چرا نوجوانان دروغ مي گويند ، علل دروغگويي نوجوانان

خبرگزاري آريا –

مهمترين اصل در برخورد با يک نوجوان دروغگو، حفظ ارتباط با نوجوان است
با نوجوان دروغگو چه بايد کرد ؟ چرا نوجوانان پنهان کاري ميکنند ؟ در اينجا با مقاله اي درباره رفتار با نوجوانان ، برخورد مناسب با نوجوان دروغگو در خدمت شما هستيم. با ما همراه باشيد.
شايد تعجب کنيد، ولي تحقيقي که اين اواخر در بيش از ده هزار دبيرستان انجام شد، نشان داد که در طي ده سال گذشته تعداد نوجواناني که در طول سال يک يا دو بار به والدين شان دروغ گفته اند، تا ده درصد افزايش يافته است و جالب اينکه قريب به نود درصد اين نوجوانان، هنگامي که مشت شان باز مي شود و دروغ شان لو مي رود، بابت آنکه صداقت نداشته متاسف نمي شوند؛ بلکه آنها از اين بابت ناراحت مي شوند که نتوانسته اند خوب دروغ بگويند!
دروغگويي در نوجوانان به سه شکل اتفاق مي افتد:
۱٫ حذف حقيقت
۲٫ تحريف حقيقت به شکل گفتن نيمي از حقيقت
۳٫ دستکاري کردن حقيقت
چه بايد کرد؟
صرف نظر از اينکه نوجوان شما به چه دليل دروغ مي گويد و از کدام يک از شيوه هاي بالا استفاده مي کند، شما در برابر دروغگويي او چاره اي نداريد جز اينکه:
۱٫ ابتدا خوب گوش کنيد، سپس واکنش نشان دهيد.
تصور کنيد با صحنه اي مواجه شده ايد که برايتان غير قابل باور است؛ مثلاً نوجوان تان را در جمع دوستانش، سوار بر يک ماشين مي بينيد که با سرعت غير مجاز در حال ويراژ دادن به خيابان است.
به طور حتم اين بدين معناست که فرزند شما، در تمام فعاليت هاي غير اخلاقي آن گروه(مثلاً سيگار کشيدن) نيز شرکت داشته يا دارد؛ البته بايد پذيرفت که اگر در چنين کارهايي شرکت نداشته، حداقل در معرض خطر اقدام به آن قرار گرفته است.
قطعاً حق با شماست، اما تا زماني که مطلب کاملاً روشن نشده باشد، شما نمي توانيد به حقيقت پي ببريد و قضاوت کنيد. شما تنها زماني مي توانيد حقيقت را کشف کنيد که با دقت به سخنان فرزند نوجوان تان گوش دهيد. نگران نباشيد؛ شما به عنوان يک فرد بالغ و يک والد با تجربه، مي توانيد حقيقت را به وضوح در بسياري از نکته ها، حرف ها، باورها و دفاع هايي که نوجوان تان در هنگام صحبت با شما ابراز مي کند، پيدا کنيد (البته بدون احساساتي شدن و تحقير آنها).
اگر احساس کرديد که نوجوان شما براي سرپوش گذاشتن بر روي حقيقت، سکوت کرده است، منتظر نمانيد؛ براي آنکه هر چه سريع تر ميزان صدمه و آسيب وارده را بررسي کنيد، خودتان پيش قدم شويد و پرسش هاي زيرکانه و دقيقي را در موقعيت هاي مناسب مطرح کنيد. اگر احساس کرديد که حقيقت همچنان پنهان مانده، کمي صبر کنيد و زمان بدهيد تا ببينيد چه اتفاقي مي افتد(مثلاً يک روز). جالب است بدانيد که بهترين پادزهر در برابر طفره رفتن هاي نوجوانان، صبر است.
۲٫ مُتهم نکنيد؛ زيرک باشيد و غير مستقيم عمل کنيد.
مهمترين اصل در برخورد با يک نوجوان، حفظ ارتباط با نوجوان است و از آنجا که اتهام بستن(درست يا غلط) يا سختگيري هاي بي مورد، اين ارتباط را قطع مي کند، مطلقاً توصيه نمي شود. دقت کنيد که تحت هيچ شرايطي پدر و مادر نبايد آمرانه و مستبدانه با نوجوان برخورد کنند، زيرا نوجوان در پي فرآيندهاي رشد مغزي، هورموني و رواني، در برابر برخوردهاي خشن، آمرانه و مستبدانه، واکنش بسيار سختي نشان مي دهد.
او براي خود ارزش زيادي قائل است و خود را يک فرد برخوردار از عقل، شعور و قدرت انتخاب مي بيند؛ بنابراين بهترين راه حل اين است که والدين، قوانين خانواده، اجتماع و عرف را با يکديگر به بحث بگذارند و بدون آنکه نوجوان را مجبور به پذيرش يا اطاعت کنند، دلايل خود را ارائه دهند و دلايل او را نيز در مورد موضوع مورد بحث، بشنوند.
سر تکان دادن هاي سرسري، نُچ نُچ کردن هاي عجولانه و ديکته کردن دستورات به نوجوان، بدون در نظر گرفتن حق انتخاب او و شنيدن نظراتش، شروع يک بازي خطرناک است؛ بازي اي که نوجوان علي رغم ميل باطني، صرفاً براي ابراز وجود و اثبات منيت خود به خانواده، آن را در پيش مي گيرد؛ بي آنکه به عاقبت آن فکر کند. همواره به خاطر داشته باشيد که رعايت احترام، پذيرش عقايد طرفين(در وضع قوانين خشک و مستبدانه و گفتگوي چهره به چهره، همراه با آرامش و به دور از هر گونه توهين، تحقير و اتهام، تنها چيزي است که مي تواند والدين يک نوجوان را در صلح کامل، به نتيجه دلخواه برساند.
۳٫ به عنوان الگو، خودتان همه يک انسان راستگو باشيد.
بسياري از والدين، پيش چشم تيزبين و هوشيار فرزندان شان دروغ مي گويند؛ در حالي که مکرراً به آنها هشدار مي دهند که دروغ نگويند! خودتان را جاي نوجوان تان بگذاريد؛ اگر ببينيد والدين تان در مورد چيزي به شما اخطار مي دهند که خودشان آن را رعايت نمي کنند، چه حالي خواهيد داشت؟ شايد برايتان جالب باشد، اما حقيقت اين است که نوجوانان، هر سه سبک دروغگويي را از والدين شان مي آموزند و در اغلب موارد، از همان شيوه اي براي پنهان کردن حقيقت استفاده مي کنند که از بزرگترهايشان آموخته اند.
بنابراين مي شود گفت بهترين راه تشويق نوجوانان به راستگويي آن است که خود شما به عنوان والدين، چنان زندگي کنيد که هر روز، دروغ گفتن را براي نوجوان تان سخت تر و دشوارتر کنيد. براي نيل به اين مقصود لازم است خودتان تحت هر شرايطي راستگو باشيد؛ بي آنکه براي رسيدن به اهداف تان حقيقت هاي سرهم بندي شده را به جاي واقعيت، بر سر منطق و شعور خانواده تان آوار کنيد.

نوجوانان هم درست مثل بزرگسالان گاهي حقيقت را کتمان مي کنند
وقتي نوجوانان دروغ مي گويند…
بسياري از والدين حس مي کنند فرزندانشان در دوران نوجواني به دروغ گويان قهاري تبديل شده اند. اما حقيقت اين است که نوجوانان دروغ گو تر نشده اند بلکه هوشمندانه تر دروغ مي گويند. نوجوانان هم درست مثل بزرگسالان گاهي حقيقت را کتمان مي کنند و يا به داستان سرايي هاي غير واقعي روي مي آورند. دلايل آنها هم درست مثل ساير مردم، مي تواند اجتناب از تنبيه، حفظ حريم شخصي، خوب جلوه دادن خود، وفاداري به دوستان يا حتي خيال بافي باشد.
معمولا بيشتر نوجوانان به جاي دروغ هاي صريح، به سانسور قسمت هايي از حقيقت مي پردازند و يا بخشي از اطلاعات لازم را تحريف مي کنند يا تغيير مي دهند. از آنجايي که به مقتضاي سن، نوجوانان حريم شخصي خود را درک مي کنند و سعي در حفظ حريم خلوت خود دارند، بيشتر از گذشته به کنجکاوي هاي والدين يا بزرگسالان، حساس مي شوند و براي رد گم کردن و فريب دادن ديگران به دروغگويي يا تحريف واقعيات روي مي آورند. تا زماني که اين دروغگويي ها جزئي و منحصر به حفظ حريم شخصي باشد، چندان جاي نگراني نيست و والدين مي توانند با اتخاذ تدابير آگاهانه و رويکرد محبت آميز به مرور اين وضعيت را برطرف کنند.
اما گاه ممکن است دروغگويي نوجوانان از حد مقتضي فراتر رود و تبديل به رويه اي ثابت در شخصيت و رفتار آنها شود، اينجاست که اکثر والدين و مربيان نگراني موجهي پيدا مي کنند. ممکن است در اين صورت، دروغگويي نشانه اي از بروز مشکلات جدي ديگري باشد. براي مثال گاه درگير شدن در روابط دوستي ناسالم، آزار ديدن مداوم، خشم و ناکامي و يا حسادت شديد نسبت به ساير همسالان، خود را به صورت دروغ گويي هاي افراطي نشان مي دهد که زنگ خطري است از بروز ساير مشکلات در زندگي و روابط نوجوانان.
نوجواني، مرحله اي از رشد است که ميل به خودکفايي، استقلال شخصيت و جدايي از والدين را تقويت مي کند. نوجوانان به طور معمول علاقمند هستند بيشتر وقت خود را با همسالان خود بگذرانند و کمتر در روابط خانوادگي به مانند گذشته درگير مي شوند. آنها دوست دارند با تاکيد بر زندگي خصوصي خود، حريم شخصي خود را براي ديگران به خصوص والدين بازتعريف کنند و با حفظ رازهاي خود و دوستانشان، حلقه دوستي و تعلق جمعي را مستحکم تر کنند. اگر والدين متوجه اين تغييرات در منش و سلوک فرزندانشان باشند و کمتر در جزئيات امور مربوط به آنها دخالت کنند، اميد است که اين مرحله با سربلندي و آرامش طي شود اما اگر چنانچه والدين قصد پذيرش اقتضائات سني نوجوانان را نداشته و به مقابله با رفتارهاي خاص آنها مبادرت ورزند، احتمال تقابل و کشمکش با فرزندان را افزايش مي دهند.
هر چه نوجونان، والديني صبورتر و آگاه تر داشته باشند که پذيراي شکست ها و ناکامي هاي فرزندانشان هستند و به جاي سرزنش، موعظه و تنبيه، مشورت و همدلي را به آنان هديه مي دهند، بيشتر و بيشتر پايه هاي اعتماد متقابل را در وجود خود بنا مي نهند و با والدين ارتباط موثرتري برقرار مي کنند.
عليرغم اينکه والدين اگاه مي دانند که دروغگويي يکي از مقتضيات سني نوجوانان است اما بايد در مقابل آن، قاطع و هوشيار باشند. نوجونان بايد بياموزند که پيامدهاي دروغ گفتن بسيار بيشتر از اصل عمل بدي است که قصد پنهان کردنش را دارند. براي مثال اگر نوجواني، نمره بد خود را پنهان مي کند و در مورد کارنامه اش دروغ مي گويد بايد اين پيام قاطع را از والدين دريافت کند که ناراحتي و پيامد دروغ گفتن در اين مورد بسيار منفي تر از نمره کم در يک درس است.
– چند دقيقه به خود فرصت دهيد تا دوباره آرامش خود را بازيابيد و همزمان به اين فکر کنيد که دوست داريد فرزندتان در اين موقعيت چه بياموزد. براي مثال اگر نوجوانتان براي جلب توجه دروغ گفته است، به او توضيح دهيد که با دروغ گويي، توجه را از دست خواهد داد. يا اگر فرزندتان مشغول دروغ گفتن به دوستانش است، به او بگوييد که نگران زماني هستيد که دروغ هاي او برملاشود و دوستانش در مورد او قضاوت بد و منفي پيدا کنند. او را کمک کنيد پيامدهاي منفي دروغ گويي را درک کند.
– به نوجونان کمک کنيد غلط بودن دروغ گويي را درک کند. اينکه بفهمد چرا نبايد دروغ بگويد به او کمک مي کند که در مواقع دشوار، تصميم درست را بگيرد. حس همدلي او را برانگيزيد با پرسيدن اينکه” فکر مي کني از اينکه فهميدم دروغ گفته اي، چه احساسي پيدا کردم؟ ” يا ” اگر کسي به تو دروغ بگويد چه حالي پيدا مي کني؟” يا “اين دروغ تو چطور به ديگران آسيب مي زند؟”
– بحث و گفتگو در مورد مفهوم صداقت و درستکاري بايد همواره در تمام مراحل رشد نوجونان حضور داشته باشد. نوجونان بايد همواره درگير بحث و فکر کردن به مفاهيم اخلاقي باشند و آن را دروني کنند. به او بگوئيد ” وقتي تو دروغ مي گويي، من ديگر نمي توانم به تو اعتماد کنم و من وظيفه دارم از امنيت تو محافظت کنم و تا زماني که تو با من صادق نباشي و من اطلاعات درستي از وضعيت تو نداشته باشم، نمي توانم مراقب تو باشم. پس اگر صادق باشي، به تو اعتماد مي کنم و اگر دروغ بگويي، من ناچار مي شوم از موقعيتي که فکر مي کنم براي تو مضر است، تو را منع کنم در نتيجه ممکن است آزادي عملت محدودتر شود.”
– حدود و قوانين رفتاري واضح و روشني براي نوجوان خود وضع کنيد اما مراقب باشيد که اين قوانين، منطقي و منصفانه باشد. به او اين حس را بدهيد که با پيروي از قوانين صداقت و درستکاري، اعتماد بيشتري به او مي کنيد و آزادي عمل بيشتري براي او قائل مي شويد و با تخطي از اين قوانين، با محدوديت و مجازات هاي از پيش تعيين شده اي رو به رو خواهد شد.
– مراقب باشيد اصل برائت را در مورد فرزندتان نيز به رسميت بشناسيد. نبايد براي هر موضوع کوچکي او را بازخواست کنيد حرف هاي او را بپذيريد مگر اينکه دلايل محکمي براي شک کردن به صحبت هاي او داشته باشيد تا زماني که تغيير عمده اي در رفتار، عملکرد تحصيلي يا روابط او با ديگران رخ نداده باشد که ايجاد نگراني از خطرات احتمالي را به وجود آورده باشد، به او اطمينان کنيد.
– موضوعاتي را که اغلب نوجونان در موردشان دروغ مي گويند بشناسيد و از قبل براي رو به رو شدن با چنين شرايطي آماده شويد. معمولا نوجوانان بيشتر در مورد نمره ها و عملکرد تحصصيلي خود، روابط با دوستان، روابط با جنس مخالف و يا درگير شدن در برخي رفتارهاي نامناسب و ناسالم مثل سيگار کشيدن و غيره دروغ مي گويند. نه تنها شما به عنوان والدين بايد اين مسائل را بشناسيد بلکه در مورد رو به رو شدن با موقعيت هاي دشوار به نوجوانان تان آموزش دهيد تا در شرايط حساس بهترين تصميم را بگيرند.
– هزينه راست گويي را به حداقل برسانيد به اين معنا که اجازه بدهيد نوجوان در مورد هر موضوعي هر قدر سخت و هر قدر شرم آور يا ناراحت کننده صحبت کند بدون اينکه از عکس العمل شما بترسد. اگر فضاي توام با همدلي و درک متقابل را براي نوجوان فراهم کنيد او را تشويق مي کنيد به جاي کتمان حقيقت و دروغ گويي، با شما در مورد حل مسائلش به مشورت بنشيند و يا دست کم شما را از وضعيت خود مطلع کند.
منبع: iranbanou.com