتر است و هیچ پرواز مستقیمی از مسکو به تووا وجود ندارد. برای رسیدن به این منطقه باید با هواپیما به شهر آباکان رفت و بعد مسیری ۵ ساعته را با اتوبوس طی کرد.
مردمان تووا و شمن‌ها
یک ویژگی جالب منطقه تووا زندگی اهالی به شکل سنتی است. گروهی از ساکنان کهن این سرزمین شمن‌ها هستند که زندگی کوچ‌نشینی دارند. اکثر شمن‌های باقی‌مانده در تووا حالا در یک روستای کوچک زندگی می‌کنند. شمن‌ها می‌گویند قدرت ارتباط با دنیاهای دیگر را دارند که البته اثبات آن کار آسانی نیست. زندگی مردم تووا ترکیبی از سنت‌های چینی، روسی و مغولی است.
وزیر دفاع روسیه، سرگئی شویگو متولد تووا است و پدرش هم تووایی بود. سرگئی شویگو در دو سفر پوتین به منطقه در تعطیلات همراهش بود.
الحاق تووا به شوروی و اعلان جنگ با آلمان نازی
جمهووری تووا تا حدود ۱۰۰ سال قبل، کاملاً مستقل بود اما در دوره‌های زمانی قبل از آن، بخشی از چین و مغولستان محسوب می‌شد. مرزهای منطقه هم یا دقیق مشخص نبود یا در بخش‌هایی اصلاً هیچ مرزی وجود نداشت.
در دهه‌ی ۱۸۸۰ چین به روس‌ها اجازه داد در این منطقه ساکن شوند و روس‌ها برای تجارت احشام و استخراج طلا شروع به مهاجرت به این منطقه کردند. در سال ۱۹۱۲ بعد از انقلاب شینهای، تووایی‌ها از امپراتور نیکلای دوم خواستند که سرزمین تووا به روسیه تزاری ملحق شود و در نهایت در سال ۱۹۱۴ این الحاق انجام شد.
چینی‌ها به این الحاق معترض بودند اما در آن زمان، جنگ جهانی اول شروع شده بود و به این اعتراض‌ها توجه زیادی نکردند. حکومت آخرین تزار روسیه در سال ۱۹۱۸ سقوط کرد و در نتیجه تووا هم دوباره انسجام خود را از دست داد. تووا به سه بخش تقسیم شد و به کنترل مغول‌ها، ارتش سفید و فرماندهان محلی افتاد.
بعد از موفقیت انقلاب بولشویک‌ها، ترجیح دادند این منطقه را مستقل بشناسند چون نمی‌خواستد روابط چین و روسیه را از این هم بدتر کنند. با این حال، جمهوری جدید تووا که در سال ۱۹۲۱ شکل گرفت بسیار وابسته به شوروی بود. تحت تاثیر شوروی بودن باعث شد کمونیست‌های محلی هم حکومتی شبیه حکومت استالین را در این منطقه بسازند.
سرانجام در دهه‌ی ۱۹۳۰ تلاش جوان‌هایی که در مسکو تحصیل کرده بودند نتیجه داد و آن‌ها توانستند رهبران را از کار برکنار کنند. مبارزه نسل جدید با بی‌رحمی با اشراف، بودایی‌ها و شمن‌های محلی هم به همین شکل پیش رفت و هرکسی که ایدئولوژی جدید را قبول نداشت، می‌کشتند.
تووا در جنگ با هیتلر
در سال ۱۹۳۲، سالچاک توکا نخست وزیر جمهوری تووا شد و از همان ابتدا اعلام کرد که رویای پیوستن کشورش به شوروی بزرگ را دارد. در اثبات وفاداری او به شوروی کمونیست همین بس که اولین دولتی بود که حمایتش را از شوروی در مقابل حمله‌ی آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم اعلام کرد. کشوری ۹۰ هزار نفری که علیه نازی‌ها اعلام جنگ کرد! گفته می‌شود وقتی هیتلر این خبر را شنید هیچ واکنشی نشان نداد چون نتوانست آن را روی نقشه پیدا کند. البته شاید هیچ وقت تلاش هم نکرد آن را پیدا کند.
اگر جوک‌ها را کنار بگذاریم، در واقعیت تووا هرچه در توان داشت برای حمایت از جنگ در اختیار شوروی گذاشت. تمام ذخایر طلا را به شوروی اهدا کرد و ۸ هزار نفر هم به ارتش شوروی ملحق شدند.
تلاش سالچاک توکا قبل از پایان جنگ جهانی دوم نتیجه داد و دولت شوروی با الحاق این منطقه به روسیه کمونیستی موافقت کرد. تووا حتی بعد از فروپاشی شوروی هم بخشی از فدراسیون روسیه باقی ماند. فرهنگ و سنت‌های شمنیست‌ها همچنان باقی ماند و حالا ولادیمیر پوتین برای تعطیلات به تووا می‌رود.
منبع:لست سکند
2121
