ساعت: 19:03 منتشر شده در مورخ: 1397/08/22 شناسه خبر: 1427889
در حاشیه لغو برنامه یک تشکل دانشجویی در تبریز؛
با لغو برنامه یک تشکل دانشجویی، اعضای این تشکل اعتراض خود را به هر نحو ممکن انجام می‌دهند در حالی که برای لغو برنامه‌های تشکل‌های غیر همسو با دولت سکوت می‌کنند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، چند روزی است از لغو مجوز برگزاری برنامه سیاسی در یکی از دانشگاه‌های استان می‌گذرد و در این مدت دانشجویان عضو تشکل برگزار کننده این مراسم به طرق مختلف سعی کرده‌اند اعتراض خود را نسبت به لغو این برنامه نشان دهند.
شورای مرکزی این تشکل با صدور بیانیه‌ای، ضمن گلایه از تنگ نظری‌های موجود در فضای دانشگاه به تندی از دولت مورد حمایتش در انتخابات 92 و 96 انتقاد کرده و تمام وعده‌های روحانی را نادرست خوانده و در انتها در اعتراض به سیاست‌های غلط، کلید دفتر تشکل خود را به مسئولین دانشگاه تحویل داده و از تعلیق فعالیت‌های این تشکل خبر داده است.
دبیر این تشکل نیز با درج یادداشتی در یکی از روزنامه‌های کشور با عنوان "چه بر سرمان آورده‌اید" در خصوص سیاست‌های محدود کننده دولت تدبیر و امید اعتراض کرده و این وضعیت را غیر قابل قبول دانسته است.
اما باید یادآور شد که برخورد‌های سلیقه‌ای این چنین تنها مربوط به تشکل‌های همسو با دولت نبوده است. بعد از مدت‌ها یک برنامه با فرض اینکه به صورت کاملا غیر قانونی لغو شده است توسط دانشجویان حامی دولت این چنین با آب و تاب نقد می‌شود در حالی که بسیاری از برنامه‌های تشکل‌های موافق دولت در طول این چندسال تقریبا بدون هیچ ملاحظه‌ای و با بودجه کافی و در زمان عالی برگزار شده اما در طرف مقابل، بسیاری از برنامه‌های سیاسی و حتی فرهنگی غیر همسو با دولت‌مردان ابتدا در هنگام اخذ مجوز و بعدها همانند برنامه لغو شده این تشکل، بعد از صدور مجوز و یا حین برگزاری لغو شده است!
در چنین حالتی، این سوال مطرح می‌شود که آیا لغو برنامه مطبوع یک تشکل همسو دولت با لغو برنامه‌های دیگر غیرهمسو چه تفاوتی دارد که این دانشجویان برای برنامه خود جنجال می‌کنند و برای برنامه‌های دیگر سکوت!
این تناقض در اخلاق، رفتار و شعار نه‌تنها زیبنده تشکل‌های دانشجویی نیست بلکه در دراز مدت موجب ایجاد کینه و نفرت بین سایر دانشجویان خواهد شد که یکی از آفت‌های دانشجویی است.
نکته بعدی در مفروضات ادعایی دانشجویان معترض این است که در انتقاد از دولت متبوع خود که حمایتشان از آن بر هیچکس پوشیده نیست، بارها این موضوع ذکر می‌شود که دولت تدبیر امید بارقه‌هایی از نور و امید را در دل دانشجویان زنده کرد و نوید روشنی از آینده خوب دانشگاه‌ها را ترسیم نمود اما بعد از گذشت 5 سال این موضوع نه‌تنها اتفاق نیافتاده بلکه دانشگاه و دانشجو بیش از پیش از آینده نا امید و دلسرد شده است.
در خصوص این موضوع هم باید گفت، مگر چنین تنگ نظری‌های اعمال شده مربوط به یکسال اخیر است؟ مگر نمی‌دیدید که فضای پادگانی و بسته از سال 92 تاکنون چگونه در محیط دانشگاه ایجاد شده و فضایی همچون سال‌های 69 تا 76 ایجاد کرده، که رهبری انقلاب در سخنرانی معروف خود به شدت از فضای بسته سیاسی در دانشگاه‌ها انتقاد و افرادی را که مسبب این اتفاقات بودند را لعن و نفرین نمود؟
بازهم در مقایسه عملکرد تشکل‌های طرفدار و همسو با دولت در نحوه برخورد با این موضوع به پارداوکسی می‌رسیم که آیا مرگ خوب است تنها برای همسایه؟ یعنی از سال‌های 92 تاکنون فضای دانشگاه‌ها را نمی‌دیدید و نمی‌دانستید که امروز از آن برائت می‌جویید و اگر می‌دانستید چگونه بازهم در انتخابات سال قبل از همان تفکر و رویکرد حمایت کردید؟
به هرحال این اولین برنامه‌ای نبود که توسط دانشگاه تحت مدیریت وزارت علوم دولت تدبیر و امید لغو شد و آخرین هم نخواهد بود، اما آنچه مهم است و باید مجددا تاکید کرد، حق دیدن و حق گفتن و عدم نگاه جانبدارانه سیاسی و عقیدتی به موضوعات مخالف خود است.
انتهای پیام/
