3 دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان (عج)

3 دعا برای ظهور امام زمان (عج) را در اینجا بخوانید و همچنین پاسخی جامع برای سوال : آیا این صحیح است که ما از خداوند بخواهیم که ظهور حضرت مهدی (عج) را نزدیک کند چون همه ی جنگ ها پایان پذیرد؟

پاسخ بعد از 3 دعا برای امام زمان کامل داده شده است.

معرفت و شناخت امام زمان، امری حتمی و ضروری است، چرا که طبق حدیث نبوی مرگ کسیکه نسبت به امام زمانش آگاهی ندارد، مرگ جاهلیت است.

بنابر این یکی از وظایف یک مسلمان این است که امام زمانش را بشناسد ودر این راه از هیچ کوششی دریغ نورزد. از جمله کوشش‌ها دعا برای شناخت امام از حضرت حق تعالی است که از خدا استعانت بجوید و بخواهد که معرفت امام را برای او میسر و مقدور نماید.

دراین مورد دعای معروفی است که مرحوم کلینی درکتاب اصول کافی نقل کرده است. دراین دعا پس از تقاضای معرفت خدا و معرفت رسول خدا. معرفت امام مسئلت می شده و دستور مواظبت ان به مۆمنان و منتظران ظهور حضرت داده شده است:

اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَکَ‏؛ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ‏؛ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِي‏.

اى خدا تو مرا بخود شناسا کن که اگر تو شناسایم به خویش نفرمایى رسولت را نخواهم شناخت؛ اى خدا تو رسولت رابه من بشناسان و گرنه حجتت را نخواهم شناخت؛ خدایا تو حجتت رابه من بشناسان و گرنه از دین خود گمراه خواهم شد.

کسیکه شیفته واقعی امام زمان «علیه السلام» است در دعا برای ظهور مولایش اسیر الفاظ و گرفتار عبارت پردازی نیست، بلکه از عمق جان دعا میکند و با تمام وجود گم شده اش را می طلبد، تنها زبانش سخن نمیگوید، بلکه قلبش در هجران یار می سوزد، دلش در فراق محبوب مضطرب است و دیدگانش در انتظار دیدار اشکبار است

بزرگان دین به دوستان و مۆمنان و عاشقان حضرت مهدی دستور مواظبت این دعا را برای همیشه داده‌اند، بنابر این می توان ان را یکی از وظایف شمرد.

یکی از وظایف دوستان امام این است که برای سلامت و صیانت حضرت از خطرات و بلایایی که جان امام را تهدید میکند، با هر زبانی که بدان مسلط‌اند، دعا کن‌اند و بهتر ان است که دعاهای مأثور را بخوان‌اند

«مانند: دعای اللهم کن لولیک…» و ادعیه دیگر که در مفاتیح الجنان آمده است.

یکی از وظایف مسلم شیعیان در زمان غیبت امام زمان، دعا برای قرب ظهور و تقاضای تعجیل در قیام ان حضرت است. شیعه راستین و دلباخته امام زمان کسی است که در هر صبح و شام و با هر نماز و نیاز دست حاجت به پیشگاه خدای رۆوف دراز کرده و از او ظهور مولایش را بطلبد.

عاشق دلباخته صبح و شام نمی‌شناسد ودر تمام ساعات منتظر ظهور یار و مشتاق دیدار جمال محبوب است. امام صادق «علیه السلام» فرمودند:

فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً

باید در هر صبح و شام در انتظار ظهور صاحب خود باشی.

ودر حدیث دیگر فرمودند:

وَ تَوَقَّعْ اَمْرَ صَاحِبِکَ لَيْلَکَ وَ نَهارَکَ
باید شب و روز منتظر فرار رسیدن ظهور صاحب خود باشی.

بنابر این بر همه ی شیفتگان ان حضرت لازم است دائم به یاد ان امام همام بوده و برای تعجیل در ظهورش دعا کن‌اند و از خدا ظهور وی را هر چه سریعتر بخواهند، چرا که با آمدن او تمام ملل نجات می‌یابند و شیعه به اوج عزت وعظمت خود میرسد.

یقیناً در دولت اهل بیت پیامبر شیعیانشان به اوج عزت خواهند رسید و دشمنانشان به حضیض ذلت، چنانکه حضرت ولی عصر «عجل الله تعالی فرجه» فرمودند:

أکْثِرُو الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ

برای فرج ما بسیار دعا کنید چرا که فرج شما در ان است.

آیا این درست است که ما از خدا بخواهیم که ظهور حضرت مهدی را نزدیک کند چون همه ی ي جنگ ها پایان پذیرد؟

در تعالیم پیشوایان دین، دعا اسلحة پیامبران، سپر و سلاح مؤمن، مغز همه ی عبادات و حلقه ارتباط آفريننده و مخلوق معرّفی شده است.

اوّلین ستمدیده عالم، حضرت امیرالمؤمنین«ع» می فرمایند:

دعا سپر مؤمن است و هر گاه بسیار دری را کوبیدی به روی تو باز می‌شود.

و حضرت امام محمّدباقر«ع» خطاب به یکی از اصحاب خویش فرمودند:

آیا تو را راهنمایی نکنم به چیزی که رسول خدا«ص» در ان استثنایی نزده؟

عرض کردم: چرا. فرمود:

دعا، که قضای پیچیده و سخت را برمی گرداند و انگشتانش رابه هم فشرد.

و باز ان حضرت تأکید کردند:

به خدا قسم هیچ بنده اي دعا، پافشاری و اصرار به درگاه خداوند عزّوجلّ نکند مگر این که حاجتش را برآورد.

حضرت امام صادق«ع» نیز می فرمایند:

دعا کن و مگو که کار گذشته است و انچه مقدّر شده همان شود [و دعا اثری ندارد]…

مرحوم علّامة مجلسی در شرح روایت فوق میگوید:

… باید ایمان به بَداء داشت و به این که خداوند سبحان هرروز در کاری است و هر چه خواهد محو کند و هر چه بخواهد ثبت کند و قضا و قدر مانع دعا نیستند؛ چون تغییر در لوح محو و اثبات ممکن است. گذشته از این که خود دعا نیز از اسباب قضا و قدر، «است» و امر به دعا نیز از همان هاست.

و نیز از ان حضرت نقل شده که فرمودند:

«همانا دعا، قضا را برمی گرداند و ان را از هم وامی تابد؛ چنانچه رشته هاي‌ نخ گرچه به سختی تابیده شده باشد از هم باز شود.»

کمتر کسی است که در امور شخصی به ویژه در تنگنا و هنگام مواجه شدن با مشکلات و سختی هاي‌ زندگی، دست به دعا بلند نکند و با راز و نیاز، نذر و توسّل به اولیای الهی از درگاه حضرت احدیّت، گشایش در امور خودرا طلب نکند.

نکتة مهم این است که ما طبق معمولً در حوائج فردی خویش بر دعا الحاح و اصرار می ورزیم و تا استجابت کامل ان؛ دست از طلب و تقاضای برنمی داریم؛ ولی به مسئله و امر مهمّ دعا برای تعجیل ظهور امام عصر«عج» ان گونه که باید و شایسته است اهتمام نمی ورزیم.

ناآگاه از آنکه این دعا زیباترین آرزو و بهترین دعاهاست؛ زیرا خیر و سعادت دنیا و آخرت ما و همه ی انسانها و نیز گشایش در امور مادّي و معنوی جهانیان، وابسته به امر ظهور امام عصر«عج» است.

بهمین جهت است که ائمة اطهار«ع» ما رابه این امر حیاتی و با اهمیّت دعوت نموده اند و حضرت ولیّ عصر«عج» نیز در توقیعی که برای اسحاق بن یعقوب فرستاده اند، تأکید فرموده اند:

برای تعجیل در فرج و ظهور من بسار دعا کنید که همانا فرج من، فرج و گشایش خود شماست.

همچنین ان حضرت در توقیع شریف خطاب به شیخ مفید«ره» می فرمایند:

اگر شیعیان ما که خداوند متعال ایشان رابه اطاعت خویش موفّق بدارد با دل هاي‌ متّحد و یک پارچه بر وفای به عهد و پیمان خویش اجتماع می‌کردند، ملاقات ما از آن ها به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار و مشاهدة با معرفت برای انها بزودی حاصل می شد و زودتر از این به دیدار ما نایل می‌شدند.

امام صادق«ع» دربارة نقش دعا در تعجیل فرج و برای تشویق شیعیان به این امر حیاتی و مهم فرمودند:

… وقتی عذاب و سختی بر بنی اسرائیل طولانی شد. چهل روز به درگاه خدا گریه و ناله کردند. خداوند متعال به موسی و هارون«ع» وحی فرمود: که انها را از دست فرعون نجات دهند و این در حالی بود که از چهارصد سال «عذاب»؛ صد و هفتاد سال باقیمانده بودو خداوند متعال به واسطة دعای بنی اسرائیل از ان صد و هفتاد سال صرف نظر نمود.

آنگاه امام صادق«ع» فرمودند:

همچنین شما «شیعیان» اگر این عمل «یعنی گریه و دعا کردن برای تعجیل فرج» را انجام دهید، خداوند یقیناً فرج و گشایش ما را می‌رساند و اگر انجام ندهید «و دست روی دست بگذارید و بی تفاوت بمانید» این امر به نهایت خود می‌رسد.

مؤلّف کتاب شریف مکیال المکارم با استناد به این روایت می‌گوید:

انچه از روایات به دست می‌آید ظاهرا این است که وقت ظهور امام عصر«عج» از امور بَدائیّه است که امکان پس و پیش افتادنش هست.

یعنی می توان با دعا نمودن، فرج و ظهور امام عصر«عج» را جلو انداخت و تشویق ائمّة اطهار«ع» به دعا نمودن برای تعجیل ظهور، بیانگر ان است که حصول فرج و فرارسیدن دوران ظهور، دارای یک زمان صددرصد تعیین شده و تغییر ناپذیر نیست و اگر مردم به مسئلة غیبت امام زمانشان و طولانی شدن این امر بی توجّهی نموده و با دل هاي‌ متّحد و یک پارچه، فرج ان حضرت را از خداوند متعال نخواهند، خداوند ظهور ان بزرگوار را تا انتهایی که برای دوران غیبت درنظر گرفته است و ما از ان اطّلاعی نداریم به تعویق خواهد انداخت و البتّه این نهایت نیز ممکن است هر لحظه فرا برسد.

مؤلّف مکیال المکارم مینویسد:

در زمان حضرت ادریسِ پیامبر«ع» نیز وقتی ان حضرت مورد حملة حکومت طغیان گر زمان خویش قرار گرفت، از میان مردم غایب گردید. در دوران غیبت او، پیروانش که در نهایت سختی و شدّت قرار داشتند، تصمیم گرفتند در برابر خداوند توبه نمایند.

این بازگشت و پشیمانی واقعی باعث شد که خداوند، دوران غیبت وی را پایان بخشد. حضرت ادریس«ع» ظاهر شد و حاکم ظالم در برابر او به ذلّت و خواری افتاد.

همچنین است اگر مردم در زمان غیبت، به صورت دسته جمعی توبه نموده و قصد یاری امام عصر«عج» را نمایند، امید است که خداوند طومار غیبت را در هم پیچیده و ان بزرگوار را ظاهر نماید.

حضرت امام حسن مجتبی«ع» در عالم خواب یا مکاشفه به مرحوم آیت الله میرزا محمّدباقر فقیه ایمانی فرمودند:

در منبرها به مردم بگویید و به آنان دستور دهید توبه کنند و برای تعجیل ظهور حضرت حجّت«ع» دعا نمایند. دعا برای آمدن ان حضرت، مانند نماز میّت نیست که واجب کفایی باشد و با انجام دادن عدّه اي از دیگران سرنگون شود؛ بلکه مانند نمازهای پنج گانه است که بر هر فرد بالغ واجب است برای ظهور ان حضرت دعا کند.

مرحوم فقیه ایمانی درکتاب خود می‌نویسد:

… و نیز از تعداد زیادی از اخبار و فقرات ادعیه و زیارات استفاده می‌شود که امر ظهور ان حضرت، اصل وقوعش یک وعدة تخلّف ناپذیر الهی است؛ ولی زمان وقوع ان از امور بَدائیّه است که قابل تعجیل و تأخیر است و نیز از بعضی از اخبار به دست می‌آید که دعای مؤمنان هنگامیکه با شرایط و آدابش انجام شود، تأثیر به سزایی در تعجیل فرج خواهد داشت.

سیّد حلّاوی شاعر اهل بیت«ع» قصیده اي سرود و درضمن ان از گرفتاری هاي‌ شیعیان و درد، رنج، شکنجه و مصایب آن ها به پیشگاه امام عصر«ع» شکایت کرده و این قصیده را در چندین مجلس خوانده بود. یکی دو نفر از اوتاد نجف اشرف در عالم رؤیا خدمت حضرت ولیّ عصر«ع» مشرّف شدند. حضرت به آن ها فرمودند:

بروید به سیّد «حلّاوی» بگویید: سیّد! این قدر دل مرا مسوزان، این قدر سینه مرا کباب مکن. این قدر ناراحتی شیعیان رابه گوشم مرسان. من از شنیدن ان متأثّر میشوم… «لیس الأمر بیدی»؛ کار در دست من نیست، به دست خداست. دعا کنید خداوند فرج مرا برساند.

یکی از تشرّف یافتگان به آستان مقدّس حضرتش می‌گوید:

در مسجد مقدّس جمکران اعمال رابه جا آورده و با همسرم می آمدم. دیدم آقایی نورانی داخل صحن شده و قصد دارند بطرف مسجد بروند. گفتم: این سیّد نورانی دراین هوای گرم تابستان از راه رسیده، تشنه است. ظرف آبی به دست او دادم. ظرف آب را پس داد گفتم: آقا شما دعا کنید و فرج امام زمان«عج» را از خدا بخواهید تا امر فرجش نزدیک شود.

فرمودند:

«شیعیان ما به اندازة آب خوردنی ما را نمیخواهند. اگر بخواهند دعا میکنند فرج ما می‌رسد».

به این دو پیام از مولایمان حضرت مهدی«عج» نیز گوش جان می سپاریم:

هر مؤمنی که در مجالس عزاداری پس از ذکر مصایب حضرت سیّدالشّهداء«ع» برای من دعا کند، من برای او دعا می نمایم.

به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا رابه حقّ عمّه ام حضرت زینب«س» قسم دهند که فرج را نزدیک گرداند.

در برخی روایات، دعا برای فرج از حقوق اهل بیت«ع» بر شیعیان شمرده شده است؛ چنان که امام صادق«ع» فرموده اند:

همانا از حقوق ما بر شیعیان این است که بعد از هر نماز واجب، دست هایشان را بر چانه گذاشته و سه مرتبه بگویند:

یا رَبَّ مُحَمَّدٍ عَجِّل فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ.

یا رَبَّ مُحَمَّدٍ إِحفَظ غَیبَةَ مُحَمَّدٍ.

یا رَبَّ مُحَمَّدٍ إِنتَقِم لِابنَةِ مُحَمَّدٍ.

اي پروردگار محمّد«ص»؛ فرج و گشایش امور آل محمّد را تعجیل فرما.

اي پروردگار محمّد«ص»؛ محافظت کن «دین را در» غیبت محمّد«ص».

اي پروردگار محمّد«ص»؛ انتقام دختر محمّد«ص» را بگیر.

دعا برای ظهور امام عصر«ع» از راه هاي‌ نجات در دوران ظلمانی غیبت نیز هست؛ زیرا امام حسن عسکری«ع» فرمودند:

قسم به خدا فرزندم دارای غیبتی خواهد بود که هیچکس در ان دوران از هلاکت و نابودی رهایی نمی‌یابد، مگر کسیکه خداوند وی را بر اعتقاد به امامت وی استوار ساخته و بر دعا برای تعجیل ظهور ان حضرت توفیقش ببخشد.

ان حضرت در روایت دیگری چنین فرمودند:

… هر گاه صبح گاهان روزی دیدید که امامی از آل محمّد«ص» غایب گشته وی را مشاهده نمی‌کنید، پس به درگاه خداوند عزّوجلّ استغاثه نمایید «و فرج و ظهور وی را از پروردگار بخواهید»… پس چه زود باشد که فرج و گشایش بر شما رخ نماید…

و امّا در رابطه با نقش دعا در تعجیل فرج نکاتی مطرح است که به ان اشاره می‌کنیم:

تنها یکی از آثار «دعا برای تعجیل فرج» تسریع امر ظهور امام عصر«ع» است. این دعا آثار و برکات فراوانی همچون آمرزش گناهان، نزول نعمت، دفع بلاها، طول عمر، وسعت رزق، ورود به بهشت، نایل شدن به شفاعت اهل بیت«ع»؛ امان از تشنگی روز قیامت و… دارد که مؤلّف مکیال المکارم به 110 فایده از فواید ان اشاره نموده است.

بار دیگر تأکید میکنیم که دعا در فرارسیدن زمان ظهور، اثر قطعی دارد و ترک ان موجب تأخیر در امر فرج خواهد شد و از دقّت در حدیث بنی اسرائیل و سایر روایات استفاده میشود که امر ظهور بداء پذیر است.

برخی می‌گویند: «هر وقت خدا بخواهد، آقا می‌آید» و تلویحاً نقش دعا در تعجیل فرج را کم رنگ می شمرند. این مطلب صحیح است که خداوند متعال باید اذن قیام و فرج را صادر کند ودر روایات ما نیز آمده است:

و امّا ظهور الفرجِ فإنّه إلی الله.

و امّا، امر فرج به دست خداست.

ولی باید توجّه داشت که امام عصر«ع» و نياکان طاهرینش، خود، شیعیان رابه دعا برای تعجیل توصیه کرده اند که نشان می‌دهد اگر اشتیاق ما به اوج برسد خداوند نیز وعده خودرا محقّق خواهد ساخت.

برخی نیز می‌گویند ما گنهکاریم، لیاقت نداریم برای امام زمان دعا کنیم. لقمه ها اشکال دارد!

اینگونه مطالب از ترفند هاي‌ شیطان برای بازداشتن ما از دعا برای فرج به حساب می‌آید. دعا برای امام، ما رابه امام نزدیک تر میکند.

به علاوه امام زمان«ع» تنها امام نیکوکاران نیست، بر گنهکاران نیز حجّت است. امام همچون خورشید بر همگان می تابد و به صنف خاصّي تعلّق ندارد. در انحصار ملّت و نژاد خاصّي نیز نیست. امام متعلّق به تمام بشریّت است. نه تنها امام انسانها که امام جنّ و ملائک نیز هست. نه تنها امام اهل زمین که امام اهل آسمان ها نیز هست.

اگر بَنا بود دعای گناهکاران مستجاب نشود و آن ها از درگاه رحمت الهی مأیوس شوند، خداوند باب توبه را پیش روی بندگان خویش نمی گشود. اینگونه افراد ابتدا می‌توانند توبه کنند و بعد برای فرج دعا کنند. مگر قرآن نمی فرماید که حسنات، سیّئات را از بین میبرد؟

وقتی بحث از ظهور به میان می‌آید برخی می‌گویند: «امام زمان به این زودی ها نمی‌آید!»

اینگونه اظهار نظرها، خلاف روایات متعدّدی است که به ما امر می‌کند هر صبح و شام منتظر فرج باشیم و تأکید می‌کند که ظهور بطور ناگهانی و زمانی که مردم گمان نمیبرند صورت خواهد پذیرفت. محبّت و علاقه به امام نیز اقتضا دارد که ما ظهور را دیر نپنداریم؛ زیرا غیبت، دوران تنهایی، دل شکستگی و غصب حقّ امام است.

آیا اگر فردی از عزیزان ما به زندان افتاده باشد یا به سفر رفته و بازنگشته باشد، تحمّل ان را داریم که کسی بگوید: «بی خود منتظر نباشید؛ به این زودی ها نخواهد آمد!» در برابر چنین سخنانی، چه واکنشی نشان خواهیم داد؟

برخی برای واجب دانستن امری به دنبال فتوا میگردند. در صورتی که در اصول دین، تقلید جایز نیست و هر کس باید به وظیفة خویش عمل نماید. دعا برای فرج، واجب است از ان جهت که حضرت امام جواد«ع» به حضرت عبدالعظیم حسنی«ع» فرمودند:

اي ابوالقاسم «کنیة حضرت عبدالعظیم» مهدی ما ان امام هدایت گری است که واجب است در دوران غیبت انتظار وی را کشید ودر زمان ظهور از او اطاعت کرد.

و فرمایش امام حسن مجتبی«ع» به مرحوم فقیه ایمانی که دعا برای فرج را مثل نمازهای پنج گانه واجب دانسته اند نیز مؤیّد این معناست.

نباید دعا برای فرج را هم ردیف بقیّة دعاها دانست و این مسئلة مهم نباید به امری کلیشه اي و تشریفاتی تبدیل شود. نباید دعا برای فرج رابه انتهای مجلس دعا و ذکر، ان هم پس از دعا برای بانی مجلس، مریض مدّ نظر، ملتمسان دعا و اموات حاضران! موکول نمود. در صدر همه ی حاجت ها، دعا برای ظهور امام عصر«ع» است. به یک یا دو دعا نیز نباید بسنده کرد.

در همین یک دعا، فرج عالَم و آدم نهفته است. ماهیّت این دعا با بقیّه دعاها تفاوت دارد. «همه ی مشکلات» و «مشکلات همه ی» را در برمی گیرد. علاوه بر این که این دعا، دعا برای امام زمان و حجّت دهر و خلیفه خدا و بهترین انسان روی زمین است همه ی گرفتاران، بیماران، گرسنگان، بی پناهان، مظلومان و محرومان جهان و حتّي مردگان را نیز شامل میشود.

حتّي حیوانات نیز پس از ظهور، از عدالت امام بهره مند خواهند شد. در احوال مرحوم میرزا ابوالفضل قهوه چی گفته اند: وی زمانی در بیابان دریک شب برفی، گروهی گرگ را میبیند که به گرد یک دیگر حلقه زده و زوزه میکشند. با حالت تعجّب به خداوند عرض می‌کند که خدایا این‌ها دیگر چه می‌گویند؟ دراین هوا چه می‌خواهند؟

به او فهمانده بودند که این زبان بسته ها به درگاه خدا شکایت میکنند که خدایا تا کی ما حرام بخوریم؟! پس کِي امام زمان«ع» می‌آید تا ما هم از این حرام خوری نجات پیدا کنیم؟

برخی نیز میگویند:

«تا ما درست نشویم آقا نمی‌آید» اگر معنای این حرف این باشد که ما باید خود و جامعة خویش را اصلاح و به ظهور کمک کنیم مطلب درستی است؛ ولی اگر ناامید شویم و بگوییم تا زمانی که اوضاع بهمین منوال است آقا نمی‌آید، حرف درستی نیست؛ زیرا اوّلاً امام در زمان ناامیدی مردمان می‌آید.

دوم آنکه ایشان نیز برای اصلاح می‌آید و زمین را پر از عدل و داد میکند. سوم آنکه ما تحت هیچ شرایطی نباید از ظهور ناامید باشیم. هر لحظه ممکن است فرج فرا برسد.

برخی اشخاص نیز با استناد به توان تسلیحاتی ابرقدرت ها که قادر به تخریب تمام کره زمین است با لحنی آمیخته به نگرانی و دلسوزی راجع به ظهور امام سخن گفته و اظهار می دارند امام چگونه خواهد توانست بر شرایط امروز جهان فائق آید؟ توجه به چند نکته دراین قسمت ضروری است:

امام معصوم «قدرة الله» است. مظهر قدرت الهی است. با یک اشاره حضرتش، همه ی سلاح ها و ابزارآلات جنگی از کار خواهد افتاد. امدادهای غیبی نیز به کمک ان حضرت خواهند آمد.

رعب و ترسی که هیبت ایشان در دل کفّار و منافقان خواهد انداخت، مانع از تعداد زیادی از تحرّکات و مخالفت ها علیه ایشان خواهد شد. از همین روست که در روایات از ایشان بعنوان «المنصور بالرّعب» یاد شده است. یعنی «ترس»؛ خود از ابزارهای یاری امام به شمار می‌آید. گرچه بنا به مصلحت الهی، ان حضرت، از اسباب ظاهری نیز برای فتح جهان استفاده می‌کند و عده اي از یاران ایشان به شهادت خواهند رسید.

وعده قطعی الهی به پیروزی امام عصر«ع» تعلّق گرفته است. همه ی انبیا و اولیا به ظهور ان حضرت بشارت و به پیروزی ایشان نوید داده اند. ان ولیّ خدا برای شکستن پشت ظالمان، ویران نمودن کاخ هاي‌ ستمگران، ریشه کن نمودن اهل عصیان و طغیان و قطع ریسمان هاي‌ دروغ و بهتان و… خواهد آمد.

اینبار بر خلاف دفعات گذشته که اکثریّت انبیا تکذیب شدند و همه ی ائمه«ع» به شهادت رسیدند شکستی در کار نیست. حضرت صاحب الزّمان«ع» برای پیروزی خواهد آمد. محدّث عالی مقام شیعه مرحوم شیخ حرّ عاملی«ره» میگوید:

در عالَم خواب دیدم که حضرت مهدی«ع» وارد مشهد شده اند. از منزل ایشان سؤال کردم. گفتند در طرف غربی مشهد در باغی که عمارتی دارد وارد شده اند. به خدمت ان حضرت شرفیاب شدم. دیدم در وسط مجلسی که نشسته اند حوضی است و حدود بیست نفر در مجلس حضور دارند.

پس از ساعتی گفت وگو، غذا آوردند. اندک بود؛ امّا بسیار لذیذ به طوری‌كه همگان خوردیم و سیر شدیم؛ امّا غذا همان‌ گونه به حال خود باقی بود. از غذا که فارغ شدیم، دقّت کردم دیدم شمار اصحاب ان جناب از چهل نفر تجاوز نمی‌کنند.

با خود گفتم: این بزرگوار ظهور فرموده و لشکریانش بسیار اندک اند. اي کاش می‌دانستم آیا پادشاهان زمین از او اطاعت میکنند یا با آن ها به جنگ برمی خیزد؟ چگونه بدون لشکر بر آن ها پیروز خواهد شد؟ قبل از آنکه حرفی بزنم به من نگاهی نموده و با تبسّم فرمودند:

شیعیان مرا از کمی یاور مترسان که مردانی همراه من اند که اگر دستور دهم که همه ی دشمنان را از سلطان و… حاضر می‌کنند و گردن میزنند.

«وَ ما يَعلَمُ جُنُودُ رَبِّکَ اِلّا هُوَ؛

لشکریان پروردگارت را جز او نمیداند.»

از این بشارت خرسند شدم…

نکند خدای ناکرده کسی تصوّر کند امام عصر«ع» به دعای ما نیازمند است. برعکس این ما هستیم که سراپای وجودمان نیاز به ایشان است. در روایات آمده است:

هر کس پندارد که امام به انچه در دست مردم است احتیاج دارد کافر است.

از انچه مطرح شد معلوم میشود نه تنها دعا برای ظهور امام زمان درست است بلکه واجب است که هر انسانی به این امر مداومت بخشد.

موفق باشید.

منبع : hawzah.net