۸۲۲۶۰۶
۶۹۵ بازدید
دایناسور، پرنده دودو (dodo bird) و ببر تاسمانی چه چیز مشترکی دارند؟ همه منقرض شده‌اند. در تاریخ سیاره ما گونه‌های بی‌شماری آمده‌اند و رفته‌اند و بعضی بیشتر از بقیه رد پا به جا گذاشته‌اند.
وبسایت عجیبترین: دایناسور، پرنده دودو (dodo bird) و ببر تاسمانی چه چیز مشترکی دارند؟ همه منقرض شده‌اند. در تاریخ سیاره ما گونه‌های بی‌شماری آمده‌اند و رفته‌اند و بعضی بیشتر از بقیه رد پا به جا گذاشته‌اند. گاهی علت انقراض بعضی گونه‌ها ناشناخته است. برای فهم و توضیح این انقراض‌ها، معمولاً دانشمندان با نظریه‌های بی‌شماری کار می‌کنند و به طور مداوم به دنبال اطلاعات بیشتر برای فهم این اسرار هستند. در ادامه بعضی از مرموزترین انقراض‌های تاریخ آورده شده‌است.۷. ملخ کوه‌های راکی
وقتی به انقراض فکر می‌کنیم دایناسورها، پرنده‌های دودو و دیگر موجودات بزرگ به ذهن می‌آیند، اما حشرات هم منقرض می‌شوند، آن هم در زمانی نسبتاً کوتاه. بین سال‌های ۱۸۷۳ و ۱۸۷۷ هجوم بزرگ ملخ‌های کوه‌های راکی، با غارت محصولات نواحی غرب مرکزی ایالات متحده، صد‌ها میلیون دلار خسارت به بار آورد. کمتر از ۳۰ سال بعد آنها منقرض شدند.
چه شد؟ بیشتر تئوری‌ها به تغییرات آب‌وهوایی وسیع اشاره دارند. اما شواهد می‌گوید که تعداد بی‌شماری تخم‌های این ملخ طی شخم زدن و آب یاری زمین توسط کشاورزانی که ملخ‌ها آنها را می‌ترساندند از بین رفته است. بعضی دانشمندان باور دارند که نبود تنوع ژنتیکی هم به مشکلات ملخ‌ها افزوده است.
بین ۲۸ و ۱٫۵ میلیون سال پیش، مگالودون (megalodon) یا بزرگ دندان در اقیانوس‌های زمین حکم‌رانی می‌کرد. این کوسه وحشتناک بزرگ که وال‌های غول‌آسا را با دندان‌های ۱۸ سانتی‌متری خود به عنوان شام می‌خورد، حدود ۱۸ متر طول و ۱۰۰ تن وزن داشت. برای مثال، کوسه‌های سفید بزرگ که نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده مگالودون هستند به ندرت به طول ۶ متر می‌رسند.
خب چه چیزی یک هیولا را در رأس زنجیره غذایی از زندگی ساقط می‌کند؟ نظریه‌ها فراوان است. یک نظریه ادعا می‌کند که مگالودون قادر به تحمل سرد شدن و پایین آمدن آب دریا در عصر یخی نبود، دوره‌ای در اواخر پیلوسن (Pliocene) و اوایل پلیستوسن (Pleistocene). نظریه‌ای دیگر مرگ کوسه را به نابودی وال‌های عظیمی که از آنها تغذیه می‌کرد نسبت می‌دهد.
به مدت ۲۵۰ هزار سال، ماموت پشمالو (Woolly Mammoth) در مناطق وسیعی زندگی می‌کرد که شامل آمریکای شمالی، اروپا و آسیا می‌شد. گروه کوچکی از آنها در جزیره رنگل در اقیانوس منجمد شمالی تا ۳۷۰۰ سال پیش زنده بودند در حالی که بقیه این غول‌های پشمالو ۱۰ هزار سال قبل از زیستگاه سیبریایی خود محو شده بودند.
یک نظریه قدیمی می‌گوید که انسان‌های اولیه این ماموت‌ها را تا زمانی که منقرض شوند شکار کردند. بعضی دانشمندان هم تصور می‌کنند که یک تغییر جهانی دمای هوا به سوی سرد شدن این غول‌ها را از پا در آورده است. اما احتمالاً هیچ متهم خاصی برای مواخذه وجود ندارد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۲ در نشریه ارتباطات طبیعی منتشر شد، ادعا کرد تلفیقی از عوامل مختلف به انقراض این ماموت‌ها منجر شده‌است.
بعد از این که چند صد سال پیش اروپایی‌ها در استرالیا مستقر شدند، این قاره دستخوش انقراض‌های بسیاری شد. بعضی موجودات به خاطر کار‌های پاک‌سازی زمین از بین رفتند، بعضی از غارت‌های روباه قرمز در امان نماندند، گونه‌ای که اولین بار در میانه سال‌های ۱۸۰۰ برای مقاصد شکاری به استرالیا آورده شد. با این حال به نظر می‌آید پوتوروی صورت پهن (broad-faced potoroo) قبل از ورود اروپایی‌ها ضربه بزرگی خورده است، اتفاقی عجیب بین گونه‌های تازه منقرض شده استرالیا.
محققان آخرین نمونه‌های پوتوروی صورت پهن را جمع‌آوری کردند، جانور کیسه‌داری که در حدود سال ۱۸۷۵ کمتر از ۲۵ سانتی‌متر طول داشته است. معلوم نیست این موجود چقدر بعد از این سال زنده بوده است. همچنین مشخص نیست چه چیزی در نهایت جانور را به لبه پرتگاه انقراض کشانده است، اما مطالعات شکار شدن توسط گربه‌های وحشی را محتمل می‌دانند، موجودی که از طریق کشتی‌های هلندی در قرن ۱۷ ام به استرالیا آمد.
آتلوپوس لانگروستریس (Atelopus longirostris) یک وزغ ساکن جنگل‌های مرطوب شمال اکوادور بود. وجود این جانور که نام خود را از پوزه درازش گرفته تا سال ۱۹۸۹ گزارش نشده بود. علت انقراض او هنوز مشخص نشده‌است، اما دانمشندان تصور می‌کنند بیماری قارچ دیگچه‌ای دوزیستان حتماً یکی از دلایل آن بوده است. در سال‌های اخیر این بیماری به عنوان قاتل قورباغه‌ها در جهان شناخته‌شده‌است، چیزی که نرخ مرگ بعضی گونه‌های دوزیستان را ۱۰۰ درصد افزایش داده است. محققان فکر می‌کنند باید در کنار این بیماری کشنده با تغییرات آب و هوایی و از دست دادن زیستگاه خود مبارزه می‌کرده است.
۲. پرنده فیلی
احتمالاً تصویر دودو نماد انقراض گونه‌ها است، اما تنها پرنده بی پروازی نبوده است که روی زمین زندگی می‌کرده است. پرنده‌های فیلی، که ساکنین ماداگاسکار آن حداقل ۴ نوع متفاوت داشتند، حزء بزرگ‌ترین پرنده‌های جهان هستند. آنها حدود ۳ متر ارتفاع و ۴۵۴ کیلوگرم وزن داشتند. لازم به ذکر است که شترمرغ‌های نر حداکثر به ارتفاع ۲٫۷ متر می‌رسند. مستندات نشان می‌دهد که این پرنده حداقل تا قرن ۱۷ ام وجود داشته است و محققان تصور می‌کنند آنها تا قرن ۱۸ به طور کلی منقرض شده‌اند.دو نظریه اصلی درباره مرگ پرنده‌های فیلی وجود دارد که انسان در هر دو دخیل است. بعضی محققان اعتقاد دارند که پرنده‌ها زیستگاه خود را از دست داده‌اند و انسان‌ها تخم‌های آنها را دزدیده‌اند، تخم‌هایی که ۱۵۰ برابر تخم مرغ‌های امروزی بوده است. دیگران تصور می‌کنند بیماری‌هایی که از پرنده‌های مهاجران به پرنده‌های فیلی انتقال یافته، جمعیت آنها را از بین برده است.
هیچ شمارشی از گونه‌های منقرض شده نیست که بدون اشاره به برادران انسان‌نمای ما کامل شود، نئاندرتال‌ها (Neanderthals). این که چرا ۳۰ هزار سال پیش نئاندرتال‌ها منقرض شدند یکی از بزرگ‌ترین بحث‌های دیرینه‌شناسی است. بعضی دانشمندان این ایده را دارند که زمستان آتشفشانی، توسط یک فوران بسیار بزرگ همراه با یک طلسم سرد، نئاندرتال‌ها را از بین برده است، موجوداتی که توان سازگار شدن با طبیعت را نداشتند. اما تحقیقات جدید این نظریه را رد می‌کند.
قاتل اصلی نئاندرتال‌ها احتمالاً انسان‌هایی با آناتومی مدرن بوده‌اند. حتی هنوز هم یک توضیح یکتا وجود ندارد. آیا امکان دارد انسان‌های اولیه دست به کشتار دسته‌جمعی زده باشند؟ یا تنها در رقابتی برای زندگی، نئاندرتال‌ها را از صحنه محو کرده‌اند؟ یا شاید تماس با دیگر انسان‌نماها، عوامل بیماری‌زایی را به میان کار آورد که نئاندرتال‌ها توان مقابله با آنها را نداشتند؟ رمانتیک‌ترین نظریه هم وجود دارد که در واقع چند شاهد ژنتیکی هم از آن پشتیبانی می‌کنند: نئاندرتال‌ها با انسان‌های اولیه زاد و ولد کردند و به گونه‌ای این کار باعث از بین رفتن آنها شد.
