به گزارش شمانیوز،مستطیل سبز دنیای عجیبی دارد. این مستطیل سبز پر است از اتفاقات ناب. بی خود نیست که جهانی به این مستطیل سبز چشم دارند و بی جهت نیست که از پیر و جوان و کودک و بزرگ، زن و مرد مجذوبش می شوند.در مستطیل سبز هم شادی هست هم غم. هم هیجان هست هم کسالت. مستطیلی که بیشتر درخشش آقایان در آن دیده می شود تا بانوان اما گاهی یک اتفاق ساده نگاه ها را به سمت بانویی می برد که بار دیگر به ما نشان دهد این مستطیل سبز فقط گلزنی و قهرمانی و شهرت و محبوبیت نیست.
دست روزگار چرخید و چرخید تا با منتشر شدن یک عکس از یک بانوی فوتبالیست بار دیگر به بانوان وطنمان به خصوص آنهایی که در رشته های مختلف ورزشی در حال فعالیت هستند ثابت کند می توان مادر بود و اما ایستاد و بود و ورزش کرد آن هم از نوع فوتبالش که بیشتر در جامعه ما آن را مردانه می دانند.
آرزو غیبی بازیکن تیم فوتبال بانوان همیاری آذربایجان غربی است که در این چند روز اخیر به دلیل حضور دختر 2 ساله‌اش در زمان بازی ها خبرساز شده است. این بازیکن 24 ساله که امسال بعد از 2 سال دوباره به لیگ بازگشته در آرزوی داوری است به همین دلیل می‌گوید تمام سختی‌ها را به این امید تحمل می‌کند تا روزی داور شود.
وی 5 سال است که ازدواج کرده و پیش از این نیز فوتبال بازی می‌کرد اما بعد از به دنیا آمدن دخترش 2 سال از میادین دور بود. این بازیکن فوتبال ایران با دختر دو ساله‌اش در تمامی مسابقات شرکت می‌کند به امید روزی که بتواند به اهدافش برسد.
گفت‌وگویی کوتاه با این بازیکن انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
تمرینات و مسابقات لیگ امسال چطور پیش می‌رود؟
ما تیم خوبی داریم اما کمبود بازیکن ما را رنج می‌دهد. البته مدایم‌زاده سرمربی تیم که البته در تیم ملی هم هست زحمت زیادی می‌کشد. ما خوب پیش می‌رویم اما از مسئولان شهر و استان خواهش می‌کنم به فوتبال ما رسیدگی کنند تا بیشتر پیشرفت کنیم.
وضعیت مالی چطور است؟
ما از شهریورماه تمرینات را شروع کرده‌ایم اما هنوز پولی نگرفته‌ایم.
در قراردادتان درباره پرداخت‌ها چیزی ذکر نشده است؟
چرا ما قرارداد داریم و پرداخت‌ها مشخص است اما هنوز پولی نداده‌اند. این صحبت‌ها را به سرمربی تیم هم انتقال داده‌ایم و گفته‌اند تا آخر ماه 25 درصد از قرارداد را پرداخت می‌کنند.
شما یک دختر هم دارید که همراه‌تان در مسابقات بوده است. در این باره کمی توضیح دهید...
من یک دختر 2 ساله دارم. البته در قراردادم نوشته بودم در مسابقات شهرهای دیگر شرکت نمی‌کنم اما نشد و برای کمک به تیم باید در مسابقات دیگر هم شرکت کنم به همین دلیل دخترم را همراهم می‌برم. در همه مسابقات دخترم همراه من است. او شیرخواره است و باید به او شیر هم بدهم.
سخت نیست؟
در طول راه خیلی سخت است که من او را همه جا ببرم اما در زمان مسابقه مشکلی ندارم. سرپرست تیم هم کمک می‌کند تا از او نگهداری کنم.
همسرت در این خصوص مشکلی ندارد؟
خیر او خیلی به من کمک می‌کند تا به اهدافم برسم.
شما الان یک مادر و یک بازیکن فوتبال هستی که می‌توانی الگوهای دختران ایران باشی. تمام این سختی‌ها را برای چه هدفی تحمل می‌کنی؟
من قبلا فوتبال بازی می‌کردم اما بعد از به دنیا آمدن دخترم 2 سال نبودم و از امسال دوباره به لیگ بازگشته‌ام. همه تلاشم این است یک روز هم بازیکن خوبی باشم و هم اینکه داور شوم. البته باید در ابتدا در کنکور قبول شوم بعد بتوانم به کلاس‌های داوری بروم.
نظرت درباره عکسی که از شما منتشر شده چیست؟
خیلی خوشحالم. همیشه دوست داشتم بازیکن مشهوری شوم و به لطف خدا این اتفاق می‌افتد. دوست دارم بهترین بازیکن هم بشوم.
