یافته‌های جدید باستان‌شناسی در اردن نشان می‌دهد که مردم عصر حجر چطور خود را با محیط اطراف‌شان وفق میدادند و در کنار حیوانات وحشی زندگی می‌کردند.
انسان‌ها در طول عصر حجر در کنار گونه‌های مختلفی از حیوان‌ها در امتداد تالابی در وسط صحرای اردن زندگی می‌کردند. باستان‌شناسان طی حفاری این منطقه، تعداد زیادی ابزار و استخوان حیوان متعلق به ۲۵۰ هزار سال قبل پیدا کردند که نحوه‌ی زندگی مسالمت‌آمیز اجدادمان با تغییرات محیطی را نشان می‌دهد.
دکتر آمس پوکینس از دانشگاه بوستون، مسئولیت حفاری این منطقه را با کمک تیمی از پروژه بوم‌شناسی و باستان‌شناسی آزراک مارشس برعهده داشت. این تیم در طول کاوش‌های خود موفق به پیدا کردن استخوان‌ها و دندان‌های گونه‌های مختلفی از اجداد وحشی حیوان‌هایی نظیر شترها، فیل‌ها، اسب‌ها، کرگدن‌ها، بزهای کوهی و گربه‌های وحشی مدرن امروزی شدند. تعداد کم استخوان‌های کوچک و ضعیف منجر به نتایج محدودی درباره‌ی احتمال زندگی حیوان‌های کوچک‌تر در این منطقه شد.
مقاله‌های مرتبطپژوهشهای قبلی به شواهدی درباره‌ی شکار حیوان‌ها در این منطقه اشاره داشت که از پروتئین‌های خونی حیوان‌های مختلف روی ابزارهای عصر حجر به‌دست آمده بود. دکتر آمس پوکینس می‌گوید:
حاشیه‌ی این تالاب محل نوشیدن آب و چرای حیوان‌های بزرگ بود و درنتیجه فرصت‌های ایده‌آلی برای انسان‌های آن زمان فراهم می‌کرد تا به شکار بپردازند. هرچند احتمال داشت که این انسان‌ها با چالش‌هایی مثل مواجه شدن با شکارچیان دیگر نظیر شیرها و کفتارها نیز روبه‌رو شوند.
یافته‌های این پژوهش تاکید بیشتری بر پیشینه‌ی مهم این منطقه دارد. دکتر پوکینس ادامه می‌دهد:
مکان‌های زیادی در دنیا وجود دارد که اطلاعات چندانی درباه‌ی نحوه زندگی مردم و تکامل‌شان و همین‌طور نحوه سازگاری آنها با محیط‌زیست وجود ندارد. امیدوار هستیم که بفهمیم انسان‌ها در دوران عصر حجر چطور خود را با تغییرات محیطی انطباق میدادند.
